Vaak zijn het die kleine berichtjes die het verschil maken. Zo viel mijn oog op een klein berichtje in de krant van vanmorgen over één kip.
In het Noord Brabantse Rijkevoort zijn gisterenmorgen bijna 25.000 kippen gestikt toen er brand uitbrak. De brand is waarschijnlijk ontstaan in de meterkast waarna isolatiemateriaal vlam vatte. Het korte berichtje werd besloten met de opmerking dat een brandweervrouw er in geslaagd was één kip te redden van de verstikkingsdood. Eén kip, eentje! Dat betekent dat nog geen 0,004% van de kippen kon worden gered. En daarmee kom je dan in de krant.
Ik kan me de situatie al helemaal voorstellen als deze noeste redster na gedane arbeid huiswaarts keert en haar partner haar vraagt hoe het is verlopen. Als goed echtgenoot zal hij laten blijken dat hij trots is op de reddende acties van zijn gade, maar ik betwijfel of hij dat kan zonder een vette grijns op zijn gezicht. Ook de eventuele kinderen van de vrouw zullen ongetwijfeld een duit in het kippenzakje hebben gedaan. Op de vraag: ´Wat eten we vanavond mam?´ zal meteen hun eigen antwoord gevolgd zijn ´Gerookte kip zeker?´. Ook vermoed ik dat de overige brandweercollega´s haar deze heldhaftige daad niet snel zullen laten vergeten. Met wat eenvoudig knip en plakwerk en een paar folders van de supermarkt is er al snel een piekfijne oorkonde samen te stellen die een ereplaatsje in de kazerne verdient. En natuurlijk ken ik de tekstuele kwaliteiten van haar collega´s niet, maar ik had het daarbij ook zeker niet gelaten..als het mijn collega was geweest. Eén kip…pffffft!
08-04-08
