Wat zou je doen als de overheid speciale wetten in het leven roept om de vrijheid van mensen zoals jij in te perken?
Wat zou je doen als je de toegang tot openbare ruimtes van de ene op de andere dag wordt ontzegd omdat men ´jouw soort´ er niet meer bij wil hebben?
Wat zou je doen als de overheid zelf zó ver gaat dat ze speciale opsporingsambtenaren in dienst heeft om mensen zoals jij in de gaten te houden, en je bij elke misstap op te pakken of te beboeten?
Wat zou je doen als de overheid ondernemers bij wie je graag over de vloer kwam gaat beboeten als ze je nog gastvrijheid of onderdak verlenen?
Wat zou je doen als je, door overvloedige overheidspropaganda, van de een op de andere dag tot paria bent verklaard?
Voor veel mensen uit alle delen van de wereld die met dergelijke vragen geconfronteerd werden was het antwoord duidelijk: vluchten. Zij gaven hun bestaan op en vluchtten, vaak met achterlating van alles wat hen dierbaar was, inclusief, ouders, vrienden en familie. Ze werden in het westen, en ook in ons land, met open armen ontvangen en opgevangen. Er kwam begeleiding in het verwerken van de opgelopen trauma´s en hulp om een nieuw bestaat op te bouwen. Gelukkig slaagden velen daarin en wisten ze hier een nieuw en waardevol bestaan op te bouwen. Soms konden ze zelfs hier hun activiteiten, waardoor ze in het land van herkomst in gevaar waren gekomen, nieuw leven inblazen en soms zelfs uitbreiden, om zo een hernieuwde bijdrage te leveren aan een betere wereld. Een wereld waarin iedereen op een vreedzame en harmonieuze manier kan samenleven.
Maar wat moet je doen als je nergens naartoe kán vluchten? Als je nergens op de wereld meer écht welkom bent, en toch nog nooit iets dermate crimineels hebt gedaan om zo´n afwijzing te rechtvaardigen? Als werkgevers zelfs aparte regels gaan opstellen en je een plaats aanwijzen, ergens achteraf, waar niet naar toe màg, maar naar toe moet, ver weg van ´het gewone volk´?
Ik hoor u denken dat dergelijke praktijken gelukkig niet in Nederland plaatsvinden, maar slechts in landen als China, in vele landen in Afrika en grote delen van Latijns-Amerika, en deels kan ik die redenering nog wel begrijpen. Geen enkele weldenkende Nederlander zou zulke bemoeienis van de overheid accepteren tenslotte. Hij zou in de hoogste boom klimmen en zijn longen leeg en zijn stembanden schor schreeuwen, net zolang tot zijn boodschap gehoord is, maar helaas moet ik u teleurstellen. Boven geschetst scenario wordt over een aantal dagen bewaarheid.
Dit keer betreft het mij, de verstokte roker. Maar wát als de overheid de dag erna ú op de korrel heeft? Wat gaat u doen als de overheid besluit dat de koffiedrinker aan de beurt is? Ik ben dan wederom de klos en wordt dubbel gepakt, want ik lééf op koffie en sigaretten, maar wat gaat u doen? Studies genoeg die aantonen dat een teveel aan cafeïne niet echt goed is voor de gezondheid. Recent was er zelfs nog enige ophef over cafestol, maar laat u zich tot paria verklaren vanwege het bakje koffie dat u drinkt?
Tegenstanders zullen beweren dat koffiedrinken lang niet zo´n invloed heeft op de omgeving als meeroken. Ok, een goed punt. Nemen we alcohol als voorbeeld. Alcohol is ook zo´n typische boosdoener. Schadelijk voor niet alleen de drinker maar ook, vaak onbedoeld, voor zijn directe omgeving. Lees de berichten in de krant er maar op na, al die ongevallen waar alcohol in het spel was en waarbij onschuldige slachtoffers vielen. Vraag een arts maar eens naar de schade die een ongeboren kind kan oplopen als de moeder alcoholist is. Of vraag een hulpverlener of politieman eens naar de gevolgen van huiselijk geweld toen een van de partners weer eens te veel had gedronken. De overheid zelf waarschuwt ons momenteel, middels een grote campagne, voor het gevaar van alcohol voor het opgroeiende kind, dus als drinker zòu u wel eens de volgende kunnen zijn. En wat doet u dan? Bent u dan net zo fanatiek voorstander van een algeheel drinkverbod in de horeca? Ik bedoel maar…
27-06-08
Geen opmerkingen:
Een reactie posten