*POEF!* deed de droom vanochtend toen ik las dat de hoofdprijs in de Staatsloterij in alkmaar was gevallen en niet in Lampegat. En we hadden gisteren, tijdens het dinertje om ons 1 maandelijks huwelijksjubileum te vieren, het geld al uitgebreid belegd én uitgegeven. On(t)roerend Goed zou het worden, en voor de rest van ons leven hoefden we ons nooit meer ergens zorgen over te maken. Over geld dan, want de eerste kink in de kabel lag al op de loer. Moesten we ons huidige huis opknappen en verhuren òf, als het toch net was opgeknapt, zouden we er dan vervolgens zelf blijven wonen? En hoe moest het dan met dat prachtige pand in Hoogeloon? Dat er geen Ferrari ging komen wisten we al. Dat is helemaal niks voor ons. Een BMW of Mercedes ook al niet, maar een nieuwe auto kan er met zo´n bedrag toch wel af? Allemaal luxeproblemen feitelijk maar problemen nontheless. ALS die prijs maar bij ons zou vallen. En, zoals bekend, is elke zin die begint met ´als´onzin. En nu moeten we het doen met het giga bedrag van 20 E op het ene en niente nada noppes op het andere lot. Een schijntje.
Maar zijn we nu in mineur? Neuh, alles behalve zou ik zeggen. Bovendien is het nog zo dat succes, mits op eigen kracht behaald, véél zoeter is dan het succes wat je zomaar in de schoot wordt geworpen. En dáár gaan we dan maar weer aan werken. Als het ooit weer echt van werken komt. Helaas laat jet lijf en de conditie nog steeds wat te wensen over en zit een volledige dag werken er nog steeds niet in. Een paar ochtenden per week wel, als men met iets kan komen. Maar, zoals altijd, komt het erop neer wat je er zelf aan doet en hoe je er zelf mee omgaat. Dat mijn leven nooit meer helemaal wordt als voorheen, zoveel is inmiddels wel duidelijk. Maar als je eenmaal ´op het randje´ hebt gestaan gebeurt iets anders wonderbaarlijks. Dan komt er opeens een helderheid die zijn weerga niet kent. Dan zie je de dingen opeens in een ander perspectief en blijkt er nog een verborgen bron van inspiratie én energie te zijn om terug te vechten. Om te knokken tegen die meningen die zeggen ´Leg je er maar bij neer, het wordt toch nooit meer zoals vroeger!´ of ´Laat je lekker afkeuren!´. Want zó zit deze jongen nou net NIET in elkaar! ´I´ll be back!´ is het nieuwe credo. Alleen nu nog ff uitvinden wáár dan. Maar ook dáár wordt inmiddels druk aan gewerkt. Er liggen inmiddels een aantal ijzertjes in het vuur en wie weet waar die aan blijven plakken. Er zijn tenslotte kansen en mogelijkheden genoeg. Belangrijkste punt is, en blijft, echter om allereerst verder te herstellen. Als je realistisch bent zit niemand te wachten op me in deze toestand. Maar met een beetje geluk, en een hoop hard werken, is die hobbel wel te nemen. En dan is het oppassen geblazen! Dan gaat deze jongen weer als een raket! Met bulderende motoren en veel rook. Ik ga ervoor zorgen dat niemand, maar dan ook écht niemand, zal kunnen zeggen dat ze me niet gehoord of niet gezien hebben. En ik zal schitteren.
Maar tot die tijd is het dus terug naar af. Zo´n hoofdprijs is leuk om over te dromen maar tegelijkertijd ook absoluut niet meer dan dat, een droom. En alhoewel dromen sòms wel eens uitkomen is het voor de overgrote meerderheid een kwestie van logisch nadenken en vooral hard blijven knokken. En dan komt de rest vanzelf. En die dromen? Die moeten er altijd blijven. Want als je niet meer kunt, of dúrf, te dromen ben je dood. En die tijd ligt nog héél ver in het verschiet.
11-10-07
