Woensdag 12-09-07.
We worden wakker onder een straalblauwe lucht met een paar verdwaalde witte wolkjes en een temperatuur die weer belooft de 35° C te zullen overstijgen. Na een kop koffie om wakker te worden, gezet met eigen koffie en hulp van de voor handen zijnde waterkoker, begeven we ons naar het restaurant voor het ontbijt. Het ontbijt blijkt simpel maar wordt geserveerd met een brede glimlach door (een bijna net zo brede maar goedlachse) Beverly en op een duidelijk caraïbisch tempo.
Om 9.00 volgt de kennismaking met Martina Berkeley, de lokale contactpersoon van de reisorganisatie. Bij aankomst op de luchthaven gisteren kregen we een envelop namens haar overhandigd met wat gegevens en ook gelukwensen met ons huwelijk. Aan de hand van die envelop zijn we aan het raden gegaan waar Martina vandaan zou komen en uiteindelijk zijn we uitgekomen op Duitsland. En dat blijkt te kloppen, zéér tot verwondering van Martina overigens, die nogal verbaasd was dat we dat geraden hadden want op basis van haar naam kom je daar niet zo heel snel terecht. De schrijfwijze van ´Rezeption´ ipv ´Reception´ was echter een dead-giveaway.
Bij Martina meteen een Island-tour geboekt voor donderdag. Een rondrit over het hele eiland, met de nodige stops onderweg, waar we veel zin in hebben. Deze rondrit zal ons ook voldoende plekken aanwijzen die we later op eigen gelegenheid nog eens zelf willen bezoeken. Da´s de bedoeling tenminste.. De ´buren´ (moeder en dochter uit Groningen) van no 12 gaan ook mee.
Rest van de dag hebben we doorgebracht op het strand van Store Bay. Dit is het ´lokale strand´ waar Pigeon Point meer het (betaalde) toeristenstrand is. De taxi erheen kost ons $ 35 TT en de huur van ligstoelen en parasol, gehuurd van Jimmy, kosten nog eens $ 40 TT. Voor lunch hebben we ons gewaagd aan een lokale specialiteit: ´Shark and Bake´. Weliswaar koud deze keer, het wordt hier als ontbijt verkocht en dát is allang voorbij, maar toch erg lekker. Het bestaat uit een gefrituurd ´broodje´met een flink stuk gebakken haai. Nooit geweten dat haai ook lekker kon zijn! Even later komen de ´dames van 12´ ook op het strand en kiezen een plek vlak naast ons maar laten ons gelukkig verder met rust. De zon blijkt echter sterker dan gedacht want aan het eind van de middag zijn we beiden behoorlijk rood, zij het op verschillende plekken. Liefste vooral op haar schouders en bij mij vooral de onderbenen. Beter smeren dus. Of überhaupt smeren..dat kan het ook zijn! De terugweg naar het hotel hebben we gelopen. Afstanden zijn hier tenslotte niet heel groot. Bij de Mini Mart op de hoek
Van Store Bay Road een flesje ´OFF` gekocht. Hét lokale middel om muggen op afstand te houden. Zwaar geparfumeerd met kokos en kost $ 48 TT, een fles water kost $ 6 TT en de lokale versie van B&H sigaretten kosten $ 13,50 TT per pakje van 20. Ter vergelijking: 1 Euro is ongeveer $ 8 TT. De avond doorgebracht in het hotel en ook gegeten in ´Bonkers´. Ik bestel paté vooraf en gegrilde kip daarna terwijl mijn echtgenote gaat voor garnalen en ´Kingfish´. Géén flauw idee hoe die er levend uitziet overigens maar, ondanks de vele graten, best lekker. Een vaste gast in dit restaurant is overigens een klein zwart/geel vogeltje dat lokaal bekend staat als ´Bananaquit´ of ook wel ´Sugarbird´ wordt genoemd. Ter grootte van een mus en hondsbrutaal ook nog. En vliegen er minimaal een tiental rond het terras op elk gewenst moment. Ze zijn dol op zoetigheid en komen kijken wat er is achtergebleven zodra een tafel wordt verlaten, vooral na het ontbijt. Een feest om naar te kijken!
12-09-07
donderdag 27 september 2007
Huwelijksreis
Dinsdag 11-09-07
Tobago, we zijn er! Na een lange vlucht is het goed uitrusten voor onze hotelkamer. Onze hotelkamer ligt aan de hoteltuin. We hebben kamer nummer 11 aan de rechterkant. Het is enigszins bewolkt vandaag maar wel warm, ruim 34° C.
Mijn liefste en ik zijn getrouwd! Het is een idee waar ik nog even aan moet wennen maar het voelt ongelofelijk goed! De officiële ceremonie was kort maar krachtig. De ambtenaar, Mw Smulders, had duidelijk haar best gedaan op haar speech en ook de twee getuigen leefden duidelijk met ons mee. ´s Ochtends had het er nog even op geleken dat de weergoden ernstig roet in het eten zouden gooien maar toen de witte Traction voor het Stadhuis stopte was het gelukkig droog en dat bleef het tot in de latere middag toen we al uitgebreid op weg waren naar het hotel.
Terugkijkend is de huwelijksdag prima verlopen, zonder één wanklank. Mijn liefste zag er oogverblindend uit in haar blauwe jurk en ook mijn nieuwe pak zat als gegoten. Ben dan ook héél benieuwd naar de foto´s die de chauffeur heeft gemaakt! Hopelijk zijn ze goed genoeg op af te drukken en in te lijsten want we willen ze namelijk aan de ouders cadeau geven op de 29e. Maar goed, dat weten we pas als we weer terug zijn. En als het tegenvalt moeten we maar creatief zijn.
De huwelijksnacht hebben we doorgebracht in Akersloot, in de ´Mexico-suite´ mét zwembad op de kamer. Een mooie kamer, erg warm en qua schoonmaken houden wij er wat andere ideeën op na, maar al met al een mooie afsluiting van onze trouwdag.
Een grote verrassing kwam toen er op de deur geklopt werd en een tasje met verrassing werd afgegeven. Deze lieve geste was afkomstig van P, een chatvriendin van mijn liefste en tevens de enige die wist waar we die avond zouden slapen. Een heel lief en heel attent gebaar dat door ons zéér is gewaardeerd! Tenslotte zijn we, in persoon, onbekenden voor elkaar!
Vlak voor vertrek van huis hebben we de mail verstuurd en de enveloppen in de brievenbus laten glijden. En blijkbaar zat S op dat moment achter de computer want hij belde meteen. Zijn reactie op de voicemail was kort maar krachtig: ´Asjemenou!´. ´Vriendje´ belde kort daarna ook maar die had, geheel volgens verwachting overigens, het bericht nog niet gelezen. Die avond kregen we ook nog een lieve sms van McB met heel veel wensen voor geluk en liefde. Maar daar maken we ons, voorlopig althans, absoluut nog niet druk over. Dat komt wel goed!
En vandaag valt dus de envelop bij de ouders op de mat. Niet dat we negatieve reacties verwachten, maar we zijn toch erg benieuwd hoe het nieuws overal wordt ontvangen!
Op Schiphol ging alles redelijk vlot. We moesten van P3 uitwijken naar P3-extra want het eerste terrein was al helemaal vol. Inchecken liep ook vlot maar het geld bij GWK ophalen daarna vertraagde zó erg dat we geen tijd meer hadden voor een kop koffie en een broodje. De dame achter het loket was nieuw en snapte het systeem nog niet helemaal. Op zich niet erg, maar een stuk minder als je eigenlijk haast hebt! Haasten dus om op tijd bij Gate D2 te zijn waar ook alweer een lange rij stond i.v.m. de verscherpte veiligheidscontroles. Gelukkig leverde die controle geen problemen op.
Onderweg kregen we van de crew van Martinair nog een drankje aangeboden en een hartvormig blikje met chocolaatjes. Met de hartelijke gelukwensen!
En nu zitten we dan, na een reis van ruim 11 uur, aan de bar van ´Bonkers´. Volgens velen hét restaurant van Tobago en tevens restaurant van hotel ´Toucan Inn´ waar we de komende tijd verblijven. Ik aan een koude Carlsberg en mijn liefste aan een ´Sea Breeze´. We´re on our honeymoon!
11-09-07
Tobago, we zijn er! Na een lange vlucht is het goed uitrusten voor onze hotelkamer. Onze hotelkamer ligt aan de hoteltuin. We hebben kamer nummer 11 aan de rechterkant. Het is enigszins bewolkt vandaag maar wel warm, ruim 34° C.
Mijn liefste en ik zijn getrouwd! Het is een idee waar ik nog even aan moet wennen maar het voelt ongelofelijk goed! De officiële ceremonie was kort maar krachtig. De ambtenaar, Mw Smulders, had duidelijk haar best gedaan op haar speech en ook de twee getuigen leefden duidelijk met ons mee. ´s Ochtends had het er nog even op geleken dat de weergoden ernstig roet in het eten zouden gooien maar toen de witte Traction voor het Stadhuis stopte was het gelukkig droog en dat bleef het tot in de latere middag toen we al uitgebreid op weg waren naar het hotel.
Terugkijkend is de huwelijksdag prima verlopen, zonder één wanklank. Mijn liefste zag er oogverblindend uit in haar blauwe jurk en ook mijn nieuwe pak zat als gegoten. Ben dan ook héél benieuwd naar de foto´s die de chauffeur heeft gemaakt! Hopelijk zijn ze goed genoeg op af te drukken en in te lijsten want we willen ze namelijk aan de ouders cadeau geven op de 29e. Maar goed, dat weten we pas als we weer terug zijn. En als het tegenvalt moeten we maar creatief zijn.
De huwelijksnacht hebben we doorgebracht in Akersloot, in de ´Mexico-suite´ mét zwembad op de kamer. Een mooie kamer, erg warm en qua schoonmaken houden wij er wat andere ideeën op na, maar al met al een mooie afsluiting van onze trouwdag.
Een grote verrassing kwam toen er op de deur geklopt werd en een tasje met verrassing werd afgegeven. Deze lieve geste was afkomstig van P, een chatvriendin van mijn liefste en tevens de enige die wist waar we die avond zouden slapen. Een heel lief en heel attent gebaar dat door ons zéér is gewaardeerd! Tenslotte zijn we, in persoon, onbekenden voor elkaar!
Vlak voor vertrek van huis hebben we de mail verstuurd en de enveloppen in de brievenbus laten glijden. En blijkbaar zat S op dat moment achter de computer want hij belde meteen. Zijn reactie op de voicemail was kort maar krachtig: ´Asjemenou!´. ´Vriendje´ belde kort daarna ook maar die had, geheel volgens verwachting overigens, het bericht nog niet gelezen. Die avond kregen we ook nog een lieve sms van McB met heel veel wensen voor geluk en liefde. Maar daar maken we ons, voorlopig althans, absoluut nog niet druk over. Dat komt wel goed!
En vandaag valt dus de envelop bij de ouders op de mat. Niet dat we negatieve reacties verwachten, maar we zijn toch erg benieuwd hoe het nieuws overal wordt ontvangen!
Op Schiphol ging alles redelijk vlot. We moesten van P3 uitwijken naar P3-extra want het eerste terrein was al helemaal vol. Inchecken liep ook vlot maar het geld bij GWK ophalen daarna vertraagde zó erg dat we geen tijd meer hadden voor een kop koffie en een broodje. De dame achter het loket was nieuw en snapte het systeem nog niet helemaal. Op zich niet erg, maar een stuk minder als je eigenlijk haast hebt! Haasten dus om op tijd bij Gate D2 te zijn waar ook alweer een lange rij stond i.v.m. de verscherpte veiligheidscontroles. Gelukkig leverde die controle geen problemen op.
Onderweg kregen we van de crew van Martinair nog een drankje aangeboden en een hartvormig blikje met chocolaatjes. Met de hartelijke gelukwensen!
En nu zitten we dan, na een reis van ruim 11 uur, aan de bar van ´Bonkers´. Volgens velen hét restaurant van Tobago en tevens restaurant van hotel ´Toucan Inn´ waar we de komende tijd verblijven. Ik aan een koude Carlsberg en mijn liefste aan een ´Sea Breeze´. We´re on our honeymoon!
11-09-07
Abonneren op:
Posts (Atom)