Soms lees je artikelen in de krant waarvan je de haren in de nek spontaan rechtop gaan staan. Zo ook deze ochtend in het ED. Typisch zo´n artikel waarover Dr. Phil zou roepen: ´What were you THINKING?´
In de Amerikaanse staat Pennsylvania is een moeder opgepakt omdat ze voor haar zoon, de knul is 14, een drietal wapens had gekocht. Ja, je leest het goed, ze had wapens voor haar zoon gekocht… De politie trof later op de kamer van de jongen nog meerdere wapens en tevens videomateriaal over de schietpartij op de school in Columbine en documentatie voor het vervaardigen van bommen aan. Twee jaar eerder had de vader van de jongen óók al geprobeerd een geweer voor zijn zoon te kopen maar die actie was mislukt omdat de vader, vanwege een strafblad, het wapen niet had meegekregen. De jongen, zelf ook gearresteerd, bleek een vriendje te hebben willen ronselen voor een aanval op zijn oude school omdat hij daar gepest werd.
Nu wil ik slachtoffers van pesterij absoluut niet te kort doen. Kinderen kunnen absoluut meedogenloos zijn, en pesten levert soms jarenlange en diepgravende trauma´s op, maar iedereen dan maar met geweld afslachten is verderfelijk en nooit of te nimmer een te rechtvaardigen vergelding. Bovendien is het zéker geen oplossing. De actie van de ouders is al even verderfelijk en bovenal onbegrijpelijk. Wie haalt het tenslotte in zijn botte hersens om voor iemand anders, je bloedeigen kind van 14 verdomme, waarvan je wéét dat hij gepest werd én rondloopt met wraakgevoelens, een partij wapens te gaan kopen? Dan ben je toch absoluut zélf rijp voor het gesticht en volstrekt ontoerekeningsvatbaar? Ik mag aannemen dat het Amerikaanse systeem erin voorziet dat beide ouders met onmiddellijke ingang uit de ouderlijke macht worden gezet, bovenal zwaar worden gestraft, en dat de jongen zelf de begeleiding krijgt die hij nodig heeft. Hopelijk is er dan nog iets te herstellen zodat deze knul nog enige kans heeft op een enigszins normaal en productief leven. Zo niet, dan valt te voorspellen dat we in de toekomst nog meer van deze knaap, Dillon Cossey, zullen horen, en dan waarschijnlijk niet op een positieve manier. Het lijkt er in ieder geval op dat het zóveelste drama op een Highschool is voorkomen en dat, in ieder geval een paar, Amerikaanse tieners weer een klein stukje veiliger zijn. Vraag is alleen voor hoe lang?
Er zijn in het verleden regeringen geweest die, om het vriendelijk te zeggen, ´sociaal zwakkeren in de samenleving´ gedwongen hebben gesteriliseerd. En laat ik meteen duidelijk en onomwonden stellen dat ik daar absoluut géén voorstander van ben en dat soort acties nooit zal steunen of goedkeuren. Maar soms sluipt de twijfel mijn hart binnen. Soms kom je mensen tegen die zo scheef gegroeid zijn, om welke reden dan ook, dat ik er bijna aan begin te denken. En deze beide ouders vallen volop in die categorie. Maar gelukkig werkt het niet zo in de maatschappij, zélfs niet in de Amerikaanse. Ik hoop alleen maar dat dit beide ouders héél zwaar wordt aangerekend en dat het met de jongen, een driedubbel slachtoffer tenslotte (slachtoffer van pesten/ kind van deze ouders èn levenslang gestigmatiseerd), toch nog een beetje goed komt. Er is al veel te veel van dit soort ellende in de wereld en we kunnen allang niet meer volhouden dat het alleen in de VS gebeurt. Dat heeft de zéér recente geschiedenis wel bewezen. En een kant-en-klare oplossing is er niet. En natuurlijk speelt de vrije verkoop van wapens een rol en natuurlijk is dat iets waar je vraagtekens bij moet blijven zetten maar de factor waar ik me het meeste zorgen over maak is toch de mens die de trekker overhaalt. Zolang die meent dat daarmee al zijn problemen zijn opgelost zijn we nog érg ver van huis. En als het niet met pistolen kan is het wel met een mes of een ander wapen dat toevallig voorhanden is. Of desnoods met bruut geweld. Het enige wat ik zie dat dit soort zaken zou kùnnen voorkomen is opletten, tijdig signaleren en ingrijpen. Maar we hebben onze jeugd veel te veel losgelaten en zijn dikwijls té druk met andere zaken om te zien waar onze kinderen mee bezig zijn, waar ze allemaal aan bloot staan en wat ze meemaken. Pas als we dát veranderen is er weer een sprankje hoop. En die verandering beging dus héél dicht bij huis. In en om het eigen huis zelfs. Dáár is de grootste winst te behalen en ook dáár begint het veiliger maken van de wereld. Niet alleen voor anderen maar zeker ook voor onszelf. En iedereen wil toch een veiligere wereld?
15-10-07
