Ik heb niet zoveel met Pasen, maar dat ligt niet speciaal aan Pasen. Ik heb helemaal weinig binding met feestdagen, religieus of anderszins, ik vier zelfs nooit mijn verjaardag. Maar als het ‘moet’ is de drang om een feestdag te negeren zelfs nog extra groot.
Als kleine jongen is mijn herinnering aan Pasen sterk verbonden met het begin van de lente. In de familie van mijn moeder was het namelijk traditie om het begin van de lente te vieren met een ‘lente-koffietafel’ bij opa thuis. Een jaarlijks terugkerende traditie die altijd een speciaal plekje in mijn hart heeft gehouden. De hele familie van moeder’s kant was dan bij elkaar en er werd gezongen en gebruncht. Het zingen was trouwens mijn minst favoriete onderdeel, ik kon toen niet zingen en ook tegenwoordig word ik regelmatig ‘vriendelijk verzocht’ om toch vooral mijn bromstem alleen voor het spreken te gebruiken. Toch heb ik me destijds heftig voorgenomen om de traditie van de ‘lente-koffietafel’ in ere te houden als ik ooit zelf kinderen zou hebben. Nu, zo’n dikke dertig jaar later realiseer ik me dat er weinig terecht gaat komen van dat voornemen. De familie is inmiddels ernstig uit elkaar gevallen en ook van kindertjes is het bij mij, goddank, nooit gekomen.
Maar wat doet een niet-vierend mens dàn met de Paasdagen? Als ik de bladen en kranten mag geloven vieren we deze dagen massaal met familie. Er is voor bijna astronomische bedragen aan boodschappen ingeslagen, één krant had het zelfs over bedragen die minimaal gelijk zijn aan de bestedingen rond de kerst, dus er zal voornamelijk lekker gegeten worden. En op tweede Paasdag gaan we dan met z’n allen gezellig naar de Ikea of de Woonboulevard. En vooral bij de kwalificatie ‘gezellig’ haak ik al af. Een bezoek aan een van beide fenomenen is namelijk niet iets wat ik automatisch koppel aan ‘gezellig’, want hoe ‘gezellig’ kan het nu helemaal zijn als je er rond moet banjeren met zo velen tegelijk? Dat de betreffende winkeliers er alles aan doen om ons ervan te overtuigen dat het ‘gezellig’ is begrijp ik nog wel. Hoe meer mensen dat ook daadwerkelijk geloven, hoe meer Euro’s er aan het eind van de dag in zijn kassalade blijken te zitten. Maar mij zul je er niet zien.
Een ander alternatief is natuurlijk een bezoek aan een pretpark of dierentuin. Alhoewel ik allang geen aanspraak meer kan maken op kinderkorting, één evenement dat speciaal georganiseerd is i.v.m. Pasen trok me toch wel aan. Bij de Beekse Bergen kun je namelijk GROTE eieren zoeken. Daar hebben ze het traditionele kinderplezier aangepast voor luie donders zoals ik. Je kunt daar namelijk niet naar het traditionele kippenei of naar een chocolade exemplaar zoeken, maar naar een heus struisvogelei. En als het onverhoopt echt gaat sneeuwen dan zijn die krengen ook dán nog wel terug te vinden. Het enige probleem dat ik nog niet heb opgelost is hoe deze luie donder die dingen zou moeten oprapen. Ik heb tenslotte geen kids om dat aan te delegeren. Zelf bukken zegt u? Ik dacht het toch niet… Ik heb óók vakantie!
21-03-08
