dinsdag 2 februari 2010

Kramp

Mijn kaken zijn verkrampt en mijn zij doet pijn. Bovendien doet mijn knie zeer. De oorzaak?
Het voorstel van de PvdA-kamerleden Heijnen en Kalma om de gemeenteraadsverkiezingen uit te stellen vanwege de vrieskou.

Toen ik het bericht vanmorgen in de krant las moest ik zo onbedaarlijk lachen dat ik pardoes van de bank gleed en onder de salontafel belandde. Dat ik daarbij mijn knie bezeerde kon mijn lachstuip zelfs niet tot bedaren brengen.
Natuurlijk hebben beide Kamerleden, geschrokken van het hoongelach, hun keutel inmiddels alweer ingetrokken. Immers, zo’n buitenissig plan kan alleen maar van politici komen. Voor ons, de gewone hardwerkende Nederlanders gaat het leven, weer of geen weer, namelijk onverstoorbaar verder. Wij moeten gewoon de straat op om aan onze verplichtingen te voldoen. Een dag niet gewerkt is een dag geen salaris tenslotte, maar de overheid heeft daar maling aan. Haar rekeningen, lees: belastingen, moeten namelijk gewoon worden betaald.

In de aanloop naar mijn eigen bedrijf moest er een bedrijfsplan komen. En een onderdeel daarvan was de liquiditeitsprognose. Dat is, simpel gezegd, een berekening van de hoeveelheid geld die je achter de hand moet houden om je rekeningen te kunnen betalen terwijl je wacht tot je eigen rekeningen worden betaald. In mijn geval kwam die berekening uit op een (relatief) bescheiden bedrag, maar al snel bleek dat ik buiten de waard had gerekend. Vadertje Staat verwacht namelijk dat je aan het eind van elk kwartaal alvast even de BTW overmaakt die je aan ze bent verschuldigd. En voor de duidelijkheid: BTW is het bedrag dat je namens die zelfde overheid aan je klanten in rekening brengt en wat direct ten goede komt aan voornoemde overheid.

Dat er een verschil zit tussen het moment dat je een bedrag in rekening brengt en het moment dat je het verschuldigde bedrag ook daadwerkelijk op je rekening krijgt bijgeschreven is voor de Belastingdienst niet van belang. Die eist gewoon dat je het bedrag dat je hen schuldig bent, ook meteen even overmaakt. Ongeacht of je het reeds hebt ontvangen of niet.

Nu kan ik het weer eens niet nalaten om na te denken hoe er gereageerd zou worden als we de situatie eens zouden omdraaien. Zou er één ambtenaar te vinden zijn die ermee akkoord zou gaan als ik de betaling van mijn belastingen zou uitstellen wegens vrieskou? Als ik, dik aangekleed en bibberend op de bank de telefoon zou nemen en de gemeente zou bellen met het verhaal dat ik mijn rioolrecht wegens een gevoelstemperatuur ver onder het vriespunt helaas niet kan voldoen? Ik betwijfel of ik ermee weg zou komen.

Maar het stemmetje in mijn achterhoofd maant mij tot kalmte. ‘Daar zit het probleem ook niet, Henry!’ hoor ik het zeggen. ‘Deze Kamerleden zijn als de dood voor een lage opkomst bij de verkiezingen. Als er door de kou een hoop kiezers afhaken, is er straks helemaal niemand meer die op de megalomane PvdA komt stemmen. DAT is het onderliggende probleem!’

Ik masseer mijn kaken en mijn zij maar eens terwijl ik terug op de bank plof. Ik pak de krant weer op en lees verder. Op dezelfde pagina als het bovenstaande bericht staat het vervolg van een artikel op de voorpagina. Hierboven staat ‘Beat the Heat’ en gaat over minister Cramer die maar niet wil inzien dat er nu wel een heel heftige bom ligt onder de hele klimaatlobby. Ik voel de kramp spontaan weer opkomen. Alleen heeft die zich nu onverklaarbaar op een heel andere plaats gemanifesteerd. Ik werp de krant op tafel en sprint naar het toilet.

02-02-10