Sommige dingen veranderen nooit, en een daarvan is dat kinderen niet van spruitjes houden. Dat was vroeger zo en dat zal altijd wel zo blijven, alhoewel ik enige tijd geleden wel in de krant een artikel las waarin aangekondigd werd dat er over enige tijd spruitjes op de markt zullen komen die kinderen wél lekker vinden. Die hebben een minder gecompliceerde smaak en zijn dus makkelijker te verteren voor het nog onderontwikkelde smaakpalet van kinderen.
Des te meer opvallend was daarom het gesprek dat ik vanmorgen opving in de supermarkt.
Ik was laat voor mijn doen, rond half tien, terwijl ik liever op de stoep sta als de supermarkt open gaat. Ik heb namelijk een afschuwelijke hekel aan mensenmassa´s en dan vooral aan mensen die, als ze eenmaal achter een boodschappenkarretje lopen, de rest van de wereldbevolking gemakshalve maar vergeten en rustig middenin een gangpad gaan staan kletsen of hun boodschappenlijstje staan te bestuderen. Schrijf dan wat duidelijker! Maar goed, mijn liefste lag nog heerlijk in dromenland terwijl ik onder de douche stond te bedenken wat er allemaal ingeslagen moest worden. Op zich is dat niet zo´n grote opgave, want in grote lijnen is dat elke week hetzelfde. In de keuken ligt standaard een schrijfblokje waarop alles genoteerd wordt wat op gaat of waarnaar we mis grijpen gedurende de week. Daarmee heb je standaard het grootste deel van je boodschappenlijst al en hoef je dus enkel na te denken over de extra dingen die je moet kopen. Spullen die de vaste supermarkt niet voert of die uit een geheel andere winkel moeten komen. Zo moest ik eraan denken om een nieuwe keukenwekker te kopen omdat de oude al enige tijd de onhebbelijke gewoonte had om alleen te werken als je er enige minuten heel hard mee geschud had. Het paarse exemplaar, in de vorm van een ei, had het dus enigszins verbruid en lag inmiddels in de vuilnisbak tussen de resten van het diner van gisteren. Zo nadenkend voltooide ik het ochtend-douche-ritueel en stond even later gelaarsd en gespoord klaar om te vertrekken. En ik weet niet wat het is, maar je kunt op een gegeven dag zo vreselijk zin in iets hebben. In mijn geval is dat vrijwel altijd gegrilde kip, maar soms ook chocola en heel soms iets veel gezonders, namelijk spruitjes. In bepaalde periodes kan ik er prima mee leven, word ik er zelfs blij van, als ik ze drie keer per week zou krijgen voorgeschoteld. Daar ik echter in huize de L´Ecluse degene ben die meestal kookt en daarbij óók degene ben die de boodschappen doet, kan ik dat dus grotendeels zelf bepalen. Niet dat mijn liefste mij blindelings mijn gang laat gaan, maar samen komen we er doorgaans prima uit, zij het dat ik iets meer inlever van mijn wensenlijstje dan mijn eega, maar dat is een kleine prijs voor de liefde denk ik dan maar.
Ik liep dus mijn vaste route door de supermarkt en mijn karretje begon al aardig vol te raken. Bij de potgroente kwam ik een jonge vader tegen die met zijn zoontje de wekelijkse boodschappen aan het doen was. Moeders was nergens te bekennen en paste dus thuis op de andere spruiten of lag, net als mijn lief, nog te bed. Maar vader en zoon, ik schatte het ventje op een jaar of twee, waren in een zeer geanimeerd gesprek verwikkeld en hadden het prima naar de zin. Zoontje was duidelijk bezig de grenzen van zijn wereldje te verkennen en claimde alles voor zichzelf waar hij zijn kleine handjes op kon leggen. Zo ook een zakje met schoongemaakte spruiten. ´Voor mij!´ kraaide het ventje uitdagend tegen zijn vader. Nu heb ik absoluut geen verstand van opvoeden en nog minder van kindertjes, maar in zo´n geval zou ik, als ouder, toch de mogelijkheid grijpen die me, weliswaar uit kinderlijke naïviteit, op zo´n moment geboden wordt. Maar deze vader niet. Hij sprak zijn zoon quasi vermanend toe. ´Nee hoor, die zijn voor pappa, en, wijzend op een pak macaroni, ´dát is voor jou!´ De man liet hiermee, voor open doel, een giga kans liggen zijn zoon tot eten van gezonde groente aan te zetten. Bovendien liet hij de kans lopen zijn zoon een klein lesje ´pas op wat je zegt´ te geven. Een les die mijn liefste, geheel tot mijn voordeel en plezier, ook iets te weinig heeft geleerd. Maar ja, daarbij gaat het meestal weer niet over spruitjes…
15-03-08
