Je moet in ons land voor veel dingen op cursus voor je iets anders mag. Zo moet je, bijvoorbeeld, om met een motorvoertuig op de openbare weg te mogen rijden eerst een rijbewijs halen, heb je een vaarbewijs nodig voor je boot en alvorens je les mag gaan geven moet je daarvoor ook eerst worden opgeleid. Allemaal heel duidelijk en begrijpelijk.
Waar het minder duidelijk en minder begrijpelijk wordt, is het moment dat iemand besluit aan kinderen te beginnen. Dan is er hoogstens vanuit de sociale omgeving enige controle, maar daar houdt het dan ook meteen weer bij op. Er is helemaal niemand die bekijkt of je mentaal, financieel en fysiek, de zaakjes dermate goed op orde hebt om een kind op de wereld te zetten en groot te brengen. Helemaal niemand die daar naar kijkt, en dat is, op z´n minst, toch opmerkelijk te noemen. Het krijgen van kinderen en het opvoeden daarvan is namelijk een nogal ingrijpende gebeurtenis waar je niet, als het even tegen zit, zomaar vanaf kunt. Je hebt kinderen namelijk voor de rest van je leven en daarmee een nogal zwaarwegende verantwoordelijkheid naar het kind en naar de maatschappij. Er wordt van ouders namelijk verwacht dat ze hun kinderen voldoende toerusten om ze later een waardevol onderdeel van de maatschappij te laten zijn, mensen die iets positiefs kunnen bijdragen aan het geheel en voor zichzelf, en later wellicht hun eigen gezinnetje, kunnen zorgen. Er wordt dus verwacht dat ouders hun kinderen bijbrengen wat normen en waarden zijn, aan welke regels ze zich dienen te houden, en ze bovendien voldoende zelfvertrouwen mee te geven om in zeker mate succesvolte kunnen zijn. Of dat nu in werk, kunst, wetenschap of in het privé leven is.
Natuurlijk zijn er, als het kind er eenmaal is en situatie uit de hand dreigt lopen, voldoende mogelijkheden voor ondersteuning van zowel ouders als de getroffen kinderen. Kinderen kunnen als dat nodig is zelfs uit huis worden geplaatst en onder toezicht worden gesteld. Maar niemand kijkt of begeleid in een veel eerder stadium, namelijk nog vòòr de conceptie. En dat is, op z´n minst, opvallend. Een overheid die steeds verder ingrijpt in de persoonlijke levenssfeer van haar burgers heeft er namelijk alle belang bij om juist daar invloed uit te oefenen. Een gelukkig, rustig en stabiel gezin levert de maatschappij namelijk doorgaans rustige en stabiele burgers. Burgers die zichzelf kunnen bedruipen en in staat zijn de meeste uitdagingen die het leven ze biedt het hoofd te bieden. Kinderen die voortkomen uit onstabiele, en soms ook ronduit gevaarlijke situaties, hebben veel meer hulp en zorg nodig om uit te kunnen groeien tot hun volle potentieel. Als tenminste de opgedane schade dat niet al volstrekt onmogelijk heeft gemaakt.
Tegenstanders zullen achter een welgemeend tegengeluid laten horen. Voor hen zijn voorbeelden uit het recente, en iets minder recente verleden voldoende om ervoor te pleiten dat een overheid zich niet met dergelijke zaken bemoeit. Een overheid dient zich daar verre van te houden omdat misbruik van een dergelijk systeem altijd dicht op de loer zal liggen. En een schrikbeeld als ´Selective Breeding´ is door niemand gewenst tenslotte.Toch is er voor enige inmenging een hoop te zeggen. Het kan namelijk niet zo zijn dat je een kind op de wereld schopt en het dan aan zijn lot over laat omdat het je even niet goed uitkomt om ervoor te zorgen. Natuurlijk, en ik ben deels ervaringsdeskundige op dat gebied, kan er heel veel mis gaan in een mensenleven en kun je onverwacht in zeer onwenselijke situaties terecht komen. Maar over die gevallen heb ik het dan ook niet. Ik heb het meer over die andere gevallen waar mensen gewoon, en zonder erbij na te denken, aan een kind beginnen om, om maar eens een cliché uit de kast te trekken, ´hun relatie te redden´. Ik vind dan ook dat de maatschappij een pakket van minimale eisen zou mogen stellen aan potentiële ouders. Een minimaal aantal zaken waaraan voldaan zou moeten zijn. En dan denk ik aan een stabiele thuissituatie, een stabiele relatie, een sociaal netwerk dat voor ondersteuning en noodopvang kan zorgen en een gedegen financiële planning. Daarnaast zouden alle potentiële ouders een basiscursus moeten volgen over opvoeden en ouderschap. Een cursus die vertelt wat het allemaal betekent en wat er allemaal bij komt kijken. Een soort ´kind te huur´, maar dan anders. Afgezien van het feit dat dan vele potentiële ouders zullen afhaken, heb je dan in ieder geval enigszins geborgd dat ouders er vooraf over hebben nagedacht. Dat feit alleen al zou een héél stuk schelen.
29-01-08
