Ik ben een parasiet, en mijn liefste ook. Van mezelf wist ik het al een aantal jaren, het is me meermalen voor de voeten geworpen, zij het om steeds andere redenen, maar om het nu ook over mijn lieftallige echtgenote te horen was toch wel even héél erg schrikken vanmorgen.
Het stond met grote letters in de krant: ´Kinderloze paren zijn parasieten´, een uitspraak van Bernard van Praag (zie foto), hoogleraar economie aan de UvA. En daar zit je dan met je goeie gedrag….als parasiet. De hoogleraar komt tot zijn beledigende en volstrekt irrelevante conclusie door te roepen dat mijn vrouw en ik wél profiteren van de ouderenverzorging van de staat maar er niets voor terugdoen, èn door te stellen dat ´wie geen kinderen op de aarde zet, ook maar zelf voor de AOW moet zorgen.´ Van Praag geeft met zijn uitspraken aan dat hij wel een héél beperkt en populistisch beeld van de huidige maatschappij heeft. Ik was me er bovendien niet van bewust dat er op ons gelukkig huwelijk een dergelijk zware ´verplichting´rustte. Ik heb me dan ook nog nooit verplicht gevoeld om de mens als soort, de Nederlanders of de wereldbevolking als geheel in stand te moeten houden. Natuurlijk heb ik de normale druk van ouders en grootouders moeten weerstaan die, elke keer als ik met een dame in de huwbare en ´baarbare´ leeftijd aan de arm verscheen. Maar ik heb ze al vanaf mijn 15e teleurgesteld door te zeggen dat ze van mij geen nageslacht hoefden te verwachten, nu niet en nooit niet. En mijn lieve echtgenote deelt die mening en onderschrijft die ten volle. Wij willen géén kids! Bovendien werken we allebei méér dan fulltime, krijgen nergens subsidie of tegemoetkoming voor, betalen braaf onze belastingen en dragen via het loonstrookje ook braak het grootste deel van ons salaris aan de staatskas af. En dan vind van Praag dat we ´er niet genoeg voor terug doen´? Waar haalt de man het vandaan? Heeft hij wel eens uitgerekend wat voor milieubelasting een mens genereert, simpelweg door er te zijn? De hopen afval die hij in zijn leven produceert door maar lekker door te blijven consumeren? Wij hebben op grond van redelijke argumenten besloten niet aan kinderen te beginnen, een besluit dat we na langdurig overleg en in goede harmonie hebben genomen. En dat is nu opeens verkeerd? Zijn we daarom ineens parasieten geworden? Een van de meest fundamentele mensenrechten is het recht om te mogen kiezen. En we hebben gekozen, alleen wellicht niet wat Rouvoet, van Praag of de Vereniging Grote Gezinnen graag zou hebben gezien. Nou en? Zij willen graag dat er maar doorgefokt wordt, maar moet ik ze daarom maar voortaan konijnen of ratten noemen? Kom op zeg! Daar waar je er ééntje ziet zitten er minstens dertig die je niet ziet…dat werk? Nee, aan dat soort stemmingmakerij en ´name calling´ doe ik NIET mee, uit principe. Laat iedereen vooral zijn eigen plan trekken en zijn eigen keuzes maken, maar het bestempelen van een andere keuze als ´parasitair´ is onterecht en, minstens even belangrijk, een hoogleraar absoluut onwaardig. Het zou de man dan ook sieren als hij voor een dergelijke terminologie publiekelijk zijn excuses zou maken. Minimaal tegen over mijn echtgenote, dát is toch wel het minste. Of moet ik echt de ongediertebestrijding gaan bellen? Nee toch hoop ik?
20-02-08
Het stond met grote letters in de krant: ´Kinderloze paren zijn parasieten´, een uitspraak van Bernard van Praag (zie foto), hoogleraar economie aan de UvA. En daar zit je dan met je goeie gedrag….als parasiet. De hoogleraar komt tot zijn beledigende en volstrekt irrelevante conclusie door te roepen dat mijn vrouw en ik wél profiteren van de ouderenverzorging van de staat maar er niets voor terugdoen, èn door te stellen dat ´wie geen kinderen op de aarde zet, ook maar zelf voor de AOW moet zorgen.´ Van Praag geeft met zijn uitspraken aan dat hij wel een héél beperkt en populistisch beeld van de huidige maatschappij heeft. Ik was me er bovendien niet van bewust dat er op ons gelukkig huwelijk een dergelijk zware ´verplichting´rustte. Ik heb me dan ook nog nooit verplicht gevoeld om de mens als soort, de Nederlanders of de wereldbevolking als geheel in stand te moeten houden. Natuurlijk heb ik de normale druk van ouders en grootouders moeten weerstaan die, elke keer als ik met een dame in de huwbare en ´baarbare´ leeftijd aan de arm verscheen. Maar ik heb ze al vanaf mijn 15e teleurgesteld door te zeggen dat ze van mij geen nageslacht hoefden te verwachten, nu niet en nooit niet. En mijn lieve echtgenote deelt die mening en onderschrijft die ten volle. Wij willen géén kids! Bovendien werken we allebei méér dan fulltime, krijgen nergens subsidie of tegemoetkoming voor, betalen braaf onze belastingen en dragen via het loonstrookje ook braak het grootste deel van ons salaris aan de staatskas af. En dan vind van Praag dat we ´er niet genoeg voor terug doen´? Waar haalt de man het vandaan? Heeft hij wel eens uitgerekend wat voor milieubelasting een mens genereert, simpelweg door er te zijn? De hopen afval die hij in zijn leven produceert door maar lekker door te blijven consumeren? Wij hebben op grond van redelijke argumenten besloten niet aan kinderen te beginnen, een besluit dat we na langdurig overleg en in goede harmonie hebben genomen. En dat is nu opeens verkeerd? Zijn we daarom ineens parasieten geworden? Een van de meest fundamentele mensenrechten is het recht om te mogen kiezen. En we hebben gekozen, alleen wellicht niet wat Rouvoet, van Praag of de Vereniging Grote Gezinnen graag zou hebben gezien. Nou en? Zij willen graag dat er maar doorgefokt wordt, maar moet ik ze daarom maar voortaan konijnen of ratten noemen? Kom op zeg! Daar waar je er ééntje ziet zitten er minstens dertig die je niet ziet…dat werk? Nee, aan dat soort stemmingmakerij en ´name calling´ doe ik NIET mee, uit principe. Laat iedereen vooral zijn eigen plan trekken en zijn eigen keuzes maken, maar het bestempelen van een andere keuze als ´parasitair´ is onterecht en, minstens even belangrijk, een hoogleraar absoluut onwaardig. Het zou de man dan ook sieren als hij voor een dergelijke terminologie publiekelijk zijn excuses zou maken. Minimaal tegen over mijn echtgenote, dát is toch wel het minste. Of moet ik echt de ongediertebestrijding gaan bellen? Nee toch hoop ik?
20-02-08
