Geloof is een heel persoonlijke zaak. Waarin je gelooft trouwens ook. En dat is maar goed ook. Ik ben namelijk behoorlijk allergisch als mensen mij het een of andere geloof willen opdringen.
Toch blijven ze het proberen. Elke keer weer. Recent nog twee, geheel in het zwart geklede, jonge mannen aan de deur. Dan hoef ik de deur niet eens te openen om te weten dat het Jehova´s zijn. Maar omdat ik, ondanks het feit dat het me soms beter uitkomt dat te ontkennen, best goed ben opgevoed, doe ik de deur toch open en vertel de heren dat ik géén belangstelling heb in hen, noch in hun boodschap of geschriften. De meesten kunnen prima met zo´n afwijzing omgaan, maar voor sommigen is het toch elke keer weer even slikken. En ja, wellicht is het bot en koud, maar we hebben in dit land vrijheid van godsdienst, en dat houdt in dat ik vrij ben te geloven wat ik wil. Of niet te geloven natuurlijk. Ik heb bewust gekozen voor het laatste, en dat bevalt me prima. Maar daar er vrijheid wordt geacht te zijn in keuze van wel of niet en van wat dan wel, zit ik er niet echt op te wachten om, wandelend door de binnenstad, getrakteerd te worden op het religieus geblèr van een witbaardige idioot op een scootmobiel. Deze zelfbenoemde stadsprediker heeft jaren geleden het licht gezien, op zich al niet zo héél moeilijk in Eindhoven, en wil daar nu dus ons allen kond van doen. Maar ik heb daar, net als vele wandelaars met mij, absoluut geen behoefte aan. Voor mij gaat het gedrag van Arnol Kox te ver om nog als ´ludiek´ of ´schilderachtig´door te kunnen gaan. Hij is dan ook al meermalen weggestuurd door winkeliers die gek werden van zijn geroep, maar hij blijft terugkomen. Nu is doorzettingsvermogen een goede en prijzenswaardige eigenschap, maar ik zie die toch graag gekoppeld aan een flinke portie invoelingsvermogen. Want alleen dan besef je dat niet iedereen blij is met je, dat niet iedereen gediend is van je boodschap. Ga die lekker verkondigen op internet. Dan kan iedereen zelf kiezen er wel of geen kennis van te nemen. Want het kan ook anders. En ik gun het Arnol absoluut niet, maar het bewijst maar weer eens waartoe fanatiekelingen allemaal in staat zijn.
In het zuiden van India is namelijk een 80-jarige man aangevallen door twee mannen. Op zich niet ongewoon helaas, maar het blijft laf. Wat deze zaak echter zo ongewoon maakt is dat de 80-jarige zichzelf magische krachten toedichtte, èn dat de twee mannen er met zijn rechterbeen vandoor zijn. De oude man claimde namelijk dat eenieder die zijn rechterbeen aanraakte zou genezen of zijn wensen vervuld zou zien worden, het rechterbeen zou namelijk magisch zijn. En ziet, hocus pocus pilatus pas, het been is inderdaad weg.
Ik twijfel bij dit soort berichten altijd of ik nu medelijden met dit drietal moet hebben. Medelijden met de oude man omdat hij zijn been kwijt is en het hoogstwaarschijnlijk niet onder algehele verdoving en de meest hygiënische omstandigheden van de rest van het lichaam is gescheiden. Of medelijden met de twee vleeschhouwers omdat ze in het verhaal van de oude man zijn getrapt en, in een ultieme poging om hun levenslot te verbeteren, zo tot deze daad zijn gekomen. Waarschijnlijk toch met alle drie dan maar. Het toont in ieder geval welk risico je loopt als je onzin verkoopt. Dat de beide been-stelers een grote schop onder hun zitvlak verdienen spreekt voor zich. Hopelijk schud het hun hersenen weer een beetje wakker. Maar de oude man zal die schop niet meer uit kunnen delen. Dat is vrijwel onmogelijk met een been. Probeer maar eens…
14-12-07
