Je bent wie je bent, zo simpel kan het soms zijn. Maar als mens heb je ook altijd de mogelijkheid om te streven naar meer. De mogelijkheid om te groeien en een completer en beter mens te worden. Te leren door te lezen en te luisteren. Te begrijpen door na te denken en vragen te blijven stellen. Maar sommige dingen zul je nooit bereiken, hoe graag je dat ook zou willen en hoe hard je er ook naar streeft.
Ik heb leren lopen, maar ook geleerd dat je soms kunt struikelen. Ik heb geleerd weer op te staan, mijn tranen te drogen en het opnieuw te proberen. Ik heb me veilig gevoeld in mijn moeders armen maar ook geleerd dat die liefde niet zonder prijs kwam. Ik heb van opa leren fietsen en me vreselijk trots gevoeld dat ik het eindelijk kon. Ik heb ontdekt dat als je niet op tijd remt je dan tegen de muur opknalt of in de struiken verdwijnt, maar ook hoe heerlijk het is om door het bos te racen en door plassen te spetteren. Ik heb vriendschappen gesmeed die eeuwig zouden duren en gemerkt dat die eeuwigheid soms niet langer duurt dan een week. Ik heb ruzie gemaakt met mijn zussen om niet meer dan het feit dat het meisjes waren, en tegelijkertijd zielsveel van ze gehouden. Ik heb mijn konijn geknuffeld en dikke tranen gehuild toen hij dood ging. Ik heb leren lezen en schrijven en kasten vol met de spannendste boeken verslonden en die de basis laten vormen voor mijn dromen en avonturen. Ik heb gevoetbald op straat en de mensen van het kantoor op de hoek tot wanhoop gedreven door dagenlang met een balletje tegen hun muur te tennissen. In de herfst heb ik van gevallen kastanjes met lucifers beestjes leren maken en ademloos en vol bewondering gekeken hoe uit een bruine boon, tussen twee natte watjes, een plantje kan groeien.
Op weg naar school heb ik gehinkeld en gerend. Ik heb gewacht bij de klaarovers om over te steken en gedroomd dat ik ooit ook met een oranje vest en een bordje de macht zou hebben het verkeer tot stoppen te dwingen. Ik heb met het boek over Tutanchamon gedroomd over woeste mannen in de woestijn en me verwonderd over piramides en koningsgraven. Ik heb gedroomd dat ik als archeoloog grote ontdekkingen zou doen maar ben nooit verder gekomen dan het vinden van een paar scherven in de tuin. Ik heb ademloos geluisterd naar verhalen uit de bijbel maar heftige discussies gevoerd toen ik het boek als waar moest aanvaarden. Ik heb gevochten met mijn vijanden en meisjes heimelijk lief gehad. De smaak van prille liefde geproefd maar ook de tranen gehuild die daar zo dicht achteraan komen. Ik heb me verzet tegen regels maar gemerkt dat Pa toch soms ook best wel gelijk had. Ik heb de fysieke liefde leren kennen maar ook getreurd toen ik me realiseerde dat ik nooit meer terug zou kunnen naar de onschuld die ik daarvoor had. Ik heb heftig lief en veel verdriet gehad als die liefde weer voorbij ging. Ik ben gaan werken maar heb lange tijd nooit geweten wat ik later wilde worden. Ik heb gedroomd en vreselijk getwijfeld. Ik heb geliefden verloren en nieuwe mensen leren kennen. Ik heb geleerd dat je niets alles allen kunt en dat het ok is om soms om hulp te vragen. Maar ik heb ook geleerd dat die hulp soms met een prijskaartje komt. Ik heb vrienden van verdriet kapot zien gaan en me vreselijk machteloos gevoeld omdat ik ze niet kon helpen. Ik heb het overweldigende gevoel van iemand werkelijk lief te hebben eindelijk leren kennen, maar ook de machteloosheid en het verdriet dat daar zo dicht achter ligt. Ik heb mijn mijn idealen behouden en de overtuiging dat ik het verschil kan maken. Ik heb me nooit laten weerhouden als iemand zei dat ik iets niet kon en de vele bulten op mijn kop om te bewijzen dat ik het ben blijven proberen. Maar hoe ik ook probeer, wat ik ook zeg of doe, één ding zal ik nooit voor je kunnen doen….ik zal nooit als een traan over je wang kunnen biggelen.
02-01-08
