KFS2012 Deel 8: Bezoek aan Zavod Drin

Na een bewogen en ingrijpende ochtend in de bergen bracht de bustour ons naar Zavod Drin, een van de meest vooruitstrevende instellingen voor gehandicapten in de regio. Het doel: om de bewoners van de instelling een gezellige middag te bezorgen. De ingrediënten: percussie, poffertjes, nagellak, armbandjes en persoonlijke aandacht.
Eenmaal uit de bus bleken de indrukken van de ochtend bij velen nog niet verwerkt. Er was duidelijk behoefte om e.e.a. even te laten te bespreken en te bezinken, maar er werd even verderop met smart op ons gewacht. Dus na een korte pauze wandelden we onder een stralende zon en een strak blauwe lucht de laatste meters naar de instelling.

Ook al is dit een van de meest moderne en vooruitstrevende instellingen maar gewend als we zijn aan hoe goed het bij ons allemaal is geregeld, doet het regime ons enorm ouderwets en bijna onmenselijk aan.
Bewoners die naar buiten mogen zitten onder de bomen of onder een afdak. Zodra iedereen is gearriveerd worden her en der de noodzakelijke voorbereidingen getroffen.
De percussionisten van Loods35 pakt de meegebrachte trommels uit en even verderop onder een aantal parasols beginnen de voorbereidingen voor het bakken van oerhollandse poffertjes. De clowns trekken zich even terug om zich te verkleden en zich op te laden voor hun optreden. De rest kijkt op de parkeerplaats vooralsnog even de kat uit de boom.

Als de eerste schroom is overwonnen begeven we ons onder de bewoners die overduidelijk blij zijn met ons bezoek en de aandacht. De meegebrachte bellenblaas, armbandjes en verschillende kleurtjes nagellak blijken een groot succes.
Al snel wordt er overal gelachen en druk gebabbeld. Een taalbarrière blijkt in het contact met deze mensen nauwelijks te bstaan. Met gebaren, een aanraking en een lach blijkt communiceren met elkaar helemaal niet zo moeilijk.

Zodra de percussionisten van Loods35 hun opzwepende ritmes beginnen te spelen komen steeds meer mensen om ons heen staan. Gefascineerd staat ze naar de muzikanten te kijken, enkelen maken zelfs van wel héél dichtbij.Naar mate er meer toeschouwers om ons heen komen te staan wordt er hier en daar zelfs voorzichtig gedanst. Ook die niet willen of kunnen dansen bewegen op hun eigen manier mee met de muziek.Er worden veel foto's gemaakt. Veel bewoners maken van de gelegenheid gebruik om zich te laten fotograferen met een van die mooie jonge meiden.

Bewoners van gesloten afdelingen kijken vanuit open ramen mee. Er wordt meegeklapt, meegestampt en meegezongen.
Een aantal clowns vragen, en krijgen, toestemming om naar binnen te gaan en patiënten daar te verblijden met een bezoekje. Als ze een uur later weer naar buiten komen zijn ze bleek en stil. De leef-omstandigheden binnen zijn enorm confronterend en vallen hen zwaar. Eenmaal terug in de bus komen de verhalen pas goed los. Daarin krijgen gelukkig de intieme contactmomentjes met individuele patiënten al snel de overhand.