Ik heb helemaal geen enkele zin me te mengen in een religieuze discussie. Noch om een uitspraak te doen omtrent wat een mens wel of niet mag geloven of mag denken. Ik ben zelf een groot voorstander van het vrije woord en het hebben van de vrijheid om te denken over alles en iedereen wat ik zelf wil. En ik zeg héél bewust: denken. Want er is een groot verschil tussen iets denken en het daarna ook nog doen.
Ik kan me best een situatie herinneren waarin ik mensen om me heen, op z´n zachtst gezegd, verwenst heb. Maar alle betrokkenen zijn, voor zover ik weet althans, nog in leven en in blakende gezondheid, dus daar heb ik het bij gelaten. Maar elders in de wereld blijkt het niet helemaal zo te werken. Daar is het mogelijk om, op grond van daden of woorden, aan de schandpaal geklonken te worden…of erger. De Engelse lerares die haar klas een teddybeer had laten vernoemen naar de Profeet is, na een aantal dagen in de gevangenis, inmiddels weer thuis, maar op het zelfde moment stonden er in Soedan een handjevol mensen, met kapmessen in de hand, luidkeels haar dood te eisen ´wegens belediging´. En daar houdt mijn begrip toch echt op.
Ik kan billijken dat je het niet met iemand eens bent, soit, en ook nog dat je een ander systeem van denken of geloven aanhangt. Dat mag allemaal, maar als jij dat mag, mag ik dat toch zeker ook? Ik hoor tenslotte hele dagen mensen allerlei dingen beweren en zeggen die ook mij aangaan. Niet dat ik het altijd even leuk vind, maar sommige dingen gebeuren nu eenmaal. Ik kan het bijvoorbeeld ERRUG oneens zijn met het belastingklimaat in ons landje, maar de kans dat ik daar, in m´n eendje, iets drastisch aan kan veranderen is klein. Niet dat je niet soms voor een ideaal moet strijden, maar kies je strijd wel met zorg zou ik zeggen. Sommige zaken zijn nu eenmaal niet te winnen. Zo moet de eerste die mij tot het een of andere geloof kan bekeren, en het woord ´geloof´ zegt al genoeg, nog geboren worden. Want, behalve dat ik niet ´op mijn best´ ben onder een autoriteit die me zegt hoe ik moet leven, zitten mijn hersens nu eenmaal op een andere manier in elkaar. Ik luister eerst en ga dan vragen stellen. Vragen die je niet mág stellen, of waar men geen antwoord op heeft, of wenst te geven. Dan is het voor mij al afgelopen. Zeker als een dergelijke stroming of groepering hun boodschap daarbij tracht ´aan de man´te brengen door te schreeuwen of allerlei dingen te gaan voorschrijven of juist te gaan verbieden. Pardon? En wie ben jij dan wel? Ik leef in een vrij land en kan, binnen een paar regels, redelijk doen en laten wat ik wil. Mijn eigen leven inrichten zoals ik wil. En dat is me heel veel waard. Bovendien hou ik niet van schreeuwers. Als je een andere mening bent toegedaan is dat prima. Laten we het daar dan eens rustig over hebben tijdens een etentje. En ik wil dat best nog voor je koken ook. Maar dan verwacht ik wel een beschaafde discussie waarbij er van beide kanten geluisterd wordt naar elkaars standpunten. Echt geluisterd dus, en dat is wat anders dan bij de soep al beginnen te gillen dat ik dom ben. Dat wéét ik, maar wellicht is mijn grootste stommiteit echter dat ik jóu dan heb uitgenodigd in mìjn huis. Want dáár heb ik het voor het zeggen en dáár gelden dus andere regels. Daar laten we elkaar uitpraten bijvoorbeeld en daar is ook iedereen welkom, ongeacht uiterlijk, ras, seksuele geaardheid en, ja ook dat, geloof. Mits men zich houdt aan een aantal simpele huisregels, of eigenlijk een. Ieder die in mijn huis binnenkomt is mijn gast, niets meer en niets minder. En die gast verdiend respect, van mij, maar ook zeker van eventuele andere gasten. En dat respect is, verwacht ik toch, wederzijds. Bevalt je dat niet, dan is er geen enkele belemmering om te vertrekken. Echt geen enkele, maar besef wel dat het ook de laatste keer geweest is dat je een voet over de drempel hebt gezet. Iedereen die bereid is tot luisteren, nadenken en, wellicht zelfs, wat leren is méér dan welkom. Dus geen stemverheffing en geen beschuldigingen of beschimpingen. Luister eens naar elkaar, zónder je stem te verheffen. Of, zoals de Chinese Wijsgeer Fok You Toe het zei: ´De loempia´s zijn duur dit jaar, maar als je een bestelling wilt doen hoef je niet te schreeuwen!´. En daar wilde ik het voor vandaag maar weer even bij laten.
07-12-07
