Huwelijksreis VII

Maandag 17-09-07

We zijn vandaag precies 1 week getrouwd. Hoe we dat gaan vieren weet ik nog niet, maar vieren gaan we het!

Het regent! Van ongeveer 07.40 u. tot 09.20 u. komt het water met bakken naar beneden. Een echte tropische bui! Er is bovendien gisteren een groepje bejaarde Engelse birdwatchers gearriveerd die, op hun eerste ochtend samen, al overduidelijk ruzie hebben…
´I absolutely HATE that kind of birdwatchers! They don´t support conservation whatsoever! And if I don´t like someone I turn absolutely quiet, so you´ll know that I don´t like someone!´

Gisteravond het spektakel van ´Sunday School´ mogen aanschouwen. Een wekelijks feest op Buccoo Bay met eten, muziek, drank en handycrafts. Handel Franklin pikte ons iets voor 20.00 u. op. Zoals zovelen is ook hij, in allereerste plaats, muzikant en daarnaast taxichauffeur en tourguide. Onderweg vertelde hij dat hij met zijn eigen steelband, Ted´s Sunshine Sound Explotion, al over de hele wereld heeft opgetreden en dat deze band, hoe kan het ook anders, stukken beter is dan alle anderen omdat ze een veel bredere range aan muziekstijlen spelen en ook vaak improviseren. Jazz heeft zijn voorkeur en ik ben eigenlijk best benieuwd hoe dat klinkt van een steelband. Maar om daarvoor meteen zijn cd´s te kopen á $ 150 TT gaat me ook weer wat ver. Bovendien is muziek van een steelband niet bepaald favoriet bij ons en na, op het strand, eenmaal getrakteerd te zijn op ´tulpen uit Amsterdam´ op zo´n stuk blik is mijn liefde en interesse alweer een héél stuk bekoeld.
´Sunday School´ blijkt een fenomeen dat al jaren bestaat en is ooit begonnen als een feestje dat de locals bouwden ná de Sunday School van hun kinderen. In de loop van de jaren is van die traditie, geloof ik, alleen het feestje overgebleven. Bovendien klinkt het een stuk beter als je op zondag tegen je vrouw zegt dat je naar Sunday School gaat i.p.v. dat je gaat feesten lijkt me.
Op zich is het absoluut een aanrader om eens mee te maken. Er zijn een paar stalletjes met ´bling´en/ of local art, er is natuurlijk ook muziek en minimaal net zoveel stalletjes waar je kunt eten of drinken. Bovendien, als je goed zoekt, zijn er ook tafels te vinden waar gegokt kan worden door middel van een soort roulette met kleurtjes. Uitkomst is echter steeds hetzelfde, de man achter de tafel is degene die wint.
Mijn liefste, being the Lady she is, heeft ook weer wat ´bling´ weten te scoren in een winkeltje dat luistert naar de naam ´Batik-Point´ en pretendeert louter lokaal geproduceerde goederen te verkopen. Een zilveren ketting dit keer met blauwe stenen met een bijpassende set oorbellen voor het gigantische bedrag van $ 40 TT. Het ´lokaal geproduceerd´wordt even later echter ernstig in twijfel getrokken als we op het etiket in een van de blousjes de tekst ´made in china´ ontwaren die met een zwarte stift (bijna) onleesbaar is gemaakt.
Daarnaast hebben we ons ook een tweetal stukken handbeschilderd bamboo aangeschaft bij Dillon, een lokale grootheid en niet onverdienstelijk schilder…naar zijn eigen zeggen. Daar we niet genoeg geld op zak hebben betalen we het ene stuk (een gezicht op de pier van Pigeon Point) ter plekke ($ 250 TT) en spreken met hem af dat hij het andere stuk (een zeeschildpad) de volgende dag in het hotel komt afleveren en dan meteen zijn centjes ($ 250 TT) krijgt.
Zittend op een muurtje en kijkend naar de voorbijtrekkende mensenmassa wordt mijn liefste aangesproken door een zéér stoned Rasta-heerschap. Dit heerschap wilde haar dolgraag meenemen naar zijn kamer voor muziek en bier…en voor echt NIETS anders hoor! Hij informeerde een aantal keer of die Grote Meneer naast haar soms haar ´boyfriend´ was waarop mijn liefste, geheel conform de waarheid, antwoordde dat ik haar ´husband´ was. Alleen drong juist dát niet geheel meer tot hem door zodat hij in de veronderstelling bleef verkeren met een ´single woman´ van doen te hebben. Na een flinke portie ´fruit-gevlei´ (you are as sweet as a pineapple) begon het vervelend te worden en besloten we op te stappen. Tijdens het opstaan heb ik het heerschap nog wat boze blikken toegeworpen en voorzien van wat welgekozen woorden en toen hij inzag dat die meneer wel érg groot, én bovendien inmiddels ook érg boos, was bond hij rap in en putte zich uit in verontschuldigingen. ´You husband? Sorry, I didn´t know….´. tot grote hilariteit en vreugde van zijn vriendjes overigens die hem al een aantal keer voorzichtig getracht hadden hem tot de orde te roepen.
Ja, ´Sunday School´ is absoluut de moeite waard om te bezoeken. Er loopt een bonte mengeling van locals en toeristen rond die absoluut de moeite van het observeren waard is. Het eten is zeer zeker de moeite waard en overklast ´Bonkers´ met gemak, maar het nodigt toch niet uit voor een tweede bezoek. Handel pikt ons weer op om te afgesproken tijd en levert ons rond 23.00 u weer veilig af in het hotel.

17-09-07