Er zijn van die termen die mijn oneindige fantasie hevig prikkelen. De term P.I.T., die ik gisteren hoorde is er zo eentje. Het staat voor Poultry Internet Touching, en komt voort uit experimenten die dr. Adrian David Cheok heeft gedaan aan de Universiteit van Singapore.
Poultry Internet Touching, ofwel het Aanraken van je Kip via Internet, is een experiment naar de mogelijkheden en onmogelijkheden van de interactie van mens en computer. Het combineert 3D technieken, haptische technieken, Virtual Reality, robotica en het internet in een nieuwe manier. Middels het ontwikkelde prototype kan je een huisdier, in dit geval een haan, op elke gewenste afstand en via elke gewenste pc ter wereld, aaien of opdrachten geven door middel van aanraking. Het huisdier moet daarvoor echter wel een soort vestje dragen waarin de sensoren zitten die de computersignalen over draagt op de kip.
In de opstelling van dr Cheok vormde een rubber kip als het ware de joystick waarmee hij het aanraken van de rubber kip kon overbrengen op het levende dier in een andere ruimte. Langdurige proefnemingen wezen daarbij uit dat de kip de aanrakingen prettig vond en ze zelfs op zocht als de behoefte eraan toenam. Dat gebeurde door een keuze te maken tussen twee verschillende deurtjes. Achter het ene deurtje stond alleen voedsel terwijl achter het andere deurtje het vestje geactiveerd werd waardoor de aanrakingen voelbaar werden. De haan bleek zelfs zo zeer op de aanrakingen gesteld te zijn, dat hij zelf het grootste deel van zijn tijd de aanrakingen verkoos boven voedsel. Hiermee kan dr. Cheok aantonen dat de aanrakingen en het vestje niet alleen niet schadelijk is voor het dier, maar dat het dier het zelfs gaat opzoeken als het daar de kans voor krijgt.
Blijft natuurlijk de vraag bestaan naar de zin van dergelijke experimenten en onderzoekingen. In eerste instantie ben je geneigd te denken dat de hooggeleerde dokter een ander beroep dan wel een hobby moet gaan zoeken, maar als je er wat langer over nadenkt komen steeds meer toepassingen naar boven voor dergelijke techniek, een techniek die overigens bepaald niet nieuw is. Het gaat hier tenslotte om het manipuleren op de ene plek en de gevolgen daarvan op een andere plek. Dagelijkse toepassingen daarvan kennen we allemaal. Van het omzetten van de lichtschakelaar waardoor er boven ons hoofd opeens een lamp gaat branden, tot het draaien aan een knop op het fornuis waardoor het mogelijk wordt om te koken. In het experiment van dr. Cheok is het idee hetzelfde, maar is de gebruikte techniek slechts anders en de afstand tussen het knopje en het licht alleen oneindig groot en variabel.
Ernaar gevraagd zag dr. Cheok vooral toepassingen in de ´leisure-sfeer´. Toepassingen dus die niet direct een maatschappelijk nut hebben, maar wel het leven kunnen vergemakkelijken of kunnen veraangenamen. Als ik voor mezelf dergelijke technieken ter beschikking had zou ik de toepassing ook zoeken in een dergelijke categorie, en dan vooral in de laatste: het veraangenamen. Maar gelukkig voor mij, en voor mijn liefste, heb ik die techniek niet ter beschikking. Nog niet….
22-07-08
