Nu onze Grote Lijder ons heeft laten weten dat het ‘nooit meer zal zijn zoals vroeger’, kan ik een bepaald cynisme niet onderdrukken. Want misschien willen we dat helemaal ook niet. Misschien is het de hoogste tijd voor verandering.Zappend bleven mijn liefste en ik gisteren hangen op SBS6. Bepaald niet een zender die we regelmatig frequenteren, maar af en toe kijken we naar Wegmisbruikers. Niet zozeer om te zien welke capriolen onze landgenoten allemaal uithalen om ergens net een paar minuten eerder te kunnen zijn dan de rest van het klootjesvolk, maar vooral om de smoesjes die ze ophangen als ze eenmaal gepakt worden. Die smoesjes doen het hem, omdat die aantonen hoe (weinig) creatief het met een groot deel van de bevolking gesteld is. Mensen die zich door anderen laten opfokken, zij die de schuld steevast bij de politie leggen en mensen die heel simpel stellen dat ze fout zaten en de financiële consequenties daarvan zonder morren zullen dragen. Levert bij tijd en wijle schitterende televisie op.
Het programma erna, Das je goed recht, deed mij echter beseffen dat er momenteel wel héél veel geestelijk loos is in dit land. Eén item ging over een Rotterdamse voetbalvader die zich eraan stoorde dat de foto van zijn destijds vier jarige zoontje (die van dat kleine blonde mannetje met opgestoken middelvinger) na zeven jaar nog steeds te pas en te onpas overal opduikt. Natuurlijk is dat vervelend en wellicht schadelijk voor het ventje zelf. Maar deze voetbalvader ging er volledig aan voorbij dat het vooral het gebaar zelf was dat deze foto zo’n grote vlucht deed nemen. Maar daar moesten we vooral niet te moeilijk over doen, zo vond hij, want het ging hier om ‘voetbalemotie’. ‘Je doet en zegt in een stadion nu eenmaal dingen die je daarbuiten niet zou doen of zeggen!’ Een uitspraak die zowel hem als zijn zoontje meer tekenend wegzetten dan die ene foto ooit zal kunnen doen.
Een ander item ging over een mevrouw die kunststof kozijnen wilde laten plaatsen en hiervoor, via de leverancier, in contact kwam met een Financieel Adviseur. ‘Een erg betrouwbaar persoon!’ aldus de mevrouw, waarna ze rücksichtslos € 10.000 stortte op een Spaanse bankrekening. Nu zouden bij mij de weinige nekharen die ik heb al spontaan overeind gaan staan bij een dergelijke voorwaarde, maar deze mevrouw deed het en kwam dientengevolge in grote financiële problemen. Het deposito op de Spaanse bankrekening was namelijk verdwenen, net als de ‘betrouwbare’ Financieel Adviseur overigens. Het laat zich raden of deze gebeurtenissen toevallig tezamen vallen of juist niet.
Maar het meest opvallende was wel het item over een dierenwinkel die, blijkbaar willens en wetens, doodzieke pups verkoopt. Vergezeld van een aantal gedupeerden ging Van den Heuvel verhaal halen bij de winkelier en vroeg daarna zowel de politiek als de dierenbescherming om commentaar. De dierenbescherming reageerde zoals men mag verwachten: we kennen het probleem en we doen ons best! Opvallend was echter de reactie van Marianne Thieme van de Partij voor de Dieren. Zij sprak de mysterieuze woorden ‘Deze dieren zijn nog slechter af dan de handel met koelkasten..’ Toen ik het hoorde moest ik een paar keer hard en diep nadenken. Wie handelt er in godsnaam met koelkasten? Ook mijn liefste maakte het bekende handgebaar van ‘het zal wel’. Gelukkig werd later iets duidelijker wat ze bedoelde, want ze bedoelde te zeggen dat de handel in koelkasten aan veel meer regels moet voldoen dan die in honden en katten. Op zich al triest, maar de quote illustreerde maar weer eens treffend dat men in Den Haag duidelijk een andere taal spreek dan in de rest van Nederland. En dan heb ik het even niet over de taal die dezer dagen in het Carnavalsgebied gebezigd wordt. Die staat overal los van.
Eén avondje SBS toont onverbloemd aan dat JP ongelijk heeft. De uiterlijkheden mogen wellicht iets veranderen, daaronder blijft alles gewoon bij het oude. Mensen doen domme dingen en halen de meest rare capriolen uit om zich aan de gevolgen ervan te onttrekken. Mensen laten zich ook nog steeds belazeren waar ze bij staan. Of het nu door een louche dierenhandelaar of door een ‘betrouwbare’ Financieel Adviseur is. En sommige mensen blijven nu eenmaal gewoon dom, en overzien de impact niet van iets wat ooit zo onschuldig leek. Zo kan een vader eerst trots zijn dat de foto van zijn kleine jongen breeduit in de krant staat, om pas jaren later te ontdekken dat het toch wellicht niet helemaal zo gelukkig was allemaal. Wellicht, en hopelijk, dringt de werkelijkheid nu wel tot hem door.
Voor JP moet het echter ontluisterend zijn. De wereld verandert, maar blijft tegelijkertijd precies hetzelfde. En wellicht is dat juist zijn grootste probleem. Hij slaagt er maar niet in een daadwerkelijke verandering tot stand te brengen. Wellicht tijd eens aan een andere carrière te gaan denken? Of ga anders eens te rade bij Angela Merkel. Alhoewel niet bepaald de meest warme persoonlijkheid, zij voelt toch haarfijn aan hoe de verhoudingen in elkaar steken. De meeste regeringsvertegenwoordigers, waaronder onze eigen JP, krijgen een zoen bij de ontvangst, een aantal slechts een afstandelijke hand. Onder hen niet alleen Berlusconi maar òòk onze eigen W. Bos. Hoogste tijd voor echte verandering dus!
23-02-09
Geen opmerkingen:
Een reactie posten