+01-09-08.JPG)
De afgelopen dagen waren mijn liefste en ik op familiebezoek bij J. en J. in Frankrijk. Ze wonen op ruim duizend kilometer afstand in een schilderachtig en middeleeuw dorpje in de Drôme, op het randje van de Vaucluse. En zoals altijd was het weer was er schitterend en de ontvangst warm.
Met maar een paar dagen voor de boeg, was er dit keer niet echt veel tijd voor sightseeing, maar J. raadde ons een tripje naar de omgeving van St-May aan, een klein dorpje zo´n 30 km verderop, voorbij Nyons. Daar is sinds 1992 een project gaande om de vale gier (Gyps fulvus) terug te brengen in het gebied, en met succes. De routebeschrijving was simpel: bij St-May moesten we, eenmaal het groene bruggetje over, niet rechtsaf het dorp in, maar de bordjes ´vautours´ blijven volgen. Die zouden ons dan wel verder de bergen in leiden naar het Plateau St-Laurent. En met die eenvoudige instructies op zak togen we afgelopen maandagochtend op weg. J. had er nog terloops aan toegevoegd dat we na het parkeren er rekening mee moesten houden dat we nog een ´klein kwartiertje´ over ´redelijk vlak terrein´ zouden moeten lopen naar het Plateau, maar dat was ´goed te doen´…
De afslag naar St-May was snel gevonden, net als het groene bruggetje en de bordjes ´vautours´. Een redelijk smal en bochtig weggetje voerde ons steeds hoger de bergen in, door het schitterende Provençaalse landschap, met na elke bocht weer nieuwe spectaculaire uitzichten en dat allemaal ook nog eens overgoten met een weldadige Provençaalse zonneschijn. Eenmaal boven, parkeerden we de auto in de schaduw en begonnen we aan het ´kwartiertje lopen´. In ons geval, sportief als we nu eenmaal niet zijn, bleek de wandeling ruim een half uur te duren, en onze kuiten gaven aan dat de weg naar boven alles behalve ´vlak´ was geweest. Maar het uitzicht boven is alle moeite méér dan waard.
Gezeten op een rotsblok heb je een prachtig en ongehinderd uitzicht over de omgeving. De vale gieren die hier sinds december 1996 worden losgelaten houden zich ´s ochtends vaak hier op en zijn makkelijk, van zowel dichtbij als veraf, goed te aanschouwen. Gebruik makend van de thermiek zweven deze enorme en majestueuze vogels, met een spanwijdte van ruim 2,5 meter, urenlang geruisloos over het gebied. Het aangelegde uitkijkpunt biedt volop mogelijkheden om de dieren gemakkelijk en uitgebreid te bewonderen. Zélfs zonder verrekijker of telelens zijn de vogels in al hun adembenemende glorie prima te zien. Elke bezoeker verlaat het plateau weer met een betoverend gevoel, want er zijn niet heel veel plekken in de wereld waar je deze dieren zo van dichtbij kunt zien rondvliegen in een gebeid waar ze reeds jarenlang uit waren verdwenen.
Met maar een paar dagen voor de boeg, was er dit keer niet echt veel tijd voor sightseeing, maar J. raadde ons een tripje naar de omgeving van St-May aan, een klein dorpje zo´n 30 km verderop, voorbij Nyons. Daar is sinds 1992 een project gaande om de vale gier (Gyps fulvus) terug te brengen in het gebied, en met succes. De routebeschrijving was simpel: bij St-May moesten we, eenmaal het groene bruggetje over, niet rechtsaf het dorp in, maar de bordjes ´vautours´ blijven volgen. Die zouden ons dan wel verder de bergen in leiden naar het Plateau St-Laurent. En met die eenvoudige instructies op zak togen we afgelopen maandagochtend op weg. J. had er nog terloops aan toegevoegd dat we na het parkeren er rekening mee moesten houden dat we nog een ´klein kwartiertje´ over ´redelijk vlak terrein´ zouden moeten lopen naar het Plateau, maar dat was ´goed te doen´…
De afslag naar St-May was snel gevonden, net als het groene bruggetje en de bordjes ´vautours´. Een redelijk smal en bochtig weggetje voerde ons steeds hoger de bergen in, door het schitterende Provençaalse landschap, met na elke bocht weer nieuwe spectaculaire uitzichten en dat allemaal ook nog eens overgoten met een weldadige Provençaalse zonneschijn. Eenmaal boven, parkeerden we de auto in de schaduw en begonnen we aan het ´kwartiertje lopen´. In ons geval, sportief als we nu eenmaal niet zijn, bleek de wandeling ruim een half uur te duren, en onze kuiten gaven aan dat de weg naar boven alles behalve ´vlak´ was geweest. Maar het uitzicht boven is alle moeite méér dan waard.
Gezeten op een rotsblok heb je een prachtig en ongehinderd uitzicht over de omgeving. De vale gieren die hier sinds december 1996 worden losgelaten houden zich ´s ochtends vaak hier op en zijn makkelijk, van zowel dichtbij als veraf, goed te aanschouwen. Gebruik makend van de thermiek zweven deze enorme en majestueuze vogels, met een spanwijdte van ruim 2,5 meter, urenlang geruisloos over het gebied. Het aangelegde uitkijkpunt biedt volop mogelijkheden om de dieren gemakkelijk en uitgebreid te bewonderen. Zélfs zonder verrekijker of telelens zijn de vogels in al hun adembenemende glorie prima te zien. Elke bezoeker verlaat het plateau weer met een betoverend gevoel, want er zijn niet heel veel plekken in de wereld waar je deze dieren zo van dichtbij kunt zien rondvliegen in een gebeid waar ze reeds jarenlang uit waren verdwenen.
Het plateau is tenslotte op verschillende manieren te bereiken: met de auto en dan het laatste stukje naar boven wandelen, òf je kunt voor de geheel sportieve manier kiezen en vanaf de andere kant naar boven klimmen. Welke manier je ook kiest om boven te komen, het is absoluut de moeite méér dan waard om deze vogels van zo dichtbij in hun natuurlijke leefgebied te kunnen aanschouwen!
04-09-08
