donderdag 3 december 2009

Ik ben toch niet gek?

Het lijkt wel of het gebruik van de eigen grijze cellen tot uitsterven is gedoemd. Ik kom namelijk steeds meer mensen tegen die niet verder komen dan het ongegeneerd nabauwen van de mening van een ander, en er blijkbaar niet eens meer bij stil staan dat ze zichzelf òòk een eigen mening kunnen vormen.

Vanmorgen weer een voorbeeldje in de krant: ‘Moslimwoede over niet-bestaande film’. Moslims in Pakistan en het Midden-Oosten zijn woedend op Nederland en eisen de ‘economische vernietiging’ van ons land vanwege de publicatie van een anti-islamfilm met de titel ‘786’. Helaas bestaat deze film echter helemaal niet, maar op diverse internetfora is de gepeperde taal niet van de lucht. Nu is het prima om boos te zijn op Nederland, ik ben het ook met grote regelmaat, maar vergewis je dan op z’n minst dat je boos bent op iets dat bestaat, en niet op een hoax.

Een paar dagen geleden kreeg ik een alleraardigste dame aan de telefoon die mij een ‘gratis’ product wilde toesturen. Omdat deze mevrouw aardig klonk liet ik haar uitspreken, om vervolgens nogal direct te vragen naar de addertjes onder het gras. Deze bleken te zitten in het feit dat ik het product, ‘..ter waarde van € 20 euro meneer!’ weliswaar alleen kon bemachtigen als ik de portokosten van € 4,75 voor mijn rekening nam. ‘Maar verder was er geen enkele verplichting!’ hield ze vol. Toen ik haar vervolgens uit het blote hoofd voorrekende dat haar ‘gratis product’ dus allesbehalve ‘gratis’ was en ik zowel de fabricagekosten van het product, als de portokosten ruimschoots afdekte met het genoemde bedrag van € 4,75, bleef het even stil aan de andere kant van de lijn. ‘Dus u weigert een gratis product?’ vroeg ze vol ongeloof.
Ik kon niet anders dan bevestigend antwoorden, maar omdat ze zo vriendelijk was, heb ik de moeite genomen haar uit te leggen dat ik bijzonder allergisch ben voor het begrip ‘gratis’, omdat er in onze maatschappij namelijk verdomd weinig ècht ‘gratis’ is. Meestal, en zo ook in haar haast onweerstaanbare aanbieding, zit er een heel nest addertjes onder het pas gemaaide gras. En ik hou er nu eenmaal niet van om bedrogen of voorgelogen te worden.

Een ander mooi staaltje van ‘Ikke véél slimmer dan jij!’ kwam van de loodgieter die hier ten huize een aantal werkzaamheden moest komen verrichten. Eentje daarvan betrof het vervangen van de kraan in de keuken. Die lekte al maanden en op de een of andere manier moest die vervangen en kon niet gerepareerd. Ik had geen zin die bewering helemaal uit te gaan zoeken, dus ging ik akkoord met vervanging. De kraan die echter werd teruggeplaatst had zo’n hendel aan de bovenkant, maar doordat de kraan nogal dicht bij de muur staat, kon de kraan dus niet helemaal open. Volgens de loodgieter was dat helemaal geen probleem, niemand deed de kraan tenslotte helemaal open. Hij was echter hogelijk verontwaardigd toen ik een andere mening bleek toegedaan. Die verontwaardiging nam nog toe toen ik een andere kraan eiste.

Gelukkig is dat deel inmiddels opgelost, maar dezelfde loodgieter moet nog steeds terugkomen om een ander klusje af te maken. Het toilet in huize De L’Ecluse loopt namelijk steeds door. De loodgieter heeft wel een nieuw mechanisme in de stortbak geplaatst, maar daarmee is het probleem nog niet verholpen. De loodgieter beweert echter van wel, tenminste tegen het aannemersbedrijf dat hem heeft ingehuurd. Bovendien lekt het toilet nu ook aan de achterkant, en wil ik pas betalen als beide zaken naar tevredenheid zijn opgelost. Alleen blijft het nu opvallend stil vanaf de kant van zowel de aannemer als de loodgieter. Errug stil! Ik begin toch echt te vermoeden dat ze me daar niet echt aardig meer vinden.

Politici en medeburgers die mij proberen te belazeren kunnen niet echt rekenen op mijn sympathie. Er zullen hele volksstammen zijn die klakkeloos aannemen wat ze zeggen en beweren, maar ik behoor niet tot die categorie. Ik kan namelijk prima zelf denken en doe dat ook. Dat het jullie niet uitkomt dat ik nadenk snap ik allemaal best, maar ik beheer graag zelf mijn eigen zaken, en ook mijn eigen bankrekening. Dus het allervriendelijkste aanbod dat ik gisteren van de belastingdienst kreeg om hen toegang te verschaffen tot mijn bankrekening, middels een machtiging, heb ik beleefd doch resoluut bij het oud papier doen belanden. Ik ben toch niet gek? Of wel…?

03-12-09

P.s: Er is geen enkele gelijkenis tussen ondergetekende en de man op bovenstaande foto..al voel ik me soms wel zo.