Vanmiddag had ik een jongeman van een jaar of 10 in de taxi. Onderweg bemerkte ik dat hij mij van opzij zat aan te staren, dus ik vroeg hem wat er door zijn hoofd ging. Enigszins tot mijn verwondering gaf hij als antwoord: “Jij ziet er niet uit alsof je nog in Sinterklaas gelooft.” Lachend bekende ik hem dat geloven in Sinterklaas inderdaad al een flink aantal jaren niet meer in mijn woordenboek voorkomt. “Maar waarom vraag je dat?” En terwijl hij gerustgesteld rechtop ging zitten zei hij: “Dan kan ik je met een gerust hart vertellen wat ik van Sinterklaas wil hebben!” Om vervolgens een hele waslijst aan pistolen, geweren en andere schietijzers af te ratelen, voorzien van de meest fantastische namen, en alle technische specificaties als grootte van de patroonhouder en manier van laden.Nu begin ik niet snel het allerslechtste van andere mensen te denken, maar dit knaapje klonk toch wel erg verdacht veel als ‘terrorist-in-spé’, dus ik informeerde voorzichtig, zo langs mijn neus weg, naar de contacten bij wie hij al dit wapentuig zou kunnen betrekken. Tot mijn grote opluchting bleek dat toch de speelgoedwinkel. Maar het antwoord op de vraag op wie of wat hij zo’n magazijn van 100 projectielen dan ging leegschieten bleef hij me schuldig.
Een van mijn andere vaste passagier leeft in de veronderstelling dat het zéér binnenkort Kerst is. Op zich een vreemd statement, want zijn tijdsbesef bestaat voornamelijk uit vandaag én morgen. En omdat Kerst toch nog bijna twee maanden van ons verwijderd is, besloot ik uit te zoeken waar deze overtuiging vandaan komt.
Het kostte me een aantal dagen voor ik mijn vinger er op kon leggen, maar vandaag pas zag ik het licht dat hij al zoveel eerder zag. Op een aantal punten in onze route komen we langs winkels met woonaccessoires, en vandaag kwam er weer een opmerking over de naderende Kerst op het precieze moment dat we zo’n winkel passeerden. En wat blijkt, in de etalage staan van die vreselijke witgeverfde takken met ledlampjes erin! En dan blijkt zo’n associatie opeens een heel stuk minder uit de lucht gegrepen.
Van één goedbedoelde actie heb ik inmiddels al spijt. Een van mijn vaste passagiers stond op het punt om jarig te worden, en begon mij ruim een week van te voren daarvan al op de hoogte te stellen. En dan niet één keer, maar dagelijks meerdere keren. Ik kon het dus niet vergeten, noch negeren. Dus toog ik een dag voor haar Grote Dag naar de Appie en kocht daar een paar slingers, met in mijn achterhoofd: ‘Dan zul je het ook weten meid!”, om de bus te versieren. Succes was de volgende ochtend gegarandeerd. Op het moment dat ze de bus in stapte verscheen er een dikke grijns op haar gezicht die er de gehele dag niet meer af was te branden. Helemaal happy dus, en iedereen moest het vervolgens horen én zien. Probleem is echter dat ik nu van alle kanten hints krijg, en ‘stil’ kun je ze echt niet noemen, over de volgende die verjaart. Dus als u komende donderdag een taxibus met slingers door het Eindhovense verkeer ziet manouvreren, grote kans dat ik dat dan ben…
07-11-11
