Opstandigheid, een terugkerend thema. Was het vroeger, tijdens de pubertijd, opstandigheid om de opstandigheid, tegenwoordig is het, als ik het al ben, meer omdat iemand mij een richting op wil duwen waarin ik mezelf niet herken. Want één van de lessen die ik heb geleerd inmiddels, is dat ik dicht bij mezelf moet blijven. Als je namelijk dicht bij jezelf blijft, is het handelen en wat je zegt zo eerlijk mogelijk. Wat de ander er ook van mag denken.
Dicht bij jezelf blijven en je eigen koers varen, daar gaat het in het leven voornamelijk om.
En dat je daarmee soms tegen de stroom in moet roeien zij dan zo. Ongeacht wat anderen daar soms over te melden hebben, en dat is soms nogal wat. Adviezen worden, gevraagd en ongevraagd, gegeven en vaak wordt dan ook nog geëist, of op z´n minst verwacht, dat die vervolgens klakkeloos worden opgevolgd. In mijn geval is dat vaak een ´Nee dus..´. Tijdens mijn studie filosofie heb ik namelijk geleerd om te schiften aan de hand van één belangrijk criterium, het criterium of het bij mij past. Als het bij mij past, in positieve of in negatieve zin, kun je er iets mee doen. Anders laat je het gewoon voorbij gaan. Dat zoiets overigens vaak betekent dat je de koers moet aanpassen is een vaststaand feit, maar het houd je wel op je eigen koers. Zo werd me, op een bijeenkomst voor startende ondernemers, door velen afgeraden om me op meerdere terreinen van dienstverlening tegelijk toe te leggen. Ik moest me vooral op één ding concentreren en de rest gewoon schrappen, anders werd het véél te onoverzichtelijk. Maar voor wie? Niet voor mij! Ik heb niet voor niets voor juist deze opzet gekozen, deze past tenslotte het best bij mij en weerspiegeld haarfijn wie ik ben en hoe ik tegen een aantal zaken aankijk. Dat het volledig anders is dan zíj het zouden doen is duidelijk, maar dat maakt nog niet dat het verkeerd is. Dat is een kwestie van overtuiging, mijn overtuiging.
Ik ben nu 41, statistisch gezien ergens ´halverwege´ mijn leven, en ik heb ondertussen een aardig idee gekregen van wie ik ben en wat ik wil. Ik heb kennis genomen van vele overtuigingen en theorieën en heb daar, voor mezelf, een schifting in gemaakt. Sommige denkbeelden heb ik overgenomen, sommige aangepast, en sommige meteen weer verworpen.
Puur religieuze, lees Christelijke, overtuigingen zijn het bijvoorbeeld voor mij absoluut niet. Ik weet dat er een hoop mensen zijn die in hun geloof kracht en rust vinden, maar voor mij werkt het niet. Ik geloof niet in een Opperwezen, van mannelijke òf van vrouwelijke kunne, dat alles heeft geschapen en dat ons dagelijks handelen bestuurt. Daarvoor ben ik waarschijnlijk te cynisch en zie ik elke dag teveel zaken om me heen die een dergelijke stelling belachelijk, zéér onwaarschijnlijk of, in ieder geval voor mij, onmogelijk maken. Toch kan ik me prima vinden in de Bijbel als metafoor. Het bevat tenslotte een hoop mooie verhalen, parabelen en levenslessen die, eenmaal begrepen, prima toepasbaar zijn in het leven van alledag. Want ook al spelen die verhalen in een reeds lang vervlogen tijd, de onderliggende manier waarop mensen met elkaar omgaan en samenleven is niet zo bar veel veranderd in de afgelopen eeuwen.
Een ander terrein waarop ik lang heb gezocht naar antwoorden is dat van de filosofie, maar ook in daar heb ik geen pasklaar of passend antwoord kunnen vinden. Wel een hoop nieuwe gezichtspunten en ideeën die het meer dan waard zijn eens wat langer bij stil te staan, maar er is geen enkele filosoof die me past als een handschoen. Ik ben dus géén volgeling geworden van , Aristoteles, Descartes , Nietsche, Goethe of Ouspensky. ´Zoek je eigen leraar..´ is iets dat overigens wél bleef plakken. En dat ben ik blijven doen.
03-02-08 II
Geen opmerkingen:
Een reactie posten