vrijdag 30 juli 2010

Netwerken

In mijn dagelijkse praktijk kom ik veel (startende) ondernemers tegen die als een berg opzien tegen te (moeten) netwerken, en dat is jammer. Netwerken is niet alleen nodig om de wereld te laten weten wie je bent en wat je doet, het kan ook leuk en erg verrijkend zijn.

Van Dale geeft als definitie: ‘netwerken is mensen benaderen die nuttig kunnen zijn voor de eigen carrière.’ Ik vind die definitie nogal ‘kort door de bocht’, want netwerken is zoveel méér. Voor mij is netwerken vooral investeren. Investeren in zowel jezelf als in je relaties met anderen.
De grootste fout die je, mijns inziens, als mens én als ondernemer kunt maken, is om al je contacten en relaties te definiëren aan de hand van hoeveel ze je opleveren. Een relatie moet bovendien worden onderhouden, en dat vraagt tijd en inspanning die niet direct in geld of opdrachten is uit te drukken.

Persoonlijk heb ik er een hekel aan als ik op een netwerkevent wordt aangeschoten door een ondernemer, die alleen maar zijn elevator pitch wil afsteken. Dat is mij veel te opdringerig. Liever hoor en ervaar ik wie de ondernemer als persoon is en wat hem of haar drijft en bezig houdt. Het is namelijk veel makkelijker om op basis van de onderlinge klik, een gedeelde passie of een gedeelde interesse naar verbindingen te zoeken dan op basis van “Ik ben Joris de Koning en ik houd me bezig met compabiliteitsvergelijkingen in de ICT.” Niet alleen moet ik veel te diep nadenken wat een begrip als ‘compabiliteisvergelijkingen’ zou kunnen betekenen, als dat het enigstee is wat je te melden hebt, houdt het voor mij al snel op.

De meest werkbare definitie van netwerken die ik tegenkwam is deze: “Zo borrelen dat het productief lijkt.” De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik niet precies weet hoe ik dan moet borrelen, maar ik kan u verzekeren dat het onderzoek naar de perfecte borrelmethode onverminderd doorloopt. Al vrees ik dat het nog wel enige jaren zal duren voor ik een (voorlopig) antwoord op die vraag heb gevonden.

Ondertussen hanteer ik dus nog maar even de volgende definitie van netwerken: het proactief delen van kennis, informatie en contacten.

30-07-10 II (13-07-10)


Luisteren

Als tekstschrijver en freelance journalist ontmoet en spreek ik veel mensen. Mensen die een verhaal te vertellen hebben over wie ze zijn, over wat ze doen, of over wat ze hebben meegemaakt. Aan mij is dan de taak om hun verhaal op de juiste manier in woorden te vangen. De vaardigheid die me daarbij het meeste helpt, hoe tegenstrijdig dat misschien ook lijkt, is het luisteren.

Het lijkt soms wel alsof we vergeten zijn hoe het is om te luisteren. Hoe het is om stil te zijn en te luisteren naar wat de ander te zeggen heeft, zonder daar meteen een oordeel of een mening over te hebben.
Ik zie kinderen die ontsporen omdat er alleen maar tegen en over hen wordt gepraat, in plaats van met hen. Ik ontmoet slachtoffers van misdrijven die opfleuren omdat iemand de moeite neemt om hun kant van het verhaal aan te horen, en begrijpt hoe een overval in je eigen huis je doodsbang kan maken.
In mijn praktijk voor coaching werkt het precies hetzelfde. Ik kan cliënten alleen maar op weg helpen door te luisteren en met ze in gesprek te gaan, in plaats van slechts tegen ze te praten.

In het bedrijfsleven is ‘luisteren naar je klant’ zo’n uitdrukking die je in elk management- of marketingboek tegen komt. Maar werkelijk luisteren naar onze klant doen we zelden. Want wie heeft ooit zijn klant werkelijk aan het woord gelaten als het ging om de vraag hoe hij onze service en producten nu werkelijk vond? Als we de klant al aan het woord laten, laten we hem zelden uitspreken en beginnen halverwege de rest al in te vullen. We denken tenslotte al precies te weten wat onze klant denkt. Maar is dat ook zo? Ik denk van niet. De ondernemer die zijn klant de juiste vragen stelt en ook open en oprecht luistert naar de antwoorden, leert in één gesprek meer over zichzelf én over zijn klant dan hij ooit uit marktonderzoeken zal kunnen halen.

30-07-10 (15-06-10)

donderdag 22 juli 2010

Verkiezing van het Jaar goedkope marketingstunt

In het Evoluon kwamen dinsdag een aantal ondernemers bijeen die door de website Verkiezing van het Jaar waren uitgeroepen tot de beste dienstverleners in hun bedrijfstak. Van aannemers tot kapsters, verkoopstylisten en tekstschrijvers, allen waren op de uitnodiging afgekomen en benieuwd naar de uitslag. Helaas bleek het slechts om een goedkope marketingtruc van een bedrijf uit Almere te gaan.

Bij binnenkomst kregen de deelnemers een grote envelop met het verzoek deze pas in de zaal te openen. Bij de koffie wordt een aantal deelnemers zelfs voor de camera geïnterviewd. Als de zaaldeuren open gaan, blijkt het niet meer te gaan om erkenning van hardwerkende dienstverleners, maar om een ordinaire poging om ondernemers een lidmaatschap aan te smeren van een (nog) niet bestaande community op internet.

Als beginnend ondernemer leek het me al sterk. Nog geen jaar bezig en dan al uitgeroepen worden tot een van de beste drie dienstverleners in de branche. En, zoals het spreekwoord al zegt, als iets te mooi lijkt om waar te zijn, is dat het meestal ook.
Van de Goededagvoorzitter krijgen de toehoorders te horen hoe bijzonder het is dat ze hier bijeen zijn. Het gaat tenslotte om de beste drie dienstverleners per branche uit de regio. Als even later het sein gegeven wordt de envelop open te scheuren, blijkt deze geen oorkonde of juryrapport te bevatten, maar een goedkope medaille en een ordinair contract. Een contract om lid te worden van de (nog) niet bestaande nieuwe zoekmachine van Local Select. Voor een groot deel van het publiek is dit het moment om op te staan en teleurgesteld de zaal te verlaten.

De lijst van winnaars is lang, er staan maar liefst ruim 1600 bedrijven uit de regio op. Daarbij vergeleken is de opkomst van zo’n kleine honderd ondernemers uiterst gering te noemen. Toch blijft de belangrijkste vraag waarop en door wie een bepaalde ondernemer tot de beste is verkozen onbeantwoord. Verder dan dat er door “klanten en collega-ondernemers op hen is gestemd “ komt het niet. Verrassend genoeg kan de organisatie wel aangeven dat één onderneemster met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Niet geheel toevallig betreft het hier een kapster uit Limburg, die op de website ook al een aantal keer voorkomt. Zij krijgt een jaar gratis lidmaatschap aangeboden.

Als gevraagd wordt wie bereid is om het contract op dat moment te ondertekenen, blijft het stil in de inmiddels vrijwel lege zaal. De organisatie heeft blijkbaar nog weinig ondernemers kunnen overtuigen. Als even later vragen kunnen worden gesteld wordt het nog erger, want bij elk antwoord verlaten steeds meer ondernemers lacherig de zaal. Zeker als blijkt dat er achter deze verkiezing feitelijk één man zit, ondernemer Jeroen Kooij. Kooij blijkt de hele tijd achter in de zaal gezeten te hebben, en beantwoord de vragen die op hem worden afgevuurd zonder al te veel enthousiasme. Hij erkent schoorvoetend als enige geldschieter achter het bedrijf Local Select te zitten, maar voegt daar aan toe “in onderhandeling te zijn met enkele grote partijen”. Welke dat zijn laat hij in het midden.
Ook op de vraag hoe hij de markt wil veroveren is het antwoord cryptisch. Door het lanceren van tienduizend (!) websites die allemaal aan elkaar gelieerd zijn en naar elkaar doorverwijzen zegt hij hoog in de ranglijst van Google te komen. Garanties kan hij natuurlijk niet geven.


Ronduit curieus zijn ook de antwoorden op vragen als “Wie heeft er nu gewonnen?” en “Wat gebeurt er als een van de drie niet meedoet?” Op de eerste vraag wordt gesteld dat het bedrijf géén onderscheid maakt tussen de nummers 1, 2 en 3. Zij zullen roulerend als eerste op de site worden gepresenteerd en steeds dezelfde hoeveelheid tijd bovenaan staan.
Het antwoord op de tweede vraag blijkt een stuk lastiger. Daar weet men niet goed raad mee. Zeker niet als gevraagd wordt, refererend aan de lage opkomst en de vele ondernemers die al vertrokken zijn, wat er gaat gebeuren als niemand meedoet.

Ook het contract is duidelijk niet geschreven door iemand met voldoende juridische kennis en bevat enkele bijzondere clausules. Niet alleen ontbreekt een manier om van het contract af te komen, maar er staan ook zaken in die vraagtekens plaatsen bij de motieven van de organisatie die gebruikers zegt te willen doorverwijzen naar de beste lokale dienstverleners in een branche. Zo stelt artikel f: In het beginsel zijn slechts de 3 bedrijven uit de verkiezing van het jaar gerechtigd op een plaats in de top 3. In afwijking van dit artikel kan in overleg met 1 of meerdere deelnemers besloten worden andere deelnemers uit te sluiten of toe te laten. Het uitsluiten van deelnemers kan geschieden op grond van verkeerde hoofdbranche-aanduiding of faillissement. Het niet willen deelnemen is geen grond voor het verwijderen van een niet-deelnemer.

Als Local Select hoopte deze eerste middag, de rest van het land volgt later dit jaar, voortvarend van start te kunnen gaan, kan niet anders worden geconcludeerd dan dat het in die opzet jammerlijk gefaald heeft. Het verhaal is daarvoor te ondoorzichtig en te vaag. Ondernemers willen graag weten waarvoor ze betalen en wat ze daarvoor krijgen. Op het eerste gezicht mag de € 12,50 per maand voor een ZZP’er, of € 19,50 voor elke andere rechtsvorm, een goede investering lijken, maar Local Select heeft mij op geen enkele manier kunnen overtuigen. Het moederbedrijf mag dan reeds in Engeland actief zijn, het hoofdkantoor zit in Morley bij Leeds, deze poging om op de Nederlandse markt actief te worden is amateuristisch en gaat zo niet lukken.

Local Select is in Nederland zo geen lang leven is beschoren. Voor een serieuze poging om op de overvolle markt van zoeksites binnen te dringen is meer geld, meer transparantie en veel meer planning nodig. Geen enkel moment geeft de organisatie er blijk van dat geld te hebben, noch die moeite te willen doen. Het verhaal blijft daardoor hangen in mooie praatjes en vlotte presentaties, maar mist overtuigingskracht. Sterker nog, het riekt behoorlijk naar ‘even snel geld verdienen’.

21-07-10

donderdag 15 juli 2010

Lodewijk Hof heeft een mening

Lodewijk Hof is een ondernemer met een visie en een duidelijke eigen mening. Dat mag. Hij mag in ons land zeggen wat hij denkt, die vrijheid heeft hij. Aan de andere kan mag ik, als ik direct door hem wordt aangesproken, me verdedigen en er een eigen mening op nahouden over Lodewijk Hof.

Waar gaat het over? Hof neemt op zijn blog op De Ondernemer nogal stevig en bepaald ongenuanceerd stelling tegen rokers. Hij noemt ze ‘een schande en het uitschot van de samenleving’, en zegt in één adem: ‘Ze kiezen geheel bewust voor kanker en willen ook nog eens anderen vermoorden’

In zijn populistische blog vraagt Hof zich af hoe het toch kan dat kan dat getolereerd is dat er miljoenen mensen vermoord worden door terroristische rokers. Dat is simpel uit te leggen meneer Hof, we leven in een democratie. Dat houdt in dat we allemaal samenleven en, tot op zekere hoogte, zelf mogen bepalen op welke manier we dat doen.

Hof wil ook graag zien dat rokers uitgesloten worden van de basisverzekering. Hij gebruikt daarvoor de volgende argumenten:

Waarom zouden rokers geen basisverzekering moeten krijgen:
- Ze weten dat roken dodelijk is
- Ze weten dat roken verslavend is
- Waarom moeten mensen boeten die niet voor een leven met kanker kiezen
- Ze kiezen ervoor om de overheid te financieren
- Ze kiezen ervoor om een poging tot moord op miljoenen te plegen

Dit populistische rijtje ‘argumenten’ is eigenlijk te flauw om serieus op te reageren, maar ik kan het niet nalaten er toch enige kanttekeningen bij te plaatsen.

-Roken is dodelijk, inderdaad. Maar van leven ga je uiteindelijk òòk gewoon dood.

-Roken is verslavend. Die klopt ook. Net als drank, drugs en een heleboel andere substanties en handelingen die Hof blijkbaar wel maatschappelijk aanvaardbaar acht.

-Het feit dat mensen boeten die niet voor een leven met kanker kiezen. Ik betwijfel sterk of er iemand op deze wereld is die bewust voor een leven met kanker kiest. Rokers hebben een sterk verhoogde kans op die ziekte, maar in mijn directe omgeving ben ik een aantal mensen verloren die helemaal nooit hebben gerookt, maar toch aan die rotziekte zijn overleden.

-Rokers kiezen ervoor om de overheid te financieren. Dat doen we allemaal, toch? We betalen allemaal accijns, BTW, inkomstenbelasting en wat dies meer zij. Als ik het argument even omdraai, dan betaal ik zelfs méér dan Hofs. En dat is verkeerd??

-De moordpoging op miljoenen. Dat is een lastige. Zoveel vrienden heb ik zelfs niet, dus dat wordt lastig. Bovendien heeft de anti-rook lobby er inmiddels voor gezorgd dat rokers tegenwoordig buiten moeten roken, zodat Hof en de zijnen lekker binnen hun dagelijkse portie luchtvervuiling tot zich kunnen nemen. Ik denk dat Hof hier de aantallen een beetje overdrijft.

Tot slot bekent Hof dat hij op school heeft gezeten. Hij zegt immers: ‘Toen ik op school zat werden er afbeeldingen getoond van rokerslonen, om het roken te ontmoedigen.’ Blijkbaar heeft hij bij die les wel opgelet en is hij nooit aan het roken begonnen. Een les waar hij klaarblijkelijk wat minder heeft opgelet, is bij Nederlands. Hof noemt rokers namelijk terroristisch. De definitie van terrorisme is namelijk: het gedwee maken van een regering of bevolking door daden van terreur. Daarbij moet worden aangetekend dat de definitie van terreur ‘schrikbewind’ is.

Nu kan ik me natuurlijk vreselijk vergissen, òf een extreem slechte terrorist zijn natuurlijk, maar volgens mij zijn de machtsverhoudingen precies omgekeerd. Ik heb niet echt het idee dat niet-rokers zo gedwee en volgzaam zijn, integendeel zelfs. Ik meen zelfs te mogen constateren dat er een schrikbewind tegen rokers wordt gevoerd. De blog van Hof is daar slechts een voorbeeld van. De rookpalen op straat een ander.

Hof besluit zijn blog met : Is het dan niet een mooi en sociaal gebaar om te vragen van de rokers om niet langer onder de basis verzekering te plukken met hun egoïstisch gedag en te stoppen met de moord op miljoenen onschuldigen?
Ik ben bepaald niet religieus, maar ik zou het van Hof zo worden. Toch heb ik op school wel degelijk opgelet, en zelfs enkele uitspraken uit dat boek onthouden: ‘Wie zonder zonde is, werpe de eerste steen’, of ‘Heb uw naaste lief..’. Ik zal die van ‘Wees uw broeders hoeder’ maar niet noemen. Hof mocht die eens te letterlijk nemen.

15-07-10

http://www.deondernemer.nl/blogs/494557/Rokers-verdienen-geen-zorg.html