Soms voel ik me net een alien, iemand die beslist wel van een andere planeet moet komen. Waarom? Omdat ik soms mensen om me heen dingen zie doen die ik gewoonweg niet begrijp. Een voorbeeldje. Gisteren waren mijn lief en ik in het Parktheater en zaten te wachten tot de voorstelling zou beginnen. Een rij of twee voor ons was het gangpad en vlak voor het licht uit ging kwam er nog een stel binnen. Ze hadden plaatsen ergens in het midden van de rij aan de andere kant van het gangpad en, in plaats van iedereen te vragen op te staan besloot de man van het stel over de rugleuning te stappen. Op zich niet de meest geëigende oplossing, maar daar ging het niet om. Hij stapte over de rij en liet zich vervolgens plompverloren op zijn stoel vallen zónder zich verder om zijn gezelschap te bekommeren. Zij moest maar zien hoe ze zich redden zou.
Voor meerdere voorbeelden hoef je ook al niet ver te zoeken. Toen ik vanmorgen over de snelweg naar mijn werk reed, speelde zich voor me een vaak voorkomend incident af. Een haastige en ongeduldige automobilist wilde naar de linkerbaan en de aldaar reeds rijdende auto gaf hem geen millimeter ruimte. Maar daar had de invoegende automobilist geen boodschap aan. Hij zette zijn knipperlicht aan…en stuurde resoluut naar links, waardoor de ander vol in de ankers moest. Niet een echt correcte manoeuvre, en dit ‘meningsverschil’ werd over de komende tien kilometer door middel van gebaren, geknipper met koplampen en opzettelijk langzaam rijden, uitgevochten.
Ik heb twee voorbeelden gegeven en beide acties begrijp ik dus niet. Dat je met een dame naar het theater gaat en haar dan zó behandeld. Of dat je niet even kunt wachten op een gaatje en pas dán gaat inhalen. Nu weet ik wel dat zaken als hoffelijkheid en omgangsvormen zo langzamerhand door de overgrote meerderheid van de bevolking in het museum zijn geplaatst. Ze worden beschouwd als vreselijk ouderwets en onbelangrijk, maar ik denk daar toch duidelijk anders over. Goede omgangsvormen zijn namelijk de smeerolie van de samenleving. Daar waar mensen elkaar beleefd en correct tegemoet treden, iets voor elkaar over hebben en ook maar een klein beetje rekening met elkaar houden, worden eventuele misverstanden en onbedoelde belediging reeds in de kiem gesmoord. Maar goede omgangsvormen zijn zoveel méér dan dat. Voor mij valt daar namelijk ook onder hoe je bijvoorbeeld met vrouwen omgaat. Niet dat de meesten van ons dat ooit geleerd hebben, maar het maakt het leven zoveel mooier en zoveel aangenamer. En het allermooiste is nog, dat het niks extra kost en een hele hoop oplevert. Hou maar eens een deur voor iemand open, help je partner eens met instappen of begeleid haar eens ouderwets aan de arm als je een gebouw of bijeenkomst bezoekt. Ik kan je garanderen dat de beloning voor dat kleine beetje zelfopoffering gigantisch is. Als je je partner als prinses behandeld zal ze je, mits in de juiste stemming natuurlijk, als een vorst belonen. En daar worden beide partijen dan weer blij van! Wat is er trouwens mis om je partner eens onverwacht extra in het zonnetje te zetten en haar te laten weten dat je haar oprecht waardeert? Ok, een enkeling zal wantrouwend vragen wat je hebt uitgevreten dat dit soort fratsen nodig zijn om het weer goed te maken, maar de meesten zullen het héérlijk vinden en er ten volle van genieten. En iemand die geniet is blij en straalt dat ook uit. Bovendien is de partner dan ook eerder bereid eens iets extra’s voor jou te doen, maar daar moet je het juist weer niet om doen. Gewoon eens iets belangeloos voor een ander doen. Het lijkt onzin, maar voor de materiële ‘man van nu’ de beste investering die hij in zijn leven ooit kan doen. Een partner die zich ‘gezien’ en geliefd voelt is mooi, vrolijk en prettig en uiterst aangenaam gezelschap. Probeer het maar eens…
03-03-08
