Wie dacht dat de graaicultuur van onze hoofdstedelijke ambtenaren haar dieptepunt zo langzamerhand wel had bereikt komt bedrogen uit. Ook wie dacht dat de grenzen van de overheidsbemoeienis in de persoonlijke levenssfeer niet ingrijpender kon. In Amsterdam kan het en, wat erger is, gebeurt het ook.Medewerkers van het alom verguisde instituut ´Stadstoezicht´, en de daaronder vallende Milieupolitie, hebben namelijk een nieuwe manier bedacht om de hardwerkende burger zo snel mogelijk van zijn zuurverdiende centjes af te helpen. Niet omdat de burger schromelijk over de schreef gaat, welnee, maar deze boetes zijn louter bedacht om de opbrengst hiervan in de schatkist te kunnen storten en nòg meer absurde linkse gedachtekronkels en paradepaardjes te financieren. Deze wakkere hoeders van het milieu en het burgerfatsoen hebben namelijk bedacht dat de eenvoudige burgerman zijn automobiel, die hij na lang sparen eindelijk heeft kunnen kopen, niet al te lang op een en dezelfde plaats mag parkeren omdat dit boeventuig aantrekt. Jawel, dat trekt in de ogen van de Milieupolitie boeventuig aan.
Niet dat er sprake is van een overgeslagen APK, het parkeren van een autowrak langs de weg, of een automobiel met enorme schade. Nee, het gaat in deze gevallen om auto´s van hardwerkende mensen die door verblijf in het buitenland of door ziekte hun vierwieler enige tijd aan de straat hebben laten staan zonder er gebruik van te maken. De APK zit er op en de auto´s zijn verder ook in een dergelijke staat dat ze voldoen aan alle verplichtingen die de wet eraan stelt om deel te nemen aan het dagelijkse verkeer. Ze worden alleen niet gebruikt gedurende een bepaalde tijd. En daarmee riskeer je dus nu een boete in onze hoofdstad.
Zo ontdekte ook een mevrouw die voor haar werk enige tijd in het buitenland had vertoefd. Tijdens haar afwezigheid had ze haar auto in Amstelveen gestald om er, bij terugkomst, achter te komen dat deze was weggesleept. Een ander geval betreft een meneer die bij terugkomst van vakantie een ambtelijk schrijven op zijn deurmat vond waarin werd aangegeven dat hij zijn voertuig onmiddellijk diende te verwijderen of in ieder geval contact diende op te nemen met de schrijver van het epistel om zo een boete te ontlopen. Dit leidde tot een zeer begrijpelijke woede bij de man die daarop dus, anoniem, de publiciteit zocht.
Ik heb me zeer moeten inhouden om mijn woorden vandaag tot u in correct Nederlands te kunnen richten. De taal die door mijn hoofd raast is namelijk niet van een degelijke keurigheid getuigend als u van mij gewend bent of welke ik in de dagelijkse omgang doorgaans bezig, noch loopt deze over van woorden die meer dan twee lettergrepen tellen. Dat er niemand bereikbaar was om commentaar te geven op deze zaak verbaasd me dan ook niets. Zelfs de meest linkse stadsbestuurder moet toch op zijn klompen aanvoelen dat er hier een zoveelste grens is overschreden, een morele grens dit keer. Of het is zo dat men hogerop niet eens wist dat dergelijke praktijken speelden, wat het geheel alleen maar nog erger en pijnlijker maakt. Ambtenaren die zelf maar op de stoel van de hoogste morele rechter gaan zitten en gaan oordelen wat de burgen nu niet meer mag…
Ik ben dan ook heel benieuwd hoe Cohen hiermee zal omgaan, maar ik kan er wel een gooi naar doen: Cohen fulmineert dat dit zo inderdaad niet kan, verscheurt vervolgens de boetes en nodigt de getroffen burgers uit voor een heerlijk kopje thee op het stadhuis. Om daarna de boel te laten voor wat die is en over te gaan tot de orde van de dag, namelijk nog meer thee drinken.
Ik vraag me steeds vaker af waar het naar toe gaat met dit land en of ik me er nog wel thuis voel. En steeds vaker kom ik tot de conclusie dat het antwoord op die vraag een hartgrondig ´NEEN!´ is. Maar ik ben nog niet zover dat ik mijn spullen pak en vertrek. Nog niet, maar dat moment komt wel steeds dichterbij..
26-09-08
Geen opmerkingen:
Een reactie posten