Gelukkig, ik leef nog…én ik heb mijn baan vooralsnog kunnen behouden. Naar blijkt hebben veel mensen het bericht over de invloed van automatenkoffie op de gezondheid in de krant gelezen, besproken, en zijn vervolgens over gegaan tot de orde van de dag. Ook de kranten en nieuwssites die ik dagelijks placht te lezen zijn er verder niet noemenswaardig op doorgegaan. De sporadische commentaren die je her en der leest spreken eerder van ‘moeheid’ met betrekking tot het zóveelste onderzoek dat zegt dat iets eten of drinken schadelijk is voor de gezondheid, dan dat er werkelijk gealarmeerde geluiden doorklinken. Men geloofd het allemaal wel. De reactie ´Laten we eerlijk zijn, van leven ga je tenslotte ook gewoon dood..´ verwoord het treffend.
Op kantoor vandaag lijkt de rust ook wedergekeerd. Slechts een klein handjevol klanten heeft van zich laten horen en dus zijn alle actieplannen inmiddels weer teruggelegd in de kast. De collega’s in de buitendienst die ik heb gesproken zeggen allemaal slechts met zijdelingse commentaren of grapjes geconfronteerd te zijn. Niemand was echt in paniek. En gelukkig maar! Ook de Telegraaf was erg rustig vandaag. In het dagelijkse onderzoek op de WUZ-pagina wordt nog wel gerefereerd aan het onderwerp maar verder gaat het niet. De storm is duidelijk gaan liggen.
Of dat ook geldt voor de Superstorm die ons voor het eind van de maand is voorspeld moeten we maar afwachten, maar die lijkt vooraf reeds hetzelfde lot beschoren. Het winderige voorproefje dat voor afgelopen nacht en vandaag op het menu stond kon de gemoederen ook niet echt in beroering brengen. Werden uit voorzorg de waterkeringen nog gesloten, in een commentaar op de radio hoorde ik iemand zeggen dat hij blij was dat ´zijn´ waterkering nu eens met stormcondities getest kon worden. En dat was voor het eerst in tien jaar. Is er toch nog iemand blij.
Op het moment dat ik dit schrijf, het is nu vlak vòòr het middaguur, is het in het zuiden, zoals dat hoort in het zuiden, zonnig en rustig. En voorlopig ook géén grote plensbuien in het verschiet. In Engeland is dat, wederom volgens de radio althans, wel iets anders en zijn er zelfs mensen in Yarmouth voorlopig geëvacueerd omdat het water daar een hoogte heeft bereikt van een centimeter of tien onder de top der dijken. Daar is voorzichtigheid dus geboden. Bovendien staan de recente overstromingen waardoor het land getroffen een ieder nog té vers in het geheugen gegrift.
Aan onze kant van de Noordzee gaat het leven gewoon zijn gangetje, niets meer en niets minder. De grote stilte voor de storm?
Ik zoek mijn spullen ondertussen bij elkaar om maar weer eens richting huis te vertrekken. Bij de voordeur aangekomen hebben ze de hemelsluizen toch voorzichtig opengezet. En uitgerekend vandaag staat de, mij van bedrijfswege ter beschikking gestelde, en, naar het schijnt, gemotoriseerde regenjas helemaal aan het ándere eind van het parkeerterrein. Dat wordt dus een kletsnat pak en de eerste kilometers A2 geen bal kunnen zien door een beslagen bril. Maar straks, eenmaal weer lekker thuis, weet ik dat ik voldoende troost zal kunnen vinden. In een bakkie ja.
09-11-07
