Is u ook opgevallen hoe groot de stofwolken waren die opdwarrelden toen Balkenende IV viel? Even werd ons zelfs het zicht op een zonniger toekomst ontnomen, maar zodra het stof weer enigszins was gaan liggen, blijkt aan de horizon toch iets moois te gloren.Met gekromde tenen heb ik moeten aanzien hoe de gevallen kopstukken van het kabinet met modder naar elkaar begonnen te gooien. Weinig verheffende discussies in kranten, op tv en op internet hoe het allemaal zo heeft kunnen gebeuren en wie er schuld heeft aan de imagoschade die Nederland nu internationaal oploopt. Ze zouden zich stuk voor stuk dood moeten schamen!
Voor mij, en velen met mij, is het niet zozeer de vraag wie er schuld heeft, al heb ik daar wel een duidelijke mening over. Feit blijft dat Balkenende IV reeds ver over de uiterste houdbaarheidsdatum heen was. Vechtend van het ene dossier naar het andere rollen is bepaald niet bevorderlijk voor stabiliteit en vertrouwen, en het volk smacht inmiddels als nooit tevoren naar daadkracht en duidelijkheid. Er is teveel aan de hand, nationaal en internationaal, om deze poppenkast nog één minuut langer te tolereren.
Het is dus aan de politiek om de kalmte te bewaren, leiderschap te tonen en het landsbelang eindelijk boven het persoonlijk belang en het partijbelang te stellen. Veel van de retoriek die ik de afgelopen dagen las en hoorde deden vermoeden dat de verkiezingscampagnes al waren begonnen, maar niets is minder waar. Balkenende IV verlaat een zinkend schip op woeste zee, en ik bespeur nergens enige gevoelens van beschaamdheid bij onze volksvertegenwoordigers. En dat feit alleen stemt tot diepe droefheid, en biedt weinig vertrouwen voor de toekomst.
Vele ogen zullen gericht zijn op de komende gemeenteraadsverkiezingen. Voor veel media zal dat de graadmeter zijn voor de (hopelijk) op handen zijnde algemene verkiezingen. Maar enige voorzichtigheid is daarbij op zijn plaats. Op lokaal niveau spelen namelijk hele andere zaken, en liggen de verhoudingen doorgaans anders. Zaken die lokaal spelen, zoals het wel of niet aanleggen van een rondweg, of een eventuele nieuwe functie voor een markant gebouw in een stad, zijn thema’s die een kiezer uit een andere provincie weinig zeggen en nog minder beïnvloeden. Voor de grotere thema’s ligt dat anders. Doorwerken tot je 67e of een volstrekt onduidelijke kilometerheffing invoeren raken iedereen. Bezuinigingen of juist extra geld naar onderwijs en zorg ook.
Ik ben heel benieuwd op welke termijn er nieuwe verkiezingen komen en welke thema’s er door de diverse partijen tot hun speerpunt zullen worden verkozen. Ik kan er wel een slag naar slaan, maar ik hoop toch dat het gezond verstand bij de meerderheid zal overheersen. Met een beschuldigende vinger naar elkaar blijven wijzen en maar steeds met modder blijven gooien is weinig productief en doet de belangstelling bij de kiezer voor enige politieke richting alleen maar verder afbrokkelen.
De economische problemen die ons land momenteel beleeft zijn astronomisch, en de enige manier om die langdurig het hoofd te bieden lijkt een drastische ingreep in de eigen overheidsfinanciën. Een veel kleiner en efficiënter overheidsapparaat is niet alleen stukken goedkoper, het kan ook sneller ingrijpen op de uitdagingen die er liggen. En die ingrepen zouden niet automatisch lastenverzwaringen moeten zijn. Voor Jan-met-de-pet is het huishoudboekje ook al jaren vrij simpel. Je kunt nu eenmaal niet méér geld uitgeven dan je hebt, en het zou uitermate prettig zijn als het volgende kabinet deze oerwet zou omarmen. Ook met een sterk beperkt budget kun je de juiste dingen doen, al wordt het dan weer wel wat lastiger om jezelf in de picture te spelen met allerlei wilde plannen. Maar dat is dan maar zo. Ook met gezond verstand en terughoudendheid kun je indruk maken. Het duurt alleen misschien wat langer.
22-02-10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten