Netwerken

In mijn dagelijkse praktijk kom ik veel (startende) ondernemers tegen die als een berg opzien tegen te (moeten) netwerken, en dat is jammer. Netwerken is niet alleen nodig om de wereld te laten weten wie je bent en wat je doet, het kan ook leuk en erg verrijkend zijn.

Van Dale geeft als definitie: ‘netwerken is mensen benaderen die nuttig kunnen zijn voor de eigen carrière.’ Ik vind die definitie nogal ‘kort door de bocht’, want netwerken is zoveel méér. Voor mij is netwerken vooral investeren. Investeren in zowel jezelf als in je relaties met anderen.
De grootste fout die je, mijns inziens, als mens én als ondernemer kunt maken, is om al je contacten en relaties te definiëren aan de hand van hoeveel ze je opleveren. Een relatie moet bovendien worden onderhouden, en dat vraagt tijd en inspanning die niet direct in geld of opdrachten is uit te drukken.

Persoonlijk heb ik er een hekel aan als ik op een netwerkevent wordt aangeschoten door een ondernemer, die alleen maar zijn elevator pitch wil afsteken. Dat is mij veel te opdringerig. Liever hoor en ervaar ik wie de ondernemer als persoon is en wat hem of haar drijft en bezig houdt. Het is namelijk veel makkelijker om op basis van de onderlinge klik, een gedeelde passie of een gedeelde interesse naar verbindingen te zoeken dan op basis van “Ik ben Joris de Koning en ik houd me bezig met compabiliteitsvergelijkingen in de ICT.” Niet alleen moet ik veel te diep nadenken wat een begrip als ‘compabiliteisvergelijkingen’ zou kunnen betekenen, als dat het enigstee is wat je te melden hebt, houdt het voor mij al snel op.

De meest werkbare definitie van netwerken die ik tegenkwam is deze: “Zo borrelen dat het productief lijkt.” De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik niet precies weet hoe ik dan moet borrelen, maar ik kan u verzekeren dat het onderzoek naar de perfecte borrelmethode onverminderd doorloopt. Al vrees ik dat het nog wel enige jaren zal duren voor ik een (voorlopig) antwoord op die vraag heb gevonden.

Ondertussen hanteer ik dus nog maar even de volgende definitie van netwerken: het proactief delen van kennis, informatie en contacten.

30-07-10 II (13-07-10)

Luisteren

Als tekstschrijver en freelance journalist ontmoet en spreek ik veel mensen. Mensen die een verhaal te vertellen hebben over wie ze zijn, over wat ze doen, of over wat ze hebben meegemaakt. Aan mij is dan de taak om hun verhaal op de juiste manier in woorden te vangen. De vaardigheid die me daarbij het meeste helpt, hoe tegenstrijdig dat misschien ook lijkt, is het luisteren.

Het lijkt soms wel alsof we vergeten zijn hoe het is om te luisteren. Hoe het is om stil te zijn en te luisteren naar wat de ander te zeggen heeft, zonder daar meteen een oordeel of een mening over te hebben.
Ik zie kinderen die ontsporen omdat er alleen maar tegen en over hen wordt gepraat, in plaats van met hen. Ik ontmoet slachtoffers van misdrijven die opfleuren omdat iemand de moeite neemt om hun kant van het verhaal aan te horen, en begrijpt hoe een overval in je eigen huis je doodsbang kan maken.
In mijn praktijk voor coaching werkt het precies hetzelfde. Ik kan cliënten alleen maar op weg helpen door te luisteren en met ze in gesprek te gaan, in plaats van slechts tegen ze te praten.

In het bedrijfsleven is ‘luisteren naar je klant’ zo’n uitdrukking die je in elk management- of marketingboek tegen komt. Maar werkelijk luisteren naar onze klant doen we zelden. Want wie heeft ooit zijn klant werkelijk aan het woord gelaten als het ging om de vraag hoe hij onze service en producten nu werkelijk vond? Als we de klant al aan het woord laten, laten we hem zelden uitspreken en beginnen halverwege de rest al in te vullen. We denken tenslotte al precies te weten wat onze klant denkt. Maar is dat ook zo? Ik denk van niet. De ondernemer die zijn klant de juiste vragen stelt en ook open en oprecht luistert naar de antwoorden, leert in één gesprek meer over zichzelf én over zijn klant dan hij ooit uit marktonderzoeken zal kunnen halen.

30-07-10 (15-06-10)