zaterdag 13 december 2008

De Eerste Wet van de Politiek

Met verbijstering heb ik gezien hoe weinig mensen hun verontwaardiging hebben getoond dat de belastingdienst binnenkort gewoon toegang krijgt tot onze privé bankrekening. De fiscus kan hiermee zelf haar vorderingen rechtstreeks innen tot een bepaald bedrag. En alhoewel de regeling pas over een aantal jaar geëvalueerd zal worden, denkt men er nu vast over na om ook de lokale overheden, de gemeente waarin u woonachtig bent en bijvoorbeeld het waterschap, een zelfde toegang te verlenen tot uw bancaire portemonnee.

Door het feit dat alle media dezer dagen slechts volstaan met doemscenario’s en steeds weer nieuwe ellende voorspellen naar aanleiding van de wereldwijde kredietcrisis, valt een dergelijk bericht nauwelijks op. Sterker nog, weinig media spendeerden er überhaupt aandacht aan de laatste dagen. Slechts de Telegraaf vond het belangrijk genoeg om er een redactioneel commentaar aan te wijden, en de kiezer zwijgt, en accepteert dus, op een enkeling na.

Dat in tijden van crisis dergelijke ingrijpende beslissingen geruisloos worden ingevoerd is een bekend politiek gebruik. Aan de voordeur wordt oorverdovend gerammeld, en dus hoort men de insluiper aan de achterdeur toch niet, zo lijkt de overtuiging. Maar insluiping is en blijft uitermate laakbaar, of de dader nu gehoord is bij zijn poging of niet.
Politici bezien de wereld namelijk vanuit een aantal wetten, en de eerste en belangrijkste daarvan is dat de burger per definitie dom is. Dom ja, en alles behalve geïnteresseerd in de waarheid en oprechtheid van hen die ons leiden. En elke keer trappen we er weer massaal met open ogen in. De ene kromme redenering volgt op de andere en wij slikken het allemaal als zoete koek. Hooguit wat gemor in de marge en daar houdt het dan ook meteen weer bij op.

Een aantal jaar geleden werd de anticonceptiepil uit de basisverzekering gehaald. De politiek verzekerde ons dat een dergelijke ingreep makkelijk kon omdat ons land het laagste abortuscijfer van Europa had. Kort daarna begon het abortusscijfer echter weer razendsnel te stijgen en waren de politici, de Christelijke partijen voorop, weer in alle staten over zulk onchristelijk gedrag. Dat ze de verhoging zelf veroorzaakt hebben met de pil uit de vergoedingenlijst te schrappen wordt door henzelf, èn door de kiezer, gemakshalve dan maar even vergeten.
Kawouter Bos is uitgeroepen tot ‘Politicus van het Jaar’ vanwege zijn kordate optreden tijdens de kredietcrisis. Ik gun het hem van harte, maar of het terecht is blijft maar zeer de vraag. Wie Bos namelijk de laatste tijd heeft zien acteren kan zich nauwelijks aan de indruk onttrekken dat Bos alleen kordaat is als dat Bos goed uitkomt. Maar de (meeste) Icesave spaarders krijgen nog voor de kerst hun zuurverdiende spaarcentjes terug, dus Bos is dè Man. Maar dat aan het hele Icesave debacle falend toezicht van DNB ten grondslag ligt, waardoor o.a. de bank een goede rating behield en niet werd ingegrepen toen het dreigde fout te gaan, vergeten we gemakshalve maar even. Dat het toezicht een van de taken van Bos is ook. In de diverse nieuws en actualiteitenprogramma’s worden in straatinterviews aan voorbijgangers gevraagd wat ze van Bos vinden. De ene reactie is nog bedroevender dan de andere. Een allochtone meneer heeft het over ‘Den Bosch’ en ‘Van Balkenende’, terwijl een blonde tiener niet verder komt dan te melden dat haar moeder Bos zo leuk vindt. En Bos zelf, met die zelfvoldane grijns op zijn smoel gebeeldhouwd, geeft glimlachend toe dat hij het wel aardig doet. En in een toegift laat hij zelfs weten dat ook Hij de komende tijd nog wel eens fouten zal maken, net als al zijn vriendjes in dit kabinet, maar dat ze het toch allemaal doen uit liefde voor de kiezer.

Gelooft u het? Waarschijnlijk wel, want de PvdA blijft maar stijgen in de peilingen. Net als Rouvoet c.s. trouwens, de man die ons land niet voort wil stuwen in de vaart der volkeren, maar het liefst terug zou brengen naar de kneuterige jaren vijftig. De jaren waarin de kerk en de staat nog bepaalden wat we deden, wat we konden zeggen en wat we konden denken. Als we nog even zo verder gaan zie ik zelfs de CPN weer opnieuw opgericht worden!

Toch weiger ik te geloven dat de kiezer, u en ik dus, ècht zo dom zijn. We laten ons echter maar al te graag ondersneeuwen en vergeten daarbij soms gewoon om ons eigen gezonde verstand te gebruiken. En zo ingewikkeld is het allemaal niet. Dat wat voor uw eigen huishoudboekje niet werkt, werkt namelijk ook niet voor het huishoudboekje van de staat, ook al doen onze volksvertegenwoordigers er alles aan om u van het tegendeel te overtuigen. Je kunt nu eenmaal niet straffeloos geld blijven uitgeven wat je niet hebt, dat geldt voor u en mij en evenzeer voor de politiek. Het enige verschil is dat u en ik niet de mogelijk hebben om onze inkomsten drastisch te verhogen. De overheid heeft die wel, en doet dat door het verhogen van belastingen en accijnzen, of door het verzinnen van nieuwe belastingen en accijnzen. Wij, de kiezer, zijn namelijk de enige inkomstenbron van de overheid, en wij hebben dus de macht in handen om te zeggen ‘Tot hier en niet verder!’. En die neiging is erg groot nu men ook al toegang wil tot mijn bankrekening. Hoe zou u het vinden als uw buurman letterlijk bij u binnen stond en een greep deed uit uw kas omdat hij van mening is daar recht op te hebben? Dan zou u laaiend zijn en hem bij kop en kont pakken en hem uw huis uit zetten. Waarom laat u het dan wel toe van uw overheid?

13-12-08