Rare Jongens..

Ik raakte gisteren per toeval verzeild in een discussie over het verdere verloop van het EK nu Nederland door de Russen van Guus is uitgeschakeld. Nu is voetbal niet bepaald een favoriet gespreksonderwerp en ben ik, zo ongeveer gelijk met het sparen van voetbalplaatjes, al jaren geleden gestopt met het intensief volgen van de eredivisie, maar een EK of WK mag ik toch graag volgen. Ik heb mijn liefste zelfs bereid gevonden bepaalde wedstrijden samen met me te volgen, al zegt voetbal haar nóg minder dan het mij doet. Gelukkig zitten we met onze hoop voor de halve finale en de finale op één lijn: die zou moeten gaan tussen Rusland en de Turken, en laten die laatsten nu precies vanavond moeten aantreden tegen onze oosterburen.

Bij ons op de hoek van de straat zit het Turks-Nederlands Vriendschapscentrum, en elke wedstrijd van het Turken wordt daar met enthousiasme bekeken. Ik zou de wedstrijd niet eens zelf hoeven te volgen, want de reacties op eventuele doelpunten zijn hoorbaar door het open raam en het getoeter en de vreugde na afloop van de wedstrijden laat weinig te raden over wie er, uiteindelijk, heeft gewonnen. En ik gun het ze van harte. Op de een of andere manier heb ik een grotere sympathie voor de Turken dan voor Spanje, Duitsland of Rusland. Maar toen ik daar een opmerking over maakte, was ongeloof mijn deel. Hoe ik het in mijn hoofd haalde! Het schrikbeeld bleek te bestaan uit grote hordes ´feestende turken´ die ten koste zouden gaan van de ´oh zo dierbare nachtrust´. So? Ik zie daar echt het probleem niet van in. Wij feesten toch ook op een nogal luidruchtige wijze als Oranje heeft gewonnen, ongeacht het tijdstip, dus waarom zouden de Turken dat op die ene avond dan ook niet mogen? Op de gevel van het Vriendschapscentrum hangt bovendien een vlag van Oranje broederlijk naast die van Turkije, dus ook op het gebied van integratie valt weinig op ze aan te merken. Belangrijker nog, hij hangt er nog stééds, terwijl overal elders de oranje versieringen al lang weer uit het straatbeeld zijn verdwenen! Wellicht eens iets om eens over na te denken voor die moeilijk kijkende figuren. Daarnaast word ik altijd uitermate vriendelijk gegroet als ik er langs kom op weg naar de buurtwinkel, ook een Turk trouwens. Dus what´s the point? Maar de stilte werd pas echt oorverdovend toen ik riep dat ik er serieus over dacht om de wedstrijd van vanavond in het Vriendschapscentrum te gaan bekijken of op het grote scherm dat, speciaal voor de wedstrijd van vanavond, wordt opgericht op het parkeerterrein van Woensel XL. Na die opmerking bleek de achting voor mijn persoontje toch gedaald tot ver onder het vriespunt, en hij was al niet hoog! Ik ben namelijk geen goede gesprekspartner als het gaat over die zogenaamde ´mannendingen´. Ik weet namelijk bar weinig van auto´s, van mooie vrouwen of de Formule 1 of sport in het algemeen. Mijn interesse gaat er niet naar uit helaas, maar op elk feestje tref ik altijd wel iemand die net zo ´niet aangepast´ is als ondergetekende en daaruit ontspint zich dan meestal een gesprek over al die andere onderwerpen die elders in de ruimte dan weer niet besproken worden. Enfin, om me heen kijkend zag ik allemaal ongemakkelijke en vertwijfelde gezichten. Ze konden hun oren bepaald niet geloven, maar ik was en ben serieus. Ik kijk zelfs uit naar de wedstrijd en hoop, tegen beter weten in, dat ze onze oosterburen van de mat kunnen vegen. Het liefst dan nog met de reservekeeper in de spits, zoals de Turkse coach al gekscherend opmerkte over zijn beperkte keuzemogelijkheden. Dat zou pas echt een klinkende nederlaag zijn voor de Duitsers, maar zo ver zal het wel niet komen allemaal. Daarvoor zit het leven weer iets te gecompliceerd in elkaar. Toch ben ik serieus als ik zeg dat ik zin heb in de wedstrijd van vanavond, of ik die nu thuis op de bank of elders ga zien. En ja, ik gun het de Turken echt van ganser harte om deze wedstrijd én het toernooi te winnen. En dat ik met die instelling mij weer eens wat minder populair maak bij de buitenwereld? Jammer dan, ik slaap er echt geen seconde minder om! Volgens mij is het niets meer dan volstrekt misplaatste angst en jaloerse gevoelens omdat wij er al uitliggen.

25-06-08