Sinds donderdag heb ik er zomaar zes nieuwe vrienden bij gekregen. Hoe dat zo komt? Kansrijk Eigen Baas (KEB) is van start gegaan, eindelijk! Afgelopen donderdag 8 januari vond ’s ochtends, even na negenen, de lang verwachtte aftrap plaats in een ijskoude galerij op de tweede verdieping van het PSV Stadion. In die galerij een groep van vijftig mannen en vrouwen die allemaal één droom delen en de komende twee dagen in de weer zullen zijn om elkaar te leren kennen en tegelijkertijd wat op te steken van de diverse workshops. Vijftig mensen ook, die elkaar tot op het moment van de aftrap nog nooit hebben ontmoet, elkaar niet kennen, en de komende zes maanden gezamenlijk het traject zullen doorlopen. Allemaal in de hoop er wijzer van te worden en goed voorbereid een eigen bedrijf op te starten.Onderverdeeld in kleine groepjes was er een vol programma te volgen. Workshops over kernkwaliteiten, communicatie, samenwerken, samen creëren, netwerken en groepsrollen. Er was een zelfs een heus moordspel, waarbij het slachtoffer later opvallend levend nog bleek rond te kunnen lopen en een verdachte die een leeftijd noemde die niet geheel paste bij zijn uiterlijk. Natuurlijk was ook voor de inwendige mens gezorgd en konden bij de lunch en het diner talloze hapjes van het buffet worden gehaald. Voor velen was de rondleiding door het stadion een absoluut hoogtepunt. Hoe vaak krijg je tenslotte de kans om een kijkje te nemen in de kleedkamer, op het veld, in de businessclub en de spelerstunnel? Gezien de heersende temperatuur was het ook bepaald niet onbelangrijk dat er steeds voldoende koffie en warme chocolademelk voor handen was om weer bij op te warmen.
De twee dagen vlogen werkelijk voorbij. We leerden hoe belangrijk een eerste indruk is en hoe je in dertig seconden, in een zg. ‘Elevator Pitch’ jezelf, of je product of dienst, het beste kunt verkopen. Ook zagen we hoe belangrijk communicatie is en hoe makkelijk je een ander verkeerd kunt begrijpen als je beiden vanuit een ander referentiekader denkt.
Hoe belangrijk goede feedback is en hoe je die kunt geven zonder de ander meteen in de verdediging te drukken. Leerzame dagen dus, met tussendoor vooral veel tijd om kennis met elkaar te maken, een sigaretje te roken of gewoon wat te kletsen. Want onder al die aangereikte kennis stonden de afgelopen dagen vooral ook in het teken van elkaar beter te leren kennen en te leren samenwerken.
De kleinere groepjes waarin we op de eerste dag zijn onderverdeeld , zijn namelijk ook de groepjes waarin we de rest van het traject zullen doorlopen. Het groepje waarin ik ben terecht gekomen, en dat het nummer ‘5’ draagt, bestaat uit vier mannen en drie vrouwen. Zeven totaal verschillende persoonlijkheden met elk hun eigen voorgeschiedenis, hun eigen verhaal en hun eigen droom en visie op de toekomst. Samen op één hoop gegooid met de simpele opdracht er samen iets goeds van te maken. Het prille groepsgevoel werd, wat mij betreft, meteen duidelijk bij de workshop ‘Samen creëren’ op vrijdagochtend. Hierbij was het de bedoeling dat er een schilderij gemaakt diende te worden dat zou uitdrukken waar de groep voor staat. En waar de samenwerking bij het moordspel nog duidelijk wat moeizamer verliep, werd op deze tweede dag zonder al te veel gesteggel besloten tot een thema en een symboliek waarin iedereen zich kon vinden: een vrucht-dragende boom. Mooi om te zien hoe er met wederzijds respect werd samengewerkt, en hoe een ieder letterlijk zijn eigen details in het plaatje kon invullen, terwijl er uiteindelijk toch een samenhangend en kleurrijk geheel ontstond. De gemaakte schilderijen hangen vanaf komende week in het gebouw waar de rest van het traject zich zal afspelen, en ik ben dan ook heel benieuwd om te zien of we over zes maanden eenzelfde schilderij zouden maken. Wellicht herkennen we ons dan niet eens meer in het schilderij dat we nu hebben gemaakt. De toekomst zal het moeten leren, maar ik heb deze eerste twee dagen ervaren als zéér positief. Er is gelachen en uitermate serieus samengewerkt. Er zijn vragen gesteld en ontboezemingen gedaan tussen mensen die elkaar kort daarvoor niet eens kenden, noch elkaar zouden hebben opgezocht. Nu heb ik echter om me heen mensen gezien die staat te trappelen om, met hun nieuwe groepje vrienden serieus aan de slag te gaan.
Ons is beloofd dat in het nieuwe pand de temperatuur een stuk aangenamer zal zijn dan die in het stadion, maar ondanks dat ene minpuntje in de organisatie heb ik de afgelopen twee dagen al vele mooie dingen om me heen zien gebeuren die, stuk voor stuk, het allerbeste beste beloven voor de nabije toekomst. Ik heb mensen al na een dag uit hun schulp zien kruipen. Mensen zich uit horen spreken en anderen zien helpen over hun eigen drempels te stappen. Ook in mijn eigen groepje heb ik leuke dingen gezien. We hebben deze introductie in ieder geval gezamenlijk afgesloten met het idee dat er een mooi en leerzaam half jaar tegemoet gaan. Voor mezelf kan ik in ieder geval al zeggen dat ik er verschrikkelijk veel zin in heb om het traject in te gaan met mijn zes nieuwe vrienden. Bring it on guys!
10-01-09
