Ik acht mezelf toch in het bezit van een redelijke vorm van intelligentie maar af en toe begrijp ik echt weinig meer van de wereld waarin ik leef. Een half uurtje koppensnellen in de krant levert al een schrikbarende hoop berichten op waarvan mijn wenkbrauwen zich spontaan heffen in opperste verwondering .
Binnen de homowereld blijken er sexfeestjes te zijn waarbij de deelnemers zich moedwillig, en letterlijk mag ik aannemen, blootstellen aan hiv. En dat dan vanuit verschillende motieven zoals een mislukt soort zendingsdrang (´Ik heb het dus jij straks ook!´), het ´wij-gevoel´, een zoektocht naar spanning, nieuwe vorm van Russische roulette, enzovoort. Ik kan daar met mijn blijkbaar toch zeer beperkte IQ echt niet bij.
Dan lees ik over een overvaller in Milwaukee die, na een bedrijf te hebben overvallen, in plaats van op de vlucht te slaan, tracht de dame die hij net heeft overvallen tot een date te verleiden. De man dacht op dat moment duidelijk met zijn ´kleine hersenen´.
En in dezelfde VS is een man opgepakt die 1500 gebruikte meisjesschoenen had gestolen ´om eraan te ruiken´. Een liefhebberij als ieder ander tenslotte.
Vervolgens de kop over de Engelse kaas-race die dit jaar maar weinig gewonden telde. Ik heb met een mix van verwondering en opperste verbazing het filmpje op internet zitten bekijken. Dat niemand weet hoe oud dit ritueel is verwonderd me dan weer niet, ik zou het tenslotte zelf óók het liefst zo snel mogelijk vergeten!
Klap op de vuurpijl is echter een heel ander artikel. Een artikel waardoor ik weet dat het leven van ´ons mannen´ nog zwaarder gaat worden… In de regel ben ik al niet zo van het spontane geven. Als ik al in een winkel verzeild raak en iets tegenkom dat me aan mijn liefste doet denken koop ik het. Zeker als ik weet dat ze er blij mee zal zijn. Soms ook als gevolg van een weinig subtiele ´hint´. Bloemen echter, zitten nauwelijks in mijn repertoire. Alleen met héle speciale gebeurtenissen ben ik in de bloemenwinkel te vinden en dan is ook geen bedrag te hoog en geen moeite te veel voor mijn lief. Want het vergt enige planning om de rozen op de grote dag op hun mooist te hebben. Maar voor haar sta ik dan weken van te voren in de bloemenwinkel om te overleggen wat ik precies wil en wanneer. Echter…. Het is vanaf nu nóg belangrijker dan ooit om opmerkzaam te zijn. Kon je ´vroeger´ je secretaresse nog wel de opdracht geven om met wekelijkse regelmaat een bloemist voor je te bellen, tegenwoordig is zelfs dát niet meer genoeg. Ook de vaas waarin deze afgesneden stakkers hun laatste dagen zullen slijten moet in de planning worden meegenomen. Want uit onderzoek in Groningen blijkt nu dat vrouwen zichzelf niet alleen met seksegenoten vergelijken maar ook met voorwerpen. Uw bloemen dienen dus, voor weer een week huwelijksrust, in een DUNNE vaas te worden gepresenteerd. Het is maar dat u het weet.
31-05-07
Geen opmerkingen:
Een reactie posten