We hebben allemaal steeds meer haast en wensen daarbij geen rekening te hoeven houden met onze medeweggebruiker. Zo stond ik gisteren met mijn geliefde Française op een T-splitsing te wachten tot ik rechtsaf kon slaan. In mijn achteruitkijkspiegel verscheen plots een kleine Japanse met daarin twee jonge dames die ernstig verstrengeld waren in een mobiele dialoog, en overduidelijk niet met elkaar.. Heftig gesticulerend en ondersteund door een heftige basdreun gaven ze door aanhoudend getoeter te kennen dat ik wel vreselijk in de weg stond en hen aldus belette hun weg linksaf te vervolgen. Ik kon tenslotte nog minstens een halve meter naar voren! Doch daar ik de fietsstrook vrij moest houden kon ik ze niet terwille zijn en liet dit door een verontschuldigend schouderophalen aan de dames weten. Maar dát was duidelijk tegen het zere been. De bewegingen achter mij werden heftiger en het taalgebruik bovendien een stuk kleurrijker. De dames hadden duidelijk geen zin te wachten en begonnen, nog steeds heftig gesticulerend, een stukje achteruit te rijden om me vervolgens, met piepende banden, over de rijstrook van het tegemoetkomende verkeer voorbij te streven. In het voorbij gaan kon ik door het open raam nog net een stukje van hun lieflijke gedachten verstaan… ´Rot toch op met je slak, ouwe *piep* !´ Heftig gechoqueerd vervolgde ik even later mijn weg. Mijn Françaises is de belediging nog steeds niet te boven.
30-05-07
30-05-07
Geen opmerkingen:
Een reactie posten