Rob van Gijzel, woeste burgervader van Eindhoven en PvdA-er, heeft het onzalige plan opgevat om mensen die een paar gram hash of wiet willen kopen in een coffeeshop, te onderwerpen aan een pasjessysteem. Dit om een halt toe te roepen aan de hordes drugstoeristen die in het zuiden hun drugs komen kopen. ‘Het probleem is urgent,’ zegt hij, ‘en ik wil stappen maken.’Door het pasjessysteem zouden de coffeeshops in Eindhoven dus niet meer kunnen en mogen verkopen dan de hoeveelheid die nodig is om aan de lokale vraag te voldoen.
Ik las het artikel in het ED toen ik nog niet geheel wakker was. Aan de eetkamertafel zat ik met een sigaret en een sloot koffie langzaam wakker te worden, en het duurde dus even voor het absurde van het idee tot me doordrong. Een pasjessysteem? Pardon? Ik zou me dus, als ik een joint zou willen kopen voor eigen gebruik, éérst moeten laten registreren bij de gemeente voor een pasje? Gaat de verantwoordelijke ambtenaar me dan ook nog vragen wat voor werk ik doe, wat mijn schoenmaat is, wat ik verdien en of ik me wel voldoende bewust ben van de eventuele gezondheidsrisico’s? Kom op zeg! We zijn hier in Eindhoven toch al een enorm oor aangenaaid bij een burgemeestersverkiezing tussen twee rooie rakkers, maar dat hij zo kort na zijn aantreden met dit soort ongein op de proppen komt is met toch wel erg gortig.
Ok, ik begrijp dat er een probleem is met drugstoeristen, en meestal komen ze niet alleen om drugs te kopen. Ook wietplantages duiken overal op en leveren niet alleen een enorm brandgevaar voor de omgeving op, maar kosten de gemeenschap ook nog eens bakken met geld omdat ze de gebruikte energie meestal niet op eigen naam verstoken maar deze rechtstreeks jatten van de leiding. Kan ik allemaal inkomen dat daar paal en perk aan gesteld moet worden, maar mezelf registreren voor ik een joint kan opsteken? Nooit!
Wat denken ze wel daar in al die, met zacht pluche en soepel leer overtrokken regentenburelen? Toen ik gisteren naar mijn vaste dealer ging, in dit geval de sigarettenbalie van de AH XL, moest de verkoopster tot haar schaamte bekennen (ze werd echt rood) dat er wederom een accijnsverhoging was doorgevoerd. Een pakje Caballero 30 kostte nu opeens € 6,90 in plaats van € 6,00. Later, na een copieus diner, door mijzelf gekookt en geserveerd, besprak ik met Mevrouw de L’Ecluse de kansen op een spoedig vertrek uit dit verdwaasde land. Het is dat we het er nog niet over eens zijn waar de uittocht heen gaat, anders was dit stukje mijn laatste bijdrage geweest vanaf Nederlandse bodem. Maar het vertrek komt steeds dichterbij, dat wel. Zeker nu onze regering schoorvoetend heeft toegegeven, na maandenlang dat hardnekkig ontkend te hebben, dat we met z’n allen afstevenen op een gigantische recessie. De economie kan blijkbaar tegen heel wat minder stootjes, maar wat wil je ook met dit stelletje stuntels aan het roer.
Mijn dag was al helemaal compleet toen ik las van de actie van Milieudefensie gisteren in Utrecht. Deze groep linkse klimaatidioten vond het namelijk nodig om op de Utrechtse terrassen actie te voeren tegen de terrasverwarming die menig uitbater heeft neergezet om de roker nog enigszins het gevoel te geven ergens welkom te zijn. Milieudefensie vind de heaters echter dermate schadelijk voor het milieu dat men pleit voor een algeheel en landelijk verbod op die dingen. Onder protestborden als ‘Een tevreden roker is geen gasverstoker’ en ‘Mag de verwarming uit?’ deelden ze bodywarmers en dekens uit. Waarschijnlijk telt deze beweging geen rokers onder haar leden, want welke actievoerder die enigszins bij zijn goede verstand kan, gelooft dat rokers voor hun plezier buiten gaan zitten roken? Denken ze nu echt dat ik voor mijn lol nog de stad in ga om een pilsje te pakken als ik nergens meer kan roken? Dat ik voor mijn eigen plezier daar buiten ga zitten en ga toekijken hoe mijn edele delen eraf vriezen omdat een klein beetje verwarming slecht is voor het milieu? Kom op zeg! Zo ver zijn ze toch niet afgedreven van de werkelijkheid? Of toch blijkbaar wel. Mijn sympathie hebben ze in ieder geval niet kunnen wekken met deze actie. Integendeel zelfs, want mevrouw de L’Ecluse en ik zijn het zo langzamerhand méér dan zat om aan alle kanten betutteld, uitgeknepen, voorgelogen en gekleineerd te worden. Ik ben normaliter een absoluut aimabel persoon en bepaald niet gericht op strijd en gevecht, maar het idee van een radicale revolutie begint toch steeds aantrekkelijker te worden.
01-11-08
