Ieder kind heeft dromen, grootse dromen. Over het verslaan van draken, het redden van de prinses uit de handen van haar gemene stiefmoeder of het scoren van het beslissende doelpunt in de kampioenswedstrijd van zijn favoriete ploeg. Zo ook de kleine Woutertje. Woutertje droomde vooral grote dromen over geld. Andermans geld, en dat zou hij met bakken tegelijk uitgeven zodat de mensen hem aardig zouden vinden. En, als hij dan onverhoopt tekort zou komen bij het uitdelen van andermans centen, dan zou Woutertje meteen wéér een neiuwe belasting bedenken zodat het geld zou blijven binnenstromen. Het gaf niet of de mensen het nog wel konden betalen allemaal, als Woutertje maar kon strooien.
Kleine jongens worden groot. Daar hoef je niet zo heel veel voor te doen want dat gaat grotendeels vanzelf en zo ging Woutertje economie studeren om nóg beter te weten waar hij steeds nieuwe centjes bij de mensen zou kunnen weghalen. Maar woutertje was ook ambitieus, héél ambitieus. Hij wilde eigenlijk baas van het land worden, de Grote Baas, zodat iedereen lief voor hem zou zijn en dat iedereen naar woutertje zou luisteren. Maar helaas voor Woutertje mocht het niet zo zijn. Die gemene droogstoppel uit Zeeland bleek iets populairder dan ons Woutertje en werd benoemd tot Grote Baas. En Wouterje? Omdat hij dat zo goed kon mocht Woutertje van de droogstoppel voortaan op de centjes passen. En daarvoor hoefde Woutertje echt niet opeens weer wél een stropdas te gaan dragen zoals alle andere mensen die op andermans centjes moeten passen. Woutertje kon gewoon zichzelf blijven en blijven strooien zoals hij, en al zijn Grote Voorbeelden voor hem, zo kwistig hadden gedaan. Toch bleef de droom om ooit zélf de Grote Baas te kunnen zijn ons Woutertje plagen. Steeds weer. Maar die verveldende droogstoppel zat stevig in het zadel en het zag er niet uit dat het Woutertje ooit nog zou lukken. Oom Jan stond immers ook al aan de achterdeur te rammelen.
Maar op een mooie dag was daar opeens Fee Katja. En Katja vertelde Wouterjte dat hij één wens mocht doen. Maar in plaats van te wensen dat hij voor altijd genoeg centjes zou hebben om kwistig te kunnen blijven rondstrooien bedacht Woutertje zich geen ogenblik en zei: ´Ik wil de Grote Baas van het land spelen!´ Fee Katja begon te stralen. Want als Wouterje één ding goed kon dan was het wel iemand spelen, en zo vertrok Fee Katja om Woutertjes wens te doen uitkomen. En dat lukte. Wouterje mag de Grote Baas van het land ´spelen´, in film ´Kapitein Rob en het geheim van Professor Lupardi´. Woutertje probeerde nog even om zijn wens iets aan te passen maar de rollen van Kapitein Rob én die van Professor Lupardi waren al vergeven, dus Woutertje moest het doen zónder zijn naam in de titel in de film. De opnames zijn inmiddels klaar en daar Woutertje gisteren op de televisie verscheen heeft hij de opnamen overleefd. Hij keek alleen niet erg vrolijk… Zou Woutertje inmiddels beseffen dat het gezegde ´Be careful what you wish for, you might get it!´ ook inderdaad waar is?
30-08-07
