Ik mag mijn gedachten graag vrij laten zweven, en niet zelden kom ik dan tot conclusies over zaken die voor velen bepaald niet relevant zijn. Vanmorgen bevond ik mij weer in zo’n moment waarbij mijn gedachten geheel hun eigen gang gingen en ik ergens uitkwam waar ik nooit had gedacht uit te zullen komen. Ik kwam namelijk uit bij ‘aliens’.Het begon allemaal zo onschuldig. Mijn liefste was haar mailbox aan het doorspitten en kwam daarin een linkje tegen van de nieuwe kerstvideo van Tiny en Lau. We bekeken deze video, en daarna volgden er nog meer. Over Lau die een nieuwe hengel wil kopen maar er in de winkel achter komt dat hij niet meer kan pinnen omdat Tiny nieuwe schoenen heeft gekocht, over journalisten die alleen maar welkom zijn als ze een bak bier meenemen etc. En in alle filmpjes het ongekuiste en ongecensureerde taalgebruik van Lau. Voor iedereen die geen flauw idee heeft van wie deze Rotterdammers zijn: http://www.youtube.com/watch?v=uLm6l2csLKQ
En een aantal van deze filmpjes achter elkaar deed me iets afvragen. Stel nu eens dat onze wereld zou vergaan door de een of andere klimaatramp, of die nu in 2012 gaat plaatsvinden zoals de Maya’s zouden hebben voorspeld of niet. Vele decennia of zelfs eeuwen later komen er aliens voorbij en besluiten een kijkje te nemen op onze verwoeste planeet. Stel nu dat ze geen flauw benul hebben dat deze planeet ooit bewoond is geweest en onderzoek gaan doen. Het enige materiaal dat ze echter ongeschonden aantreffen is de kerstvideo van dit Rotterdamse stel. Wat voor vreselijk vertekend beeld zouden ze dan van de mensheid hebben? Zouden ze, met hun waarschijnlijk superieure technieken, vervolgens een woordenlijst samenstellen die voor 95% uit de meest vreselijke ziektes bestaat? Los nog van het feit dat ze zich waarschijnlijk niet eens zouden realiseren dat vrijwel elk woord een ziektebeeld of verbastering daarvan betreft. Is dat dan het beeld wat van de mensheid de verdere geschiedenis in zal gaan? Tiny en Lau als ambassadeurs van het mensdom? Ik gruwel bij de gedachte alleen al.
In onze steeds individualistisch wordende maatschappij claimt een ieder de ruimte om zich te uiten. En op zich is daar niets mis mee. Iedereen mag, wat mij betreft zijn of haar zegje doen. Maar staat er ooit iemand bij stil hoe die mening bij een ander over komt? Welk een idee die uiting geeft over degene die het niet kon nalaten zich te uiten? Ik betwijfel het. Ik zie op YouTube en diverse fora postings voorbij komen waarvan ik met enige vorm van zekerheid kan zeggen dat er niet over is nagedacht. En als er al over is nagedacht, dan bepaald niet lang, en zeker niet lang genoeg.
Mensen schijnen soms echt niet te beseffen dat wat je loslaat op internet er voor immer op blijft rondzwerven, ongeacht wat je er weer af tracht te halen.
We hoeven het helemaal niet eens te zijn met z’n allen. Discussie is prima, en tijdens een discussie mag af en toe best de randen worden opgezocht. Maar alles maar klakkeloos en schaamteloos op internet kwakken is het volgens mij ook niet. Ik zag laatst een discussieprogramma waarbij een jonge dame ernstig verbolgen was over het feit dat ze door een werkgever was afgewezen op zaken die ze op internet had gepost. Nu begint vast iemand te roepen dat er een scheiding bestaat tussen werk en privè, en die is er ook. Maar iemand die in zijn privè er blijk van geeft geen enkel greintje zelfrespect of zelfbeheersing te hebben, zal dergelijke eigenschappen (of gebrek daaraan) òòk meenemen op de werkvloer. En dan mag een werkgever zeker zeggen dat hij zo’n persoon niet geschikt acht om in zijn bedrijf te werken. Dat heeft dan niets te maken met beknotting van de persoonlijke vrijheid of enige vorm van discriminatie.
Als ik zo willekeurig eens rondkijk op internet en me afvraag wat de postings daar voorspellen voor de toekomst van het menselijke ras, wordt ik er niet bepaald vrolijk van. Buiten dat het internet door miljoenen mensen ook wordt gebruikt waarvoor het bedoeld is, het verstrekken en uitwisselen van informatie, zie ik steeds meer plekken ontstaan die zich opwerpen als een soort afvalputje. Er zijn zelfs sites die zich daarop speciaal lijken te richten: zo veel mogelijk wanstaltige postings binnen te halen. Dergelijke sites doen mijn toch al sombere mening over de toekomst van ons mensen bepaald geen goed.
Slechts even vliegen mijn gedachten werkelijk uit de bocht. Dat is het moment waarop ik denk: ‘laat die ramp dan ook maar komen ook!’. Buiten het feit dat ik het minister Bos niet gun er dan weer een lading nieuwe belastingen over in het leven te roepen, weet ik tegelijkertijd ook wel dat een zwijgende meerderheid zo langzamerhand tot de conclusie begint te komen dat het zó ook niet langer kan. Die overtuiging sterkt me dan weer om door te gaan en mijn vertrouwen in de mens nog wat langer te bewaren. Maar soms, héél soms, zou ik, net als Lau, iedereen de ……… wensen.
29-12-09
