Af en toe bekruipt me echt het gevoel alsof ik van een andere planeet afkomstig ben. Ik zie namelijk mensen dingen doen waarvan ik de achterliggende logica niet kan ontdekken.
Zo stapte ik eerder deze week het Thomas Cook reisbureau binnen omdat ik een speciale reis wil boeken. De dame die me te woord stond was blijkbaar een stagiaire, maar toch schreef ze netjes alles op wat ik aan wensen had. Toen eenmaal duidelijk was welke wensen ik allemaal had, begon de andere aanwezige medewerkster zich ermee te bemoeien. Of ik al in de brochures had gekeken? Ja, ik heb zelfs op internet gekeken, maar omdat ik daar niet precies kon vinden wat ik zocht, ben ik dus nu bij maar bij een reisbureau binnen gestapt. Dat deed de wenkbrauwen enige centimeters dalen, om vervolgens mede te delen dat ´als het niet in de gidsen staat, het dus niet kan!´. Er kwam nog weifelend achteraan dat ze eventueel natuurlijk alles los zouden kunnen boeken, maar het werd gezegd op een toon die niets te raden overliet over hoeveel zin ze in dergelijke opdrachten had. Binnen vijf minuten stond ik weer buiten. Gelukkig verstond de medewerkster van het volgende reisbureau, Van Gerwen, wèl haar vak en beloofde me binnen een paar dagen met een opzetje te komen. Daar weten ze blijkbaar nog wel wat service is!
Eens in de zoveel weken breng ik de opgespaarde stapel tijdschriften naar het ziekenhuis hier in de buurt. Wij hebben ze gelezen en ik weet uit ervaring dat mensen die in het ziekenhuis liggen er erg blij mee zijn, dus gistermorgen nam ik twee grote boodschappentassen vol met tijdschriften mee de auto in. Het ziekenhuis ligt op ongeveer 10 minuten rijden vanaf mijn huis, dus veel extra moeite kost het niet om even ervoor om te rijden. Vlak bij het ziekenhuis moet ik linksaf en dan meteen daarna weer rechts uitvoegen. Deze uitvoegstrook is een gecombineerde in- en uitvoegstrook en het verkeer dat via die strook wil invoegen meestal druk. Zodra ik de bocht naar links heb genomen heb ik mijn knipperlicht uit om aan te geven dat ik wil uitvoegen. Als ik rechts naast me kijk of ik kan uitvoegen, zie ik daar een jongeman in een groene Opel die precies naast me blijft rijden. Ik rem om hem de gelegenheid te geven om voor mij in te voegen, maar hij remt ook. Ik geef gas om dan voor hem uit te voegen, maar tegelijkertijd doet hij hetzelfde. Ik kijk nog eens naar rechts en zie een brede glimlach op het gezicht van de jongeman, hij doet het duidelijk expres. De in- en uitvoegstrook is niet erg lang, en door zijn ´geintje´ hoopt hij blijkbaar dat ik de afslag mis en dan vervolgens een heel stuk om moet rijden. Helaas trap ik daar niet in en, na een korte blik in mijn achteruitkijk-spiegel om te zien of het kan, ga ik vol in de ankers. Dergelijke manoeuvres had de knul blijkbaar niet verwacht en hij schiet me voorbij, zodat ik achter hem alsnog kan uitvoegen. Als ik even later verderop de afslag voor het stoplicht sta, kijk ik nog even naar links. Daar staat een jongeman met een boos gezicht. Zijn ´geintje´ is vandaag helaas niet gelukt!
Hier in Eindhoven wordt de ene week op woensdag het gewone huisvuil, en de andere week het GFT opgehaald. Niets mis mee dus. Vroeg op de woensdagochtend zet ik de grijze Kliko aan de straat en ga vervolgens verder met mijn bezigheden. Als ik een paar uur later terugkom, is de vuilniswagen blijkbaar al langs geweest, want de bakken zijn duidelijk geleegd. Na mijn auto geparkeerd te hebben zoek ik uit het rijtje onze bak en wil hem mee terug nemen, als ik voel dat hij zwaarder is dan hij zou moeten zijn. Ik open de deksel en zie dat de een of andere onverlaat alweer een volle vuilniszak in mijn Kliko heeft gestopt! Een korte inspectie toont al snel aan waar de onverlaat gezocht moet worden: bij het studentenhuis aan de overkant van de straat. En dat is dan ook precies de plek waar de volle vuilniszak even later weer terecht komt, precies voor de voordeur. Met een briefje erop dat zegt: ´Ik wil jullie best helpen om van jullie opgespaarde vuilnis af te komen als er plaats is in mijn bak, maar vráág het voortaan even! Met vriendelijke groet, Henry´. Ik heb sindsdien nog geen reactie gekregen, maar de zak is wel weg.
Zo stapte ik eerder deze week het Thomas Cook reisbureau binnen omdat ik een speciale reis wil boeken. De dame die me te woord stond was blijkbaar een stagiaire, maar toch schreef ze netjes alles op wat ik aan wensen had. Toen eenmaal duidelijk was welke wensen ik allemaal had, begon de andere aanwezige medewerkster zich ermee te bemoeien. Of ik al in de brochures had gekeken? Ja, ik heb zelfs op internet gekeken, maar omdat ik daar niet precies kon vinden wat ik zocht, ben ik dus nu bij maar bij een reisbureau binnen gestapt. Dat deed de wenkbrauwen enige centimeters dalen, om vervolgens mede te delen dat ´als het niet in de gidsen staat, het dus niet kan!´. Er kwam nog weifelend achteraan dat ze eventueel natuurlijk alles los zouden kunnen boeken, maar het werd gezegd op een toon die niets te raden overliet over hoeveel zin ze in dergelijke opdrachten had. Binnen vijf minuten stond ik weer buiten. Gelukkig verstond de medewerkster van het volgende reisbureau, Van Gerwen, wèl haar vak en beloofde me binnen een paar dagen met een opzetje te komen. Daar weten ze blijkbaar nog wel wat service is!
Eens in de zoveel weken breng ik de opgespaarde stapel tijdschriften naar het ziekenhuis hier in de buurt. Wij hebben ze gelezen en ik weet uit ervaring dat mensen die in het ziekenhuis liggen er erg blij mee zijn, dus gistermorgen nam ik twee grote boodschappentassen vol met tijdschriften mee de auto in. Het ziekenhuis ligt op ongeveer 10 minuten rijden vanaf mijn huis, dus veel extra moeite kost het niet om even ervoor om te rijden. Vlak bij het ziekenhuis moet ik linksaf en dan meteen daarna weer rechts uitvoegen. Deze uitvoegstrook is een gecombineerde in- en uitvoegstrook en het verkeer dat via die strook wil invoegen meestal druk. Zodra ik de bocht naar links heb genomen heb ik mijn knipperlicht uit om aan te geven dat ik wil uitvoegen. Als ik rechts naast me kijk of ik kan uitvoegen, zie ik daar een jongeman in een groene Opel die precies naast me blijft rijden. Ik rem om hem de gelegenheid te geven om voor mij in te voegen, maar hij remt ook. Ik geef gas om dan voor hem uit te voegen, maar tegelijkertijd doet hij hetzelfde. Ik kijk nog eens naar rechts en zie een brede glimlach op het gezicht van de jongeman, hij doet het duidelijk expres. De in- en uitvoegstrook is niet erg lang, en door zijn ´geintje´ hoopt hij blijkbaar dat ik de afslag mis en dan vervolgens een heel stuk om moet rijden. Helaas trap ik daar niet in en, na een korte blik in mijn achteruitkijk-spiegel om te zien of het kan, ga ik vol in de ankers. Dergelijke manoeuvres had de knul blijkbaar niet verwacht en hij schiet me voorbij, zodat ik achter hem alsnog kan uitvoegen. Als ik even later verderop de afslag voor het stoplicht sta, kijk ik nog even naar links. Daar staat een jongeman met een boos gezicht. Zijn ´geintje´ is vandaag helaas niet gelukt!
Hier in Eindhoven wordt de ene week op woensdag het gewone huisvuil, en de andere week het GFT opgehaald. Niets mis mee dus. Vroeg op de woensdagochtend zet ik de grijze Kliko aan de straat en ga vervolgens verder met mijn bezigheden. Als ik een paar uur later terugkom, is de vuilniswagen blijkbaar al langs geweest, want de bakken zijn duidelijk geleegd. Na mijn auto geparkeerd te hebben zoek ik uit het rijtje onze bak en wil hem mee terug nemen, als ik voel dat hij zwaarder is dan hij zou moeten zijn. Ik open de deksel en zie dat de een of andere onverlaat alweer een volle vuilniszak in mijn Kliko heeft gestopt! Een korte inspectie toont al snel aan waar de onverlaat gezocht moet worden: bij het studentenhuis aan de overkant van de straat. En dat is dan ook precies de plek waar de volle vuilniszak even later weer terecht komt, precies voor de voordeur. Met een briefje erop dat zegt: ´Ik wil jullie best helpen om van jullie opgespaarde vuilnis af te komen als er plaats is in mijn bak, maar vráág het voortaan even! Met vriendelijke groet, Henry´. Ik heb sindsdien nog geen reactie gekregen, maar de zak is wel weg.
14-08-08
