.jpg)
Ik vraag me wel eens af of ouders beseffen wat ze hun kind aandoen als ze het opzadelen met een bijzondere voornaam, al dan niet in een ´lollige´ combinatie met de achternaam. Ik snap de vreugde en de trots van ouders als hun eerste kind wordt geboren, dat is tenslotte ook voor hen een wereld-veranderende gebeurtenis. Maar zou je niet eerst even nadenken voor je het kind opzadelt met een naam waarvan je al van te voren weet dat het ermee gepest gaat worden?
In de ´Alles-moet-maar-kunnen-jaren´ die achter ons liggen was het niet ongebruikelijk om een kind te vernoemen naar een chemische substantie. Vooral niet als het kind onder invloed ervan was verwekt. Dat lijkt misschien geweldig leuk op dát moment, maar hoe zit het als het kind naar school moet? Hebben de ouders erbij stil gestaan dat het kind dan te lijden heeft onder een naam als Whiskey of Wiet? Vaak niet. Maar de inspiratiebron voor ouders is daarmee bij lange na niet uitgeput. Waar ik nog enig begrip kan opbrengen is wanneer beroemde, of geëerde (voor)ouders of geografische aanduidingen een weg vinden in de naamgeving. Ik ben tenslotte zelf ook vernoemd naar mijn grootvader. Anders wordt het wanneer hobby´s, liefhebberij, muzikale smaak, religie, politieke voorkeur of celebs van dat moment de naamgever worden. Niets is namelijk vergankelijker dan roem. Bovendien kunnen religieuze gevoelens en politieke overtuigingen veranderen over de jaren. En als je dan je kind ´Burning Bush´ of ´Jihad´ hebt genoem, zullen ze je echt voor eeuwig dankbaar zijn. Ik zou het mijn nageslacht niet aan durven doen om ze de Grote Boze Buitenwereld in te sturen met een naam als ´Strijkje de L´Ecluse´ omdat ik nu toevallig verzot ben op vioolmuziek? ´Aria de L´Ecluse´ al evenmin trouwens, al ligt in die laatste variant de vermoedelijke boosdoener verscholen in de initialen (ale). Archimedes van Puffelen dan? Elvis de Jong?
Begrijp me goed, ik heb bepaald geen probleem met humor. Humor mag, maar humor mag nooit en te nimmer ten koste gaan van een ander. Een kind de wereld in schoppen met ´Talula Does The Hula From Hawaï´ als naam is bepaald niet grappig, maar gewoon crimineel. Toch deden Nieuw-Zeelandse ouders dat negen jaar geleden. Recent liet het meisje haar naam veranderen en moest hierbij tijdelijk onder voogdij van de rechtbank geplaatst worden, om deze naamsverandering überhaupt mogelijk te maken. Denkelijk omdat de ouders niet wilden meewerken. Dat recentelijk een buschauffeur in de VS zijn naam liet veranderen in ´In God´ als voornaam, en ´We Trust´ als achternaam, kun je de ouders helaas niet verwijten. Je kunt ze hoogstens kwalijk nemen dat ze hun kind niet tegen zichzelf in bescherming hebben genomen. De man zelf is echter meerderjarig en moet het dus helemaal zelf weten, maar echt slim vind ik het niet.
Ouder wensen doorgaans het allerbeste voor hun kind. Soms zelfs hopen ze, tegen beter weten in, dat hún spruit de nieuwe Einstein of Mozart wordt, en doen er alles aan om die wens te laten uitkomen. Er zijn gekkere dingen gebeurd, maar het zou kunnen. Helaas blijkt uit de praktijk dat het merendeel van de nieuw-geborenen zichzelf in de Grote Massa staande zullen moeten zien te houden zònder al die speciale talenten en gaven die hen door de trotse ouders worden toegedicht. Dan helpt het niet bepaald als een kind het moet doen onder de naam van iets of iemand die associaties oproept aan iets heel anders. Je zoon ´Adolf´ noemen roept nu eenmaal bepaalde associaties op die een zeker effect op diens leven zullen hebben, of je wilt of niet. ´Winston´ weer iets minder, maar waarom zou je daarvoor kiezen als de achternaam het veelvoorkomende ´Jansen´ is? Wat is er mis met ´Kees´ of ´Harry´? Denk als ouders gewoon even na voor je een bepaalde naam aan je kind geeft. Wat nu een uitermate goed idee lijkt, hoeft dat over twintig jaar bepaald niet meer te zijn. Denkt iemand nu echt dat over pakweg twintig jaar iemand nog weet wie Paris Hilton is, laat staan waarom ze in hemelsnaam beroemd werd? Ik twijfel of er nu nog iemand is die het weet.
Het leven biedt, zònder een dergelijke handicap, al meer dan genoeg uitdagingen. Als ouders heb je de taak om je kind goed voor te bereiden en uit te rusten voor zijn rol en plaats in de maatschappij. Wat die plek later ook mag blijken te zijn. Dat die meestal een andere is dan je als ouders zélf bedacht had, laten we dan maar even in het midden. Kindermishandeling is nu eenmaal strafbaar. Het meegeven van een freaky naam valt daar, wat mij betreft, absoluut onder. Hoe grappig of goedbedoeld die ook geweest mag zijn op het moment van conceptie of geboorte. Gewoon even nadenken dus. En het liefst iets verder dan je eigen ego. Zo moeilijk is dat toch niet? Laat kinderen ondertussen gewoon bijzonder zijn van zichzelf, dat scheelt een hoop hartenpijn later.
In de ´Alles-moet-maar-kunnen-jaren´ die achter ons liggen was het niet ongebruikelijk om een kind te vernoemen naar een chemische substantie. Vooral niet als het kind onder invloed ervan was verwekt. Dat lijkt misschien geweldig leuk op dát moment, maar hoe zit het als het kind naar school moet? Hebben de ouders erbij stil gestaan dat het kind dan te lijden heeft onder een naam als Whiskey of Wiet? Vaak niet. Maar de inspiratiebron voor ouders is daarmee bij lange na niet uitgeput. Waar ik nog enig begrip kan opbrengen is wanneer beroemde, of geëerde (voor)ouders of geografische aanduidingen een weg vinden in de naamgeving. Ik ben tenslotte zelf ook vernoemd naar mijn grootvader. Anders wordt het wanneer hobby´s, liefhebberij, muzikale smaak, religie, politieke voorkeur of celebs van dat moment de naamgever worden. Niets is namelijk vergankelijker dan roem. Bovendien kunnen religieuze gevoelens en politieke overtuigingen veranderen over de jaren. En als je dan je kind ´Burning Bush´ of ´Jihad´ hebt genoem, zullen ze je echt voor eeuwig dankbaar zijn. Ik zou het mijn nageslacht niet aan durven doen om ze de Grote Boze Buitenwereld in te sturen met een naam als ´Strijkje de L´Ecluse´ omdat ik nu toevallig verzot ben op vioolmuziek? ´Aria de L´Ecluse´ al evenmin trouwens, al ligt in die laatste variant de vermoedelijke boosdoener verscholen in de initialen (ale). Archimedes van Puffelen dan? Elvis de Jong?
Begrijp me goed, ik heb bepaald geen probleem met humor. Humor mag, maar humor mag nooit en te nimmer ten koste gaan van een ander. Een kind de wereld in schoppen met ´Talula Does The Hula From Hawaï´ als naam is bepaald niet grappig, maar gewoon crimineel. Toch deden Nieuw-Zeelandse ouders dat negen jaar geleden. Recent liet het meisje haar naam veranderen en moest hierbij tijdelijk onder voogdij van de rechtbank geplaatst worden, om deze naamsverandering überhaupt mogelijk te maken. Denkelijk omdat de ouders niet wilden meewerken. Dat recentelijk een buschauffeur in de VS zijn naam liet veranderen in ´In God´ als voornaam, en ´We Trust´ als achternaam, kun je de ouders helaas niet verwijten. Je kunt ze hoogstens kwalijk nemen dat ze hun kind niet tegen zichzelf in bescherming hebben genomen. De man zelf is echter meerderjarig en moet het dus helemaal zelf weten, maar echt slim vind ik het niet.
Ouder wensen doorgaans het allerbeste voor hun kind. Soms zelfs hopen ze, tegen beter weten in, dat hún spruit de nieuwe Einstein of Mozart wordt, en doen er alles aan om die wens te laten uitkomen. Er zijn gekkere dingen gebeurd, maar het zou kunnen. Helaas blijkt uit de praktijk dat het merendeel van de nieuw-geborenen zichzelf in de Grote Massa staande zullen moeten zien te houden zònder al die speciale talenten en gaven die hen door de trotse ouders worden toegedicht. Dan helpt het niet bepaald als een kind het moet doen onder de naam van iets of iemand die associaties oproept aan iets heel anders. Je zoon ´Adolf´ noemen roept nu eenmaal bepaalde associaties op die een zeker effect op diens leven zullen hebben, of je wilt of niet. ´Winston´ weer iets minder, maar waarom zou je daarvoor kiezen als de achternaam het veelvoorkomende ´Jansen´ is? Wat is er mis met ´Kees´ of ´Harry´? Denk als ouders gewoon even na voor je een bepaalde naam aan je kind geeft. Wat nu een uitermate goed idee lijkt, hoeft dat over twintig jaar bepaald niet meer te zijn. Denkt iemand nu echt dat over pakweg twintig jaar iemand nog weet wie Paris Hilton is, laat staan waarom ze in hemelsnaam beroemd werd? Ik twijfel of er nu nog iemand is die het weet.
Het leven biedt, zònder een dergelijke handicap, al meer dan genoeg uitdagingen. Als ouders heb je de taak om je kind goed voor te bereiden en uit te rusten voor zijn rol en plaats in de maatschappij. Wat die plek later ook mag blijken te zijn. Dat die meestal een andere is dan je als ouders zélf bedacht had, laten we dan maar even in het midden. Kindermishandeling is nu eenmaal strafbaar. Het meegeven van een freaky naam valt daar, wat mij betreft, absoluut onder. Hoe grappig of goedbedoeld die ook geweest mag zijn op het moment van conceptie of geboorte. Gewoon even nadenken dus. En het liefst iets verder dan je eigen ego. Zo moeilijk is dat toch niet? Laat kinderen ondertussen gewoon bijzonder zijn van zichzelf, dat scheelt een hoop hartenpijn later.
27-07-08
Geen opmerkingen:
Een reactie posten