Men spreekt bij onze oosterburen al voorzichtig van een ‘megablunder’. Het DNA-profiel - waarmee o.a. de Duitse justitie al ruim vijftien jaar jaagt op ‘de vrouw’ die verantwoordelijk wordt gehouden voor minstens zes moorden en tientallen inbraken in Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk- is namelijk hoogstwaarschijnlijk vals.Men is er namelijk achter gekomen dat bij alle onderzoeken waar het betrokken DNA-profiel werd aangetroffen, gewerkt werd met wattenstaafjes van hetzelfde merk. Bij onderzoeken waar een ander merk wattenstaafjes gebruikt werd, werd geen DNA-profiel vastgesteld. Aannemelijk is dus nu dat een medewerkster van de producent of een inpakmedewerkster per abuis haar DNA op de staafjes heeft achtergelaten. Mede hierdoor is waardevolle recherchetijd verloren gegaan en is het onderzoek verder in de verdrukking gekomen.
Maar wie of wat is nu dat ‘Spook van Heilbronn’? De naam dankt hij of zij aan de brute moord op één, en een poging tot moord op een andere, agent in Heilbronn in het zuidwesten van Duitsland. Op 25 april 2007 zitten de 22-jarige agente Michèle Kiesewetter en haar collega, de 24-jarige Martin A., samen een broodje te eten in hun dienstauto. De ramen staan open. Luttele minuten later komt er een bruut einde aan het leven van Kiesewetter door een gericht nekschot. Een tweede kogel raakt A. in het hoofd, maar hij weet de aanslag te overleven. Hij raakt in een coma, maar blijkt bij het wakker worden zijn geheugen kwijt te zijn. Een aantal mensen heeft de schoten gehoord, maar niemand heeft ook daadwerkelijk iets gezien. Duitsland verkeert in shock.
Veertien jaar eerder, in 1993, sterft de dan 62-jarige Lieselotte Schlenger uit Ider-Oberstein. In haar huis worden sporen aangetroffen die overeenkomen met sporen die in 2001 worden veilig gesteld in het huis van de vermoorde Josef Walzenbach in Freiburg. De beide slachtoffers zijn kort na hun pensionering gewurgd. De zoektocht naar de dader loopt dood.
In februari 2008 duikt dezelfde dader weer op in het nieuws als de lichamen van drie autohandelaren uit Georgië uit een rivier bij Heppenheim worden gevist. Ze zijn door geweld om het leven gekomen. Hier worden twee mannen gearresteerd, een Irakees en een Somaliër. In de witte Ford van de Irakees wordt wederom het mysterieuze DNA veilig gesteld.
Vijftien jaar onderzoek in Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk, en nog geen stap dichter bij een oplossing of arrestatie. Toch hebben de diverse politiekorpsen een enorme berg aan genetisch materiaal verzameld, van huidschilfertjes tot een pistool, en van een aangebroken bierflesje tot een heroïnespuit. Opmerkelijk is dat ze daaruit blijkbaar niet veel méér hebben kunnen opmaken dan dat het (waarschijnlijk) om een vrouw gaat. Maar wie ze is, waar ze vandaan komt, hoe oud ze is en wat haar motieven zijn blijft vooralsnog onduidelijk. Ook het uitloven van een beloning van € 100.000 heeft tot nog toe geen resultaat opgeleverd.
Dat de Duitse justitie erop gebrand is deze dader te stoppen is duidelijk. Vijftien jaar vol ongestoorde moord, inbraken en overvallen is geen plezierig feit om telkens weer te moeten uitleggen. En nu dit. Maar een terugslag als deze kan, achteraf, ook een zegen blijken. In een lang onderzoek is de kans op tunnelvisie levensgroot aanwezig. Het gedwongen opnieuw moeten bekijken van het feitenmateriaal, en het weten dat één antwoord in ieder geval niet klopt, kan soms leiden tot verrassende nieuwe inzichten. Inzichten die vervolgens de speurders weer voldoende aanknopingspunten op kunnen leveren om de dader alsnog te achterhalen en te stoppen. Want dat deze meedogenloze dader gestopt moet worden staat vast.
Duitsland, Oostenrijk en Frankrijk blijven zich ondertussen afvragen wie deze geheimzinnige persoon is en wat het motief kan zijn voor haar daden. Is er een link tussen de slachtoffers of zijn ze volkomen toevallig slachtoffer geworden van dezelfde persoon? Hopelijk zal de tijd het leren. Ik kan de opsporingsautoriteiten in de drie landen dan ook alleen maar succes en geluk toewensen in hun zoektocht naar het spook. Want soms heb je een beetje geluk nodig om juist dat ene puzzelstukje te vinden dat opeens alles duidelijk maakt.
In april 2008 is bovenstaande compositietekening door de Duitse Justitie gepubliceerd. Opmerkelijk is wel dat het een gezicht is van een man. Deze man is in 2006 gezien bij een inbraakpoging in Saarbrücken. Hij kan zowel de dader als een medeplichtige zijn. Dat het gevonden DNA een vrouwelijke dader aanwijst zou verklaard kunnen worden uit het feit als deze persoon een transseksueel blijkt te zijn, of uit het feit dat de wattenstaafjes dus al eerder met (onschuldig) inpakster-DNA vervuil blijken te zijn. Zien we op deze compositietekening dus het gezicht van het gezochte ‘Spook van Heilbronn’? Waarschijnlijker is echter dat deze man slechts een handlanger is. Tot op heden heeft de compositietekening helaas nog niet tot de zo gehoopte doorbraak geleid.
27-03-09
