Als ik vanuit Eindhoven vertrek is het bewolkt en regent het zachtjes. Maar eenmaal over de Belgische grens begint het al snel op te klaren en halverwege het land van onze zuiderburen waag ik het erop: ik stop aan de kant van de weg en doe het dak open.
Bij vertrek heb ik Tom de opdracht gegeven om de kortste route te nemen en vooral snelwegen te mijden. Ook al is ´D´Olle Grieze´ al wat op leeftijd, motorisch en technisch is ze in prima conditie, en ik ben er dan ook volledig van overtuigd dat ze alles aankan wat de toch voor haar in petto heeft. Alleen op de vraag: ´Wilt u onverharde wegen vermijden?´ heb ik toch maar ´JA´ ingetoetst.
Ik kan intens genieten van zowel het rijden als van de omgeving. Een toeristische route als deze brengt je langs plekken waar je anders nooit zou komen en achter elke heuvel en achter elke bocht wachten nieuwe verrassingen. Zo ook nu. Gedurende de acht uur dat de gehele tocht duurt heb ik me geen moment verveeld. Het was ´maar´ ruim 400 km, maar ik had er geen moment van willen missen. Met een tevreden snorrend motortje onder de kap en een net zo tevreden persoon aan het stuur, kan ik niets anders dan af en toe uit volle borst zingen. Tenminste, als ik even door de grote grijns die zich permanent op mijn gezicht heeft gevestigd heen kan breken.

De grensovergang met Frankrijk passeer ik bijna onopgemerkt. Ergens middenin een bos staat één bord dat passanten aangeeft welke de maximumsnelheden zijn die in Frankrijk gelden. De enige die voor mij belangrijk is, is die binnen de bebouwde kom. De rest ligt dermate hoog dat ´D´Olle Grieze´en ik ze toch nooit samen zullen halen, en dat hoeft niet. Het heerlijke van met een eend rijden is namelijk dat je nooit haast hebt. Je kunt plankgas geven, maar dan is je topsnelheid (berg af, wind in de rug en kroeg in zicht) toch nog maar hoogstens 100 km per uur. En in een heuvelachtig gebied als Noord Frankrijk kun je ook dat gevoegelijk vergeten. De enigste manier is dus de auto het tempo berg-op te laten bepalen, en verder vooral te genieten van de tocht, de uitzichten en de rust. En hele stukken wás het rustig, héérlijk rustig.

Een ander groot plezier blijft toch wel de reacties die ´D´Olle Grieze´ en ik oproepen. Het zal er ongetwijfeld mee te maken hebben dat ik wat groter ben dan menigeen, en eigenlijk helemaal niet in een eend pas. Maar daarnaast roept een eend met open dak bij heel veel mensen toch een nostalgisch gevoel op, en wordt er onderweg regelmatig naar je getoeterd, geknipperd en gezwaaid. De mooiste reactie dit weekend kwam van een klein meisje in Meaux. Ik stond daar op de terugweg te wachten voor het stoplicht toen ze de hoek om kwam met haar moeder. Wijzend op mijn eendje riep ze: ´Regardez Mammie! La voiture est belle!´ (=vrijvertaald: ´Kijk eens mammie wat een mooie auto!´), wat wil je nog meer? En toch was ze nog niet eens geboren toen de productie in de jaren tachtig werd gestopt.

Het was al met al een heerlijk weekend met goede vrienden en, zoals het hoort, klopte het ook gastronomisch volkomen. Bovendien veel oude bekenden gezien en veel herinneringen opgehaald aan een gelukkige periode in mijn leven, nu alweer ruim dertien jaar geleden.
De thuiskomst zondagavond was evenzo goed. Ik kon na een lang weekend weg mijn liefste weer in de armen sluiten en haar, geheel naar waarheid, zeggen dat ik haar gemist had. Gelukkig was het wederzijds!

Tot slot nog de reactie die ik ontving betreffende de advertentie van vrijdag. Ik wil hierbij graag mijn waardering uitspreken voor Danny van het genoemde restaurant. Het is namelijk niet vaak meer dat je überhaupt een reactie krijgt als je een bedrijf iets vraagt, maar Danny liet het volgende weten:

´Deze advertentie, en eigenlijk al onze advertenties, zijn niet serieus bedoeld. Het is enkel om de advertentie op te laten vallen en mensen even in twijfel te laten of het nu echt een personeels advertentie is of dat het om een grap gaat. We hebben in het afgelopen half jaar diverse advertenties geplaatst die een link leggen met "Di Mama" .Soms in de vorm van een personeeladvertentie, soms met een mededeling. Een van onze vorige advertenties luidde; "Opa valt van fiets bij bezorgen pizza´s, Pizza´s van de kaart gehaald." en "Door stress rond de opening vliegen de pommodori´s door de keuken" De bedoeling is dat erover wordt gepraat en zo meer naamsbekendheid te verkrijgen, en mensen nieuwsgierig te maken, ook buiten Valkenswaard. Uw mail, en diverse eerdere reacties, geeft aan dat dat doel is bereikt.

mvg
Danny
Restaurant Mama DI Kookt´

Yep, in die opzet zijn ze zeker geslaagd. Ik denk dat ik er mijn liefste binnenkort maar eens mee naar toe neem.

15-09-08 I