Vandaag zouden we walvissen gaan kijken, maar vanwege het weer wordt er blijkbaar niet uitgevaren. Het bericht kwam gisteravond laat, en lijkt me volkomen terecht. Er staat een stevige wind en het hele festijn is nu verschoven naar donderdag.En dan opeens heb je een dag zonder plan. Eén voordeel is dat we niet extreem vroeg op hoeven te staan. We besluiten een kijkje te gaan nemen in Povoaçao, een havenplaats aan de zuidkant van het eiland. Om er te komen volgen we de kustweg, maar hoe verder we rijden, hoe donkerder en onheilspellender de wolken en hoe dichter de mist. Toch weten we er heelhuids te geraken, al is het plaatsje een stuk minder grandioos dan het zich vooraf deed aanzien. De pizza, het ham/kaas-broodje en de koffie smaken er bepaald niet minder om, en de prijs die ik moet afrekenen is helemaal een lachertje: € 2,35.
Na Povoaçao rijden we over Furnas richting Vila Franca do Campo. Furnas heeft overigens als ‘claim-to-fame’ dat er overal in het dorp heetwaterbronnen zijn. Een deel van dat mine-raalrijke water en de modder die naar boven komt wordt gebruikt voor geneeskrachtige behandelingen, de rest mag lekker blijven borrelen en bubbelen. Overigens met als resultaat dat je nergens in het dorp kunt ontsnappen aan de penetrante geur van rotte eieren, ofwel de zwavel. Toch is de aanblik van de aanblik van al dat gebubbel en al die stroom fascinerend, en geeft deze grijze dag een extra tikje sinisterheid mee.
Na Furnas volgen we de kustweg verder naar Vila Franca do Campo en strijken er neer op het terras aan de Marina. Mijn liefste was een beetje misselijk geworden in de auto door alle bochten en het constante stijgen en dalen en wilde thee. Voor mezelf bestel ik ‘uma bica’, en daarvan genietend bekijken we de passanten en bootjes in de haven. Op het moment dat ik naar binnen ga om af te rekenen wijst de kassa € 1,35 aan. Enigszins verbouwereerd hoor ik het bedrag aan en begin te lachen. De vriendelijke juffrouw achter de bar verwart mijn lachen en denkt dat ik haar niet goed verstaan heb. Ze herhaalt de prijs. Zestig cent voor een espresso en vijfenzeventig cent voor een potje thee…ongelofelijk!
Aan dezelfde Marina zit een duikschool gevestigd, Azores Sub, en we wandelen binnen om eens te informeren naar de mogelijkheden en de kosten, maar ondanks het feit dat ze sterk op de aanwezige toeristen gericht zijn, spreekt de dame achter de balie nauwelijks Engels. De communicatie verloopt dermate moeizaam dat ze me ten einde raad een briefje in de hand drukt met het telefoonnummer van een van de duikers die wel Engels spreekt. Ik moet hem dus maar bellen als ik iets wil, maar vandaag gaat het duidelijk niets worden vanwege het weer. Als we even later weer buiten staan verwonder ik me over de nogal vreemde ontvangst in een Padi-duikschool.
Gelukkig heb ik een paar meter buiten de Marina nòg een duikschool gezien, en besluit het daar ook eens te gaan proberen. Hier is de ontvangst honderd procent anders, een heel stuk vriendelijker en hartelijker. De uitleg en mogelijkheden klinken goed en ik besluit meteen een duik te plannen voor de volgende ochtend. Ik moet er wel vroeg mijn bed voor uit, maar ik heb er wel ontzettend veel zin in. Afhankelijk van het weer kan ik morgen één, of misschien zelfs twee duiken maken, iets wat voor mij heel belangrijk is. Zeker nu ik weer een medisch OK heb kan ik nauwelijks wachten! Meisje is overigens héél wat minder gecharmeerd van mijn voornemen en ziet liever dat haar Big Guy zich niet over geeft aan dergelijke levensgevaarlijke activiteiten. Ik kan haar echter enigszins gerust stellen door te beloven géén onverantwoorde risico’s te nemen en goede afspraken te maken over het tijdstip van mijn terugkeer. Het lastige in deze situatie is dat we maar één mobiele telefoon bij ons hebben en ik haar, als ik de mobiel meeneem, niet kan laten weten dat ik op de weg terug ben. Als ik hem achter laat kan ze alleen de duikschool bellen, maar weet ze nog niets als ik al vertrokken ben, en bovendien kan ik nooit iets laten weten als er onverhoopt iets mis mocht gaan onderweg. Gek dat we er al zo vreselijk aan gewend zijn om altijd en overal bereikbaar te zijn en te kunnen bellen!
09-06-09
Geen opmerkingen:
Een reactie posten