Dat het slecht gaat met Ajax was al een tijdje bekend. Gerommel in de top, de ene trainer na de andere en uitblijvende resultaten. Het rapport van Coronel is duidelijk, de top heeft er een zooitje van gemaakt en moet dus weg, er moet gekeken worden hoe Ajax weg van de beurs kan en Ajax moet weer een échte club worden, met een koffiejuffrouw, veen met het Heilige Gras vergroeide terreinknecht en, niet te vergeten, een echte wasmoeder. En voor de fans is er maar één man ter wereld die dát voor elkaar kan krijgen, Cruyff. Dé man, De Grote Verlosser, eerst beroemd om zijn spel, en later om zijn onnavolgbare logica en uitspraken. Uitspraken die steevast het midden houden tussen onweerlegbare logica en een open deur. De man ook wiens naam door fans wereldwijd nog steeds met grote eerbied wordt uitgesproken en met hoofdletters wordt geschreven. Díe man dus, als Hij maar komt…
De grote vraag is alleen of Cruyff zich ervoor zou lenen, en ik denk stellig van niet. Een status als legende heb je, maar je bent hem evengoed zo ook weer kwijt. Iets wat de B.V. Cruyff dondersgoed heeft begrepen, tot nu toe. Wellicht dat Cruyff zich wel zijdelings met het proces zou willen bemoeien, Ajax heeft hem tenslotte destijds groot gemaakt, maar áls hij toehapt, dan zal dat eerder in een adviserende dan in een leidende rol zijn. Er staat voor de B.V. Cruyff té veel op het spel tenslotte.
Het grote probleem dat Ajax momenteel kwelt, is hetzelfde probleem waar vrijwel ieder bedrijf tegenwoordig mee kampt. Daar waar de betrokkenheid en passie van de man op de vloer, of de speler en de staf in het Ajax-geval, ondergeschikt wordt gemaakt aan managers met hun witte boorden en hun spreadsheets met steeds hogere winstprognoses, daar verdwijnt de betrokkenheid, de passie, het ´wij-gevoel´ en gaat onvermijdelijk de belangrijke teamspirit verloren. Een dergelijke kille cijfertjesrealiteit past niet, of slechts héél zijdelings bij een fenomeen als een voetbalclub. En al helemaal niet bij de passie die voetbal al van oudsher is voor de fans, meestal al generaties lang van vader op zoon. Voetbal is van het volk en moet dat vooral ook blijven. Zondag in het stadion of, als dat echt niet kan, dan ´s avonds met een bord op schoot voor de buis de samenvattingen kijken. Dát is het voetbal zoals het beleefd moet worden. De jongens op het veld moeten weer leren knokken en vechten voor hun kleuren en hun club en, heel misschien, een kans om ooit in het oranje shirt te mogen spelen. En natuurlijk weet ik dat voetbal, en zeker topvoetbal, al jaren in de greep van ´het grote geld´. De budgetten en de (reclame-)inkomsten van de Nederlandse topclubs zijn vele malen groter dan die van mijn eigen bedrijfje, maar geen van beiden zou de illusies van een multinational mogen hebben. En ik, ik kan dat met de hand op mijn hart verzekeren, heb die illusie zeker niet. Het moet tenslotte vooral, eb vooraleerst, leuk en spannend blijven om te doen, zonder dat er boze aandeelhouders aan de bel staan te rukken omdat het rendement zo tegenvalt. Dat levert alleen maar slowmotionvoetbal op waar niemand op zit te wachten. Voetbal moet vooral simpel zijn en simpel blijven. Of, om de Grote Meester zelf eens aan te halen: ´Voetbal is simpel. Het is echter moeilijk om simpel te voetballen…´
Hoe jammer ik het voor de fans ook vind, ik zie Cruyff echt niet als Verlosser binnenkort de Arena binnen komen rijden. Maar dat hoeft ook niet. Cruyff als adviseur zou al genoeg zijn, en voor de rest zijn er voldoende capabele mensen te vinden die staan te trappelen om een dergelijke klus te klaren. Daar ben ik echt van overtuigd. Laat Cruyff in dat hele proces vooral doen waar hij goed in is, zichzelf zijn. Want van hem zijn de woorden ´Ik neem altijd zélf de beslissingen. Dus als ze bij Ajax tegen me zeggen: ´Je bent te oud´, dan zeg ik: ´Dat beslis jij niet, dat beslis ik.´ en ´Als ik zou willen dat je het begreep, zou ik het wel beter uitleggen.´En dáár is geen speld tussen te krijgen!
19-02-08
