Uitgezonden militairen in Uruzgan kopen van eigen geld een helm omdat het exemplaar dat hen van rijkswege wordt verstrekt niet veilig genoeg is. De verstrekte helm blijkt namelijk minder veilig dan het exemplaar dat de uitgezonden commando’s krijgen uitgereikt. Een typisch geval van klassenjustitie? Feit blijft echter dat dit het zoveelste voorbeeld is van onze liegende en continu falende overheid. Er is altijd genoeg geld voor prestigeprojecten, voor plannetjes die het goed doen bij de kiezer en voor plannen die elk goed en weldenkend mens al van te voren in de prullenbak zou hebben gekieperd, maar een deugdelijke uitrusting voor onze jongens en meisjes in die verre zandbak is kennelijk teveel gevraagd.
Vooraf aan de missie werd de Tweede Kamer en het hele electoraat voorgehouden dat het zou gaan om een opbouwmissie en dat men daar positieve dingen ging doen. En, ondanks het feit dat er aan het begin al ernstige twijfels waren omtrent de haalbaarheid van de missie, werd het groene licht gegeven. Maar al snel bleek dat er feitelijk een onmogelijke opdracht ligt. Wat valt er namelijk op te bouwen in een land waar de vijand overal verstopt kan zitten? Waar de economische, religieuze en financiële belangen zo met elkaar verweven zijn? Waar men niet bepaald zit te wachten op een grote groep buitenlandse betweters die even komt vertellen hoe het allemaal anders moet? Ben ik de enige die er zo tegenaan kijkt? Nee, als je een beetje rondklikt op internet kom je vele reacties tegen die zich ronduit uitspreken tegen een inmenging in het conflict. Een aantal anderen roept juist dat het onze plicht is tegenover Europa en de mensheid om er wél aanwezig te zijn. De laatste groep die overduidelijk aanwezig is op internet bestaat uit de achterblijvers, en juist die groep gaat mij het meest aan het hart. Want wat moet een moeder van een soldaat met zo’n bericht? Wat zijn haar gevoelens als ze hoort dat haar kind het veld is ingestuurd en toevallig in de verkeerde rij moest gaan staan bij het uitdelen van de spullen? Wat als ze het bericht krijgt dat haar zoon nooit meer zal thuiskomen? Dat soort zaken zijn namelijk niet uit te leggen. Niet aan moeders, noch aan echtgenotes en, later, aan de achtergebleven kinderen. Hoe kan je namelijk met droge ogen tegen een kind, dat zonder vader moest opgroeien, zeggen dat haar vader de ultieme prijs heeft betaald voor het Vaderland, in een conflict waar hij nooit zelf voor heeft gekozen, en dat hij misschien nog geleefd had kunnen hebben als er een paar miljoen extra was uitgegeven aan beter materiaal? Wie kan dat geloofwaardig overbrengen? Niemand toch?
Het zal er wel weer op uitdraaien dat er, over een jaar of tien, een commissie in het leven wordt geroepen om de hele zaak te onderzoeken, om dan tot de conclusie te komen dat met de uitgave van een paar miljoen méér, er een twintig tot vijftig procent lager sterftecijfer mogelijk en waarschijnlijk was geweest? En wat hébben we eraan? Helemaal niets! De verantwoordelijke ambtenaren van nu zijn dan allang niet meer aanspreekbaar op hun keuzes en de dan zittende dames en heren zullen ongetwijfeld deemoedig het hoofd buigen en hun diepste spijt betuigen. Een moeder krijgt er echter haar zoon niet mee terug, net zo min als een dochter of zoon hun vader en een vrouw haar man.
Voor een welvarend en, zogenaamd, ontwikkeld land als Nederland is het in ieder geval een schande. Een schande dat er mensen met ondeugdelijk materiaal op pad worden gestuurd, waar anderen wél het goede materiaal krijgen. Een schande dat we dit als bevolking laten gebeuren, en een schande dat er in ons land politici zijn die dit al langer wisten en er niets mee hebben gedaan. Het liefst zou ik de hele missie dan ook meteen afblazen en alle jongens en meisjes nog voor het weekend met hun geliefden herenigen, maar zo simpel zal het wel weer niet zijn. Het alternatief is om ervoor te zorgen dat ALLE militairen die ginds het rood wit blauw op de arm dragen alleen met het beste materiaal nog de kampementen en posten mogen verlaten. Dat een dergelijke move geld kost snap ik, veel geld. Dat is te halen bij elk ministerie en op elk departement, te beginnen bij dat van Bos. Dan maar een jaartje met wat mensen minder en even geen dure investeringen en feestjes. Dat zijn we toch op z’n allerminst aan onze jongens en meisjes verplicht???
12-03-08
