Woutertje heeft helaas weer van zich laten horen. Vanonder zijn paddestoel raaskalt hij over van alles waar hij verstand van zegt te hebben. Zo heeft hij nu aangegeven dat hij een warm voorstander zou zijn van een akkoord tussen werkgevers en werknemers over loonmatiging. Loonmatiging! ´Want,´ zo kletst hij, ´door de lonen fors te verhogen kan de economie op hol slaan!´
Toen ik het las moest ik even héél diep zuchten, mezelf even dringend tot kalmte manen. Gelukkig is mijn hart wel wat gewend en is ook mijn bloeddruk inmiddels weer onder controle, maar door zulke berichten zou je zomaar weer in het ziekenhuis belanden. Loonmatiging moet er dus komen, alweer. Ik weet natuurlijk niet waar Woutertje deze wijsheid vandaan heeft, maar in mijn portemonnee vàlt er bedroevend weinig meer te matigen. Die is, na een jaar of zes van stelselmatige bevriezing en loonmatiging, gekoppeld aan een ongebreidelde graaizucht, van zowel de lokale als de landelijke overheid, gewoon leeg. Zodra ik een loonstijging van een paar schamele procentjes in het vooruitzicht heb, komt Woutertje met weer nieuwe belastingen of accijnzen en ga ik er dus niet op vooruit maar eerder verder op achteruit. En alles voor het milieu en voor de gezinnen met kindertjes. Zou Woutertje ooit hebben laten uitrekenen welke schadelijke effecten opgroeiende kinderen hebben op het milieu? Ik denk het niet namelijk, want anders was er al lang een forse belasting op het überhaupt hebben van kinderen geheven. Een soort ´min één kind politiek´ dus. Maar nee, met de CU, het CDA en de PvdA in de regering is zulk een belasting nooit haalbaar. Bovendien wordt je van zo´n voorstel niet echt populair bij het vruchtbare deel van je electoraat, en zeker niet als het gezin de hoeksteen van de samenleving moet heten. Maar goed, als tweeverdieners zonder kids, zitten er voor ons geen voordeeltjes aan ter komen. Mijn lasten stijgen alleen maar en er komt niets voor terug. Géén gratis krant betaald uit de opbrengst van de belasting op elke vergeefs verschoten spermatozoïde, géén korting op de wekelijkse boodschappen omdat wij nou toevallig niet meedoen aan de vervuiling zijn door luiers en ook al géén gratis museumbezoek omdat we ons best doen ons aandeel aan de gemeenschappelijke afvalberg zo beperkt mogelijk te houden. Niets van dat alles. Slechts elke keer nieuwe verhogingen van brandstofprijzen, energieprijzen en eerste levensbehoeften. En ja, bij ons vallen daar drank en sigaretten òòk onder. Was je al geen alcoholist, dan wordt je het door deze regering alsnog. En daar profiteren ze dan weer extra van, want ook de accijns op sigaretten en drank worden verhoogd om allerlei onzinnige zaken van te betalen. Iets met gratis schoolboeken en gokkers geloof ik.
Zou Woutertje ooit nog eens wakker worden, over zijn sociale en democratische hart strijken, en bedenken dat er in ons land een grote groep is die vooral betaald en dus òòk wel eens een voordeeltje mag hebben? Ik denk het niet helaas. Als Woutertje al lekker slaapt, en ik betwijfel het, dan droomt hij vast over nieuwe mogelijkheden om belasting te heffen. En, doorgaans behulpzaam als ik ben, zou ik hem bijna een aantal voorstellen aan de hand doen. Maar ik doe het niet. Ik lik mijn diepe wonden en steek maar weer een sigaret op. Jammer dat het voor bier nog iets te vroeg is, want ik begin steeds meer dorst te krijgen.
Woutertje, je zou er BIJNA een kind van krijgen. Maar gelukkig kun je die kinderen wél aborteren. Zelfs voor de conceptie!
14-01-08
