Ik ben al nooit een verwoede vergadertijger geweest, maar door het aantal vergaderingen dat ik de laatste week heb mogen bijwonen, ben ik weer voor een hele lange tijd genezen. Want bij vergaderingen wordt voornamelijk gepraat, véél gepraat, en ik ben nu eenmaal meer van het doen.Een ander punt waarom ik niet zo’n fan ben van vergaderingen, is dat er meestal wordt gesproken over problemen in plaats van over oplossingen. Soms wordt ook nog geconstateerd dat de deelnemers aan de vergadering niet over de vereiste deskundigheid beschikken en er een deskundige moet worden gezocht om die lacune op te vullen. Gevolg: vertraging en nog meer vertraging.
Waarom is het toch zo moeilijk om te dimmen? Om te denken in mogelijkheden? Voor veel problemen is de oplossing vaak een kwestie van het gebruiken van je gezonde verstand en het toepassen van enige logica. Om te bedenken waar bijvoorbeeld startende ondernemers behoefte aan hebben, behoef ik niet zo heel ver te kijken: ik ben er tenslotte zelf een. Bovendien heb ik in mijn directe omgeving nog zo’n veertig andere startende ondernemers, dus als ik ergens over twijfel kan ik vrij simpel een kleine steekproef houden. Maar nee, de probleemstelling ging niet over mij, omdat ik me boven het target-gebied van MBO+ zou bevinden. AAARGH!
Ik heb altijd geleerd dat je een bepaalde hoeveelheid van je beschikbare tijd aan vrijwilligerswerk dient te besteden, mijn grootvader omschreef dat heel deftig als ‘liefdadigheid’, en daar probeer ik me dan ook aan te houden. Jammer is alleen dat de ‘opbrengst’ van die tijd vaak teniet wordt gedaan door het eindeloze overleggen en nadenken. Zo ben ik o.a. betrokken bij een vereniging waarvan het ledental inmiddels behoorlijk is vergrijsd, en waar plannen moeten worden gemaakt om dat tij te keren. Ruim anderhalf jaar wordt daar nu over gesproken, zònder dat er (zichtbaar) dingen zijn veranderd. En afgelopen week had ik er even helemaal genoeg van. Vanuit mijn hart heb ik toen een brief geschreven, waarin ik aandrong op actie in plaats van overleg, en blijkbaar raakte ik daarbij een gevoelige snaar. In een haastig bijeengeroepen vergadering kreeg ik vervolgens het groene licht om een aantal van de door mij voorgestelde veranderingen in gang te zetten. Het kan dus wel, mits je het zelf ook even doet.
Dezelfde week kwam ik uit een andere vergadering met een positief gevoel. Zoals wel vaker was het napraten een stuk productiever en interessanter dan de vergadering zelf, maar ik nam een aantal dingen mee naar huis die me hoopvol stemden. Het jammere is echter dat we voor veranderingen en voorgang in die situatie afhankelijk zijn van politieke steun en geld. Vergeet het dus maar als je tempo en vooruitgang wilt boeken; voor het ambtenarenapparaat tot een initiële beslissing is gekomen ben je al gauw maanden verder, en die maanden heb ik niet.
Optimist als ik ben, geloof ik in het al eerder aangehaalde dogma van ‘Als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan!’. Ik ga dus proberen om het goede idee, afkomstig bovendien van een hoge ambtenaar van de gemeente zelf, van de grond te krijgen nog vòòr de Sint in het land verschijnt. Ambitieus? Absoluut. Onmogelijk? Waarschijnlijk, maar ik ga er mijn uiterste best voor doen om het toch geregeld te krijgen. Met een beetje goede wil is tenslotte alles mogelijk, dus ook een positief initiatief zou tot de mogelijkheden moeten behoren. Opvallend darbij is ook dat ik een dergelijk idee, een aantal dagen eerder, ook besprak met iemand anders die helemaal los staat van het latere overleg. Je zou daaruit kunnen concluderen dat er ruimte en mogelijkheden voor een dergelijk initiatief zouden zijn, maar alle betrokkenen ervan overtuigen dat die ruimte er ook daadwerkelijk is, vergt weer een heel andere aanpak. Gelukkig bood de krant me deze morgen een handvat om te gebruiken in bovenstaande situaties. De kreet ‘En nu ff dimmen!’, denken in mogelijkheden in plaats van denken in problemen (dippen), biedt een uitgelezen kans om tijdens vergaderingen alle neuzen weer één kant op te krijgen en de effectiviteit van die vergaderingen behoorlijk te vergroten. Heerlijk zo’n kreet!
12-09-09
