De Tweede Kamer heeft geschokt gereageerd op het feit dat er tegenwoordig minder vitaminen en mineralen zitten in groente die geteeld wordt op de volle grond. Vanuit verschillende hoeken wordt met een beschuldigende vinger gewezen naar het injecteren van mest in de bodem, maar echt grondig onderzoek hiernaar is nooit gedaan. Ook niet toen op last van de milieubeweging destijds over werd gegaan op deze techniek om zo de uitstoot van ammoniak te verminderen en zure regen tegen te gaan.
Land- en Tuinbouworganisatie LTO meent dat door de huidige mestwetgeving de grond verarmt, waardoor de planten niet meer aan voldoende mineralen kunnen komen om de vitaminen aan te maken. Veel boeren hebben destijds aangegeven dat er grote twijfels bestonden over de bodemvruchtbaarheid op lange termijn bij het gebruik van deze techniek, maar omdat het probleem van de zure regen toentertijd een hot item was, is het injecteren toch bij wet verplicht gesteld met, klaarblijkelijk, alle gevolgen van dien.
Ik kan het echter niet nalaten om me af te vragen hoe groot dit probleem nu daadwerkelijk is. Als groenten van de volle grond minder vitaminen en mineralen zou blijven bevatten hoeft de volksgezondheid niet in gevaar te komen. Er zijn immers voldoende alternatieven op de markt om dit tekort aan te vullen. Of dit nu door middel van een veranderd eetpatroon, of door voedingssupplementen in pilvorm gebeurt. Uit recent onderzoek is toch al gebleken dat dit laatste al in toenemende mate geschiedt.
Toch zullen er velen zijn die dergelijke berichten met opgetrokken schouders hebben gelezen en denken ´Nou en?´ En ook menig kinderzieltje zal opgelucht ademhalen. Als groente in het algemeen minder gezonds bevat, hoeven zij er ook minder van verplicht naar binnen te werken. Iets wat de lieve vrede in huis zeer zeker ten goede zal komen. Want kinderen en vitaminen is niet de meest geslaagde combinatie. Wellicht gezond en voorgezet met de beste bedoelingen, maar omdat het ´moet´ zijn kinderen al ´tegen´. Voor mij wordt de relatie tussen kind en gezond nog altijd het best omschreven door het volgende voorval. En aantal jaar geleden had mijn liefste haar neefjes eens te logeren. Toen zij ´s avond stond een gezonde en verantwoorde maaltijd stond te bereiden, kwam de jongste, hij zal een jaar of vijf zijn geweest, schoorvoetend naar haar toe en drentelde wat om haar heen. Hij zat blijkbaar ergens mee. Na een paar minuten kwam de eerste vraag: ´Wat ben je aan het maken Tante P.?´
Het antwoord kwam snel: ´Broccoli!´, de tegenvraag echter ook. ´Zitten daar vitaminen in?´. Op het bevestigende antwoord betrok het kindersmoeltje, om vervolgens met volle overtuiging mede te delen: ´Die lust ik niet!´
17-04-08
