Huwelijksreis XIV

Maandag 24-09-07

Het is vandaag onze laatste hele dag hier en dat veroorzaakt een heel dubbel gevoel bij ons beiden. Aan de ene kant mag een huwelijksreis als deze van ons nog héél lang duren maar aan de andere kant is het zo langzamerhand wel mooi geweest. Het is tijd om naar huis te gaan. Tobago mag dan een waar paradijs zijn en een perfecte plek voor een huwelijksreis maar veel langer dan deze vijftien dagen hoeft het ook weer niet te duren.
Na het ontbijt pakken we wat spulletjes bij elkaar en vertrekken naar Pigeon Point. Het blijkt er echter al behoorlijk druk te zijn en ons ´vaste plekje´ is zelfs al bezet. We vinden een vrije picknicktafel dichter bij het begin en installeren ons. Het is een drukkend warme dag maar voor ons gevoel is de vakantie eigenlijk al voorbij. In gedachten zijn we namelijk allebei al bezig met de terugreis van morgen. Op het strand blijven de gasten intussen toestromen en wordt het echt druk, drukker dan we het ooit gezien hebben. Het betekent ook dat er steeds meer mensen steeds dichter op onze lip komen zitten. Té dicht voor ons plezier en op een bepaald moment besluiten we het dan maar voor gezien te houden en terug te keren naar het hotel. Daar ik de afgelopen nacht toch al niet zoveel geslapen heb en mijn conditie toch nog steeds niet is wat die zou moeten zijn duik ik bij terugkomst de airconditioned kamer in om nog ff een tukkie te doen. En in slaap komen blijkt niet héél veel moeite te kosten.
Rond 17.30 wordt ik door mijn bruid wakker gekust die inmiddels erg veel zin heeft in een apéro. Tijd om op te staan dus en na een snelle douche ben ik weer helemaal klaar voor de dingen die komen gaan. Tegen de gewoonte in laten we het apéro in het hotel voor wat het is en gaan, bij de laatste stralen van de zon, op weg. De rookwaar is op namelijk en we moeten dus vóór sluiting nog even bij de Mini Mart langs. Echter, die is, qua sigaretten dan, helemaal uitverkocht. Er zijn er gelukkig nog twee in de buurt en na bezoek van alledrie hebben we genoeg nicotine voor vanavond en de reisdag. Op het vliegveld en in het vliegtuig mogen we tenslotte toch niet roken..
Weer helemaal ´bijgevuld´ ploffen we bij de Italiaan neer voor apéro, diner én digestief. De baas begroet ons als oude vrienden en zijn vrouw komt meteen met onze drankjes en een asbak aanzetten zonder dat we ergens om hebben hoeven vragen. Na het apéro bestuderen we de menukaart en besluiten deze laatste avond eens goed uit te pakken. Op de vraag naar de wijnkaart wordt even verbaasd gekeken maar binnen een minuut wordt er een waar boekwerk overhandigd. Een imponerende hoeveelheid wijnen in zeer uiteenlopende prijsklassen komt voorbij. Onze keus valt op een Australische Chardonnay. Geen probleem op zich, ware het niet dat hij niet koud blijkt te staan. Maar als we even geduld hebben komt dat allemaal prima in orde. En dat blijkt. De wijn is werkelijk heerlijk en sprankelend goud van kleur. Al gauw sein ik de ´patron´ in dat hij vast een 2e fles op ijs kan leggen. De Carpaccio en Antipasta is wederom verrukkelijk. We zitten en genieten en zien ondertussen gasten om ons heen gaan en komen.
Tegen de tijd dat we zover zijn om de pizza te bestellen strijkt naast ons een groepje neer dat overduidelijk plezier heeft én elders al een voorschotje heeft genomen. Er wordt volop gezongen en gelachen. Het thema is: ´I´m sitting here drinking, but I don´t know why….because I am high….because I am high!´ Een aantal malen verontschuldigt de groep zich voor het ietwat luidruchtige gedrag maar ons kan het echt niet storen. Het is zelfs leuk om naar te kijken en een gooi te doen naar de onderlinge relaties binnen het groepje. Wie bij wie hoort of zou wíllen horen eigenlijk. Er zijn namelijk duidelijke versierpogingen aan de gang van de enige blanke man in het gezelschap in de richting van een van de dames. Maar vooralsnog doet zij vol overtuiging of ze van niets weet en of haar neus ernstig bloedt. Naar mate de avond vordert komen er steeds meer variaties op het liedje en tegen de tijd dat het onderwerp op het, blijkbaar recente´skinnydipping avontuur´ (getting bitten) van een van de dames komt hebben wij ook een heel aantal variaties bedacht die we wijselijk maar voor ons houden. Toch kan meisje het niet laten haar eigen versie van het ´getting bitten-verhaal´ ten gehore te brengen wat een hoop gelach aan de andere tafel oplevert. Tevens wordt de versie omtrent ´getting married´ met luid gelach ontvangen. Toch vinden we het op een gegeven moment welletjes en rekenen af. Er worden bij het afscheid wat, min of meer pikante, opmerkingen uitgewisseld en vrolijk strompelen we vervolgens weer terug naar het hotel. Darn, die wijn was echt veel te lekker!
Eenmaal in het hotel kletsen we voor de kamer nog wat na. Dit is tenslotte onze laatste nacht op paradijselijk Tobago… en die laatste nacht wordt op de meest gepaste wijze gevierd…

24-09-07