Edibe Sözen, een vrouwelijke Turkse parlementariër, heeft een wetsvoorstel gelanceerd om de Turkse jeugd te beschermen. Deze bescherming is vooral nodig om de Turkse Jeugd te behoeden voor alles wat de kwetsbare kinderzieltjes af kan houden van het ´Ware Geloof´: porno en alcohol. Sözen is lid van de AKP, de partij die onlangs nèt niet, met één stem verschil, werd verboden door het Grondwettelijk Hof in Ankara. En dat terwijl tien van de elf rechters meenden dat de AKP een broeinest is van ´antiseculiere activiteiten´, de AKP wil namelijk van Turkije een islamitische staat maken, iets wat verboden is volgens de Turkse Grondwet.
Sözen stelt in haar wetsvoorstel o.a. voor om jongeren onder de 18 voortaan te verbieden om nog zonder hun ouders een café, restaurant, hotel of discotheek te bezoeken. Ook vindt ze dat krantenkiosken voortaan zouden moeten registreren en opgeven wie er welk pornografisch materiaal koopt. Een kortdurende maatregel overigens, want Sözen wil tegelijkertijd kranten en tijdschriften verbieden om erotisch, en anderszins onfatsoenlijk materiaal te publiceren.
Nu mag je natuurlijk van Sözen vinden wat je wilt, we leven tenslotte in een vrij land. Maar mijn nekharen gaan overeind staan als ik lees dat een overheid ervoor kiest om dergelijke registraties op te zetten. Bij mij rijst dan de vraag waar een dergelijke diepgewortelde angst voor pornografie vandaan komt?
Begrijp me goed, ik ben blij dat ik woon en kan leven in een redelijk vrij land. Ik kan schrijven en denken wat ik wil, zònder nachtenlang wakker te hoeven liggen, bedacht op elk geluid dat een inval van de geheime politie kan inluiden. Bovendien realiseer ik me héél goed dat de vrije westerse wereld niet alleen zegeningen voortbrengt. Ook hier zijn genoeg ontwikkelingen gaande die me ernstig zorgen baren. Denk bijvoorbeeld maar aan de vrouwenhandel, het huiselijk geweld, de toenemende criminaliteit, het vergoelijken van links-extremistische terreur, de steeds waanzinniger vormen aannemende betutteling van de overheid, de ongebreideld toenemende belastingdruk, etc. Ook realiseer ik me dat, met een grote vrijheid, mensen geneigd zijn om grenzen te gaan opzoeken. En met dat opzoeken van grenzen komen we soms in schemergebieden terecht waarvan je jezelf oprecht kunt afvragen of we daar echt heen willen met z´n allen. Gezond verstand is in dergelijke discussies meestal afdoende, maar vaak ontbreekt die helaas.
Ik kan me dan ook bepaald niet vinden in regimes die hun burgers op een dergelijke manier willen beknotten als Sözen nu voorstelt. Dat de jeugd beschermd dient te worden tegen diverse uitwassen van deze moderne maatschappij moge duidelijk zijn. Dat is primair de taak van de ouders, en niet van een regering. Met de komst van internet is er een heel scala aan invloeden bijgekomen die het zelfbeeld en het wereldbeeld ernstig kunnen aantasten, en jongeren zijn daar nu eenmaal het gevoeligst voor. Als ik bijvoorbeeld zie welke boodschap wordt verzonden in diverse videoclips over hoe vrouwen zich (blijkbaar) dienen te gedragen en hoe je als man met vrouwen kunt omgaan, dan ben ik uiterst somber voor de toekomst. Kinderen hebben nu eenmaal niet het onderscheidingsvermogen om te weten waar fantasie ophoudt en waar de realiteit begint. Dat verschil en onderscheid zouden de ouders moeten bijbrengen. Bovendien is er niets mis mee om bepaalde zaken, zoals alcohol, tabak en bijvoorbeeld pornografie, moeilijker toegankelijk te maken voor de jeugd, maar registreren van gebruikers gaat me toch echt veel te ver. Dat is een maatregel die niet genomen wordt uit zorg voor de (geestelijke) gezondheid van burgers, maar uit de wil om te kunnen controleren. En dat is iets waar islamitische en totalitaire regimes toch al in uitblinken. Ik vind dat niet passen in een wereld anno 2008. Vooral niet in een wereld waarin we met dermate globale problemen worden geconfronteerd die alleen op een globaal niveau het hoofd kunnen worden geboden. Dan past het dus niet om terug te willen naar de middeleeuwen. Sözen bewijst de Turken en de wereld bepaald geen dienst met dergelijke voorstellen, en het is dan ook maar te hopen dat een dergelijk voorstel geen gehoor vindt in het Turkse parlement. Er zijn op de wereld al genoeg totalitaire staten en ik zou het ernstig betreuren als Turkije tot dat rijtje zou toetreden.
Sözen stelt in haar wetsvoorstel o.a. voor om jongeren onder de 18 voortaan te verbieden om nog zonder hun ouders een café, restaurant, hotel of discotheek te bezoeken. Ook vindt ze dat krantenkiosken voortaan zouden moeten registreren en opgeven wie er welk pornografisch materiaal koopt. Een kortdurende maatregel overigens, want Sözen wil tegelijkertijd kranten en tijdschriften verbieden om erotisch, en anderszins onfatsoenlijk materiaal te publiceren.
Nu mag je natuurlijk van Sözen vinden wat je wilt, we leven tenslotte in een vrij land. Maar mijn nekharen gaan overeind staan als ik lees dat een overheid ervoor kiest om dergelijke registraties op te zetten. Bij mij rijst dan de vraag waar een dergelijke diepgewortelde angst voor pornografie vandaan komt?
Begrijp me goed, ik ben blij dat ik woon en kan leven in een redelijk vrij land. Ik kan schrijven en denken wat ik wil, zònder nachtenlang wakker te hoeven liggen, bedacht op elk geluid dat een inval van de geheime politie kan inluiden. Bovendien realiseer ik me héél goed dat de vrije westerse wereld niet alleen zegeningen voortbrengt. Ook hier zijn genoeg ontwikkelingen gaande die me ernstig zorgen baren. Denk bijvoorbeeld maar aan de vrouwenhandel, het huiselijk geweld, de toenemende criminaliteit, het vergoelijken van links-extremistische terreur, de steeds waanzinniger vormen aannemende betutteling van de overheid, de ongebreideld toenemende belastingdruk, etc. Ook realiseer ik me dat, met een grote vrijheid, mensen geneigd zijn om grenzen te gaan opzoeken. En met dat opzoeken van grenzen komen we soms in schemergebieden terecht waarvan je jezelf oprecht kunt afvragen of we daar echt heen willen met z´n allen. Gezond verstand is in dergelijke discussies meestal afdoende, maar vaak ontbreekt die helaas.
Ik kan me dan ook bepaald niet vinden in regimes die hun burgers op een dergelijke manier willen beknotten als Sözen nu voorstelt. Dat de jeugd beschermd dient te worden tegen diverse uitwassen van deze moderne maatschappij moge duidelijk zijn. Dat is primair de taak van de ouders, en niet van een regering. Met de komst van internet is er een heel scala aan invloeden bijgekomen die het zelfbeeld en het wereldbeeld ernstig kunnen aantasten, en jongeren zijn daar nu eenmaal het gevoeligst voor. Als ik bijvoorbeeld zie welke boodschap wordt verzonden in diverse videoclips over hoe vrouwen zich (blijkbaar) dienen te gedragen en hoe je als man met vrouwen kunt omgaan, dan ben ik uiterst somber voor de toekomst. Kinderen hebben nu eenmaal niet het onderscheidingsvermogen om te weten waar fantasie ophoudt en waar de realiteit begint. Dat verschil en onderscheid zouden de ouders moeten bijbrengen. Bovendien is er niets mis mee om bepaalde zaken, zoals alcohol, tabak en bijvoorbeeld pornografie, moeilijker toegankelijk te maken voor de jeugd, maar registreren van gebruikers gaat me toch echt veel te ver. Dat is een maatregel die niet genomen wordt uit zorg voor de (geestelijke) gezondheid van burgers, maar uit de wil om te kunnen controleren. En dat is iets waar islamitische en totalitaire regimes toch al in uitblinken. Ik vind dat niet passen in een wereld anno 2008. Vooral niet in een wereld waarin we met dermate globale problemen worden geconfronteerd die alleen op een globaal niveau het hoofd kunnen worden geboden. Dan past het dus niet om terug te willen naar de middeleeuwen. Sözen bewijst de Turken en de wereld bepaald geen dienst met dergelijke voorstellen, en het is dan ook maar te hopen dat een dergelijk voorstel geen gehoor vindt in het Turkse parlement. Er zijn op de wereld al genoeg totalitaire staten en ik zou het ernstig betreuren als Turkije tot dat rijtje zou toetreden.
11-08-08
