Rokers vormen zo langzamerhand een bedreigde diersoort die, net als zo vele andere diersoorten die op het punt staan te verdwijnen, niet door al te veel mensen gemist zal worden. Dat is het beste te merken aan reacties van anderen als je, na een heerlijke maaltijd in een goed restaurant, even zit uit te buiken met een sigaretje. Regelmatig hoor je dan, nèt iets te hard, een andere gast zich hardop afvragen of roken niet toch al verboden is in openbare gelegenheden? Nee dus, da’s pas later dit jaar, maar de horeca verliest straks een hoop trouwe en veel verterende klanten, waaronder mijn liefste en ondergetekende.
Maar dat rokers ook in marketing opzicht een doelgroep zijn dringt nog niet echt tot bedrijven door. Nu reclame grotendeels verboden is en je op veel openbare plekken al niet meer mag roken, moeten de bedrijven die er wél brood in zien creatief worden. Verzekeringsmaatschappij Paerel Leven snapt dat, en komt met de ‘Paerel Leven Rokers Lijfrentepolis’, een polis met een hogere lijfrente dan gewone lijfrentepolissen. De winst voor het bedrijf zit hem in de lagere levensverwachting van rokers ten opzichte van hun niet rokende soortgenoten. Met een eerste inleg van € 20.000, een handtekening en het inleveren van een plasje kan de verzekering worden afgesloten. Het bedrijf garandeert dan een hogere periodieke uitkering en een gegarandeerde teruggave van je inleg. Al met al een mooi intiatief dat zéker navolging verdient van andere bedrijven.
Cabaretier Harrie Jekkers had het jaren geleden al over een reservaat voor rokers dat dan waarschijnlijk op de Veluwe gevestigd zou worden, en waar op zondag bussen vol dagjesmensen zouden langskomen om ‘rokertjes te kijken’. Zó ver zie ik het niet komen, maar de anti-rook lobby vertoont soms wel maffia-achtige trekjes. En ze hebben de publieke opinie mee. Het is nu nog slechts wachten op een campagne waarin rokers aangewezen worden als dé veroorzakers van het broeikaseffect, en de jacht kan beginnen. De tijd van ‘Daar komen we samen wel uit!’ is allang voorbij, en inschikkelijkheid is iets dat alleen nog van de kant van rokers wordt vereist. De niet-roker staat ondertussen in het volle daglicht en de roker is verbannen naar de coulissen, naar het achterland. Maar daar waar rokers samenkomen is het standaard gezellig, dus zal het tussen de coulissen, of in die ver weggestopte oorden, ook vast wel worden. Van mij mogen de Woningbouwcoöperaties zelfs best een apart dorp bouwen voor rokers, een stadswijk aan de rand van de snelweg, die dan hoogstwaarschijnlijk ‘Kuchdorp’ gaat heten of zo. Als de huizen een beetje leuk in de prijs zijn ga ik er zó wonen. Er is nog een dorp in Groningen dat nogal leeg staat. En omdat het zonde is om te slopen kan met een grondige renovatie het dorp Ganzedijk blijven bestaan als ‘Geuzendijk’, de plek waar de laatste Nederlandse roker dapper stand hield tegen de oprukkende anti-rokers.
Voor de doorstroming op de woningmarkt is het trouwens ook een goed initiatief, want rekening houdend met de kortere levensduur van rokers, ligt die doorstroming ook meteen een stuk hoger.
Maar er is één ding waar ze nu eens mee moeten stoppen, en dat is het eeuwige geblaat dat rokers de samenleving handenvol geld kosten. Dat is namelijk de grootste onzin. We zouden meer kosten qua ziektekosten, maar in die discussie wordt altijd vergeten te vermelden dat we ook méér betalen voor onze polis terwijl die, door een kortere levensverwachting, eigenlijk goedkoper zou moeten zijn. Maar goed, de roker klaagt niet. Die dampt rustig door en wacht af. Het moment dat hij wordt ontdekt als nieuwe doelgroep is aanstaande. Het eerste bedrijf dat het door heeft staat in de startblokken; de eerste glimp van gerechtigheid voor een onderdrukt volk…
29-02-08
