Peuters & iPhones

De Amerikaanse onderzoeker Michael Levine, directeur van het Joan Ganz Coony Center, vindt het geen enkel probleem als kinderen al op zéér jonge (peuter-) leeftijd kennis maken met smartphones en computertablets. “Hun hersenen worden getraind en het intelligentieniveau stijgt” zegt hij. De weerstand bij veel ouders tegen besmetting met het iPhone virus op een dermate jonge leeftijd noemt hij ‘betweterig’ en Calvinistisch’.

Ondanks het feit dat ik zelf géén kinderen heb, en ook al niet erg Calvinistisch ben ingesteld, kan ik het alleen maar grondig met Levine oneens zijn! Het spreekt voor zich dat onze kinderen moeten leren om met de beschikbare techniek om te gaan. Deze maakt tenslotte een groot deel van hun toekomst uit. Maar ik betwijfel sterk of dat al op de peuterleeftijd moet. Peuterhersenen kunnen op vele andere manieren geprikkeld en gestimuleerd worden, zonder daarbij de deur meteen open te zetten voor alle gevaren en ongewenste blootstellingen die tegenwoordig inherent zijn aan de wereld achter het touchscreen.

Ik plaats dan ook grote vraagtekens bij het verhaal van Levine. Willen we kinderen op die leeftijd echt al de boodschap mee geven dat de wereld niet groter behoeft te zijn dan die van het betreffende computerscherm? Mijns inziens is het een absoluut verkeerd signaal als kinderen op die leeftijd al leren dat elk probleem en elke uitdagingen die je in het leven tegen komt, opgelost kan worden als je de juiste App maar hebt gedownload, op een knopje hebt gedrukt, of met je vinger over een schermpje hebt bewogen.

Tussen de kaften van kinderboeken ligt ook een heel universum verborgen dat erom vraagt om verkend te worden. De kans dat een van de schurken daaruit verkeerde plannen met uw kind heeft en die ook ten uitvoer brengt is nagenoeg verwaarloosbaar. Bovendien stimuleert (samen) lezen de fantasie van het kind veel meer dan een vooraf elders gecreëerde digitale wereld.

In tegenspraak van Levine ben ik van mening dat juist de huidige generatie kinderen vooral, en zo lang mogelijk, de kans moeten hebben om kind te zijn, met andere kinderen te spelen en te zo de wereld te ontdekken. Ze hebben tenslotte nog een heel overprikkeld leven voor zich. Het is nergens voor nodig om daar al op zo’n jonge leeftijd mee te beginnen.

20-10-11

Complottheorieën

Er is de afgelopen week al meermalen, al dan niet besmuikt, gelachen om de NS. Want welke idioot bedenkt nu zo’n belachelijk idee als de plaszak? Buiten het feit dat dit alleen voor mannen een tijdelijke oplossing biedt, ik denk dat niemand het gaat waarderen als iemand in een bomvolle trein zo’n zak staat vol te plassen.

Maar even later zag ik het licht! Die duivelse NS toch! Want wat worden we eigenlijk geacht met zo’n volle plaszak te doen? Precies, inleveren bij de NS! En laat de fabrikant nu breeduit op tv hebben verklaard dat de opgevangen urine in een soort gel veranderd. En wat zegt de NS vervolgens toe om op de rails te smeren tegen de blaadjes? Een ‘gel’ ja…. Toeval? Ik denk van niet. Dit valt nog net niet onder ‘uitknijpen van de reiziger’, maar het riekt!

Ook zie ik mij genoodzaakt u te waarschuwen voor een ander apparaat. Het oogt zéér onschuldig, maar dat is ook precies de bedoeling! Over welk apparaat ik het heb? De Ergorapido 2-in-1 van Electrolux! In de reclame wordt vrolijk aangekondigd dat het apparaat “als gewone stofzuiger kan worden gebruikt.” En als men zoiets over een stofzuiger gaat zeggen, gaan mijn nekharen recht overeind staan.

Dus maar even dieper in de productomschrijving gedoken. Voor een argeloze lezer valt daar niet veel op aan te merken, zo slim zijn ze bij Electrolux nu ook wel weer. Maar het zijn zoals altijd de kleine lettertjes waarin het venijn zit. Zo heeft dit apparaat bijvoorbeeld een afneembare kruimeldief op de steel. Wie koopt of gebruikt die dingen tenslotte tegenwoordig nog? Da’s zóóó jaren tachtig! En het werkelijke venijn zit hem ook bepaald niet in het dubbeldraaiende vloermondstuk waardoor je er gemakkelijk mee kunt manoeuvreren. En ook zeker niet in de cyclonische werking en gemotoriseerde borstel voor perfecte stofopname. Het ding pretendeert tenslotte een stofzuiger te zijn.

Bij de laatste twee aanprijzingen wist ik het opeens. Het ding is niet alleen snoerloos, en bezit dus een accu waarmee je moeiteloos 80 m2 kunt zuigen, wat natuurlijk weer véél te weinig m2 zijn voor de wat groter behuisden. Maar het werkelijke probleem zit hem natuurlijk in de verlichting. De verlichting? Ja, de verlichting! Electrolux heeft zich namelijk tot taak gesteld ons te doen geloven dat een stofzuiger, zo’n apparaat waarmee je stof van de vloer opzuigt, tegenwoordig voorzien moet zijn van verlichting. En waarom? Omdat je het stof dan beter ziet liggen!

En gelooft u die lezing? Ik niet! Ik kan je het stof zonder verlichting zo ook wel aanwijzen! De enige reden die ik kan bedenken om een stofzuiger van een koplamp te voorzien, is om de camera bij te lichten die ze er gratis (en zéér stiekem) voor je hebben ingebouwd! En die oh zo handige kruimeldief op de steel? Niets anders dan een vermomde data en voicerecorder. Zodra u met uw gloednieuwe stofzuiger door het huis gaat om het van stof te ontdoen, wordt elke centimeter van uw IKEA-interieur haarscherp vastgelegd en opgeslagen. Ik zou dus maar vooraf héél goed nadenken wat u aantrekt, of juist niet aantrekt, zodra u met dit huishoudwonder aan de slag gaat!

Oh ja, dat snoerloze is trouwens ook niet zomaar! Want waar bergen we onze stofzuiger op als we er mee klaar zijn? In een donkere kast! Alle tijd dus om, zogenaamd tijdens het ‘opladen’, alle verzamelde data door te seinen naar.. Tja, naar wie eigenlijk? Ik heb op dit moment maar één verdachte, en dat is de belastingdienst. Die wil bijvoorbeeld dolgraag weten hoeveel platte beeldbuizen en van welk formaat u in huis heeft. En het aantal en soort spelcomputers. Hoeveel tandenborstels zijn er in gebruik? Hoeveel paar schoenen zwerven er in de gang? Strookt dat allemaal wel met uw inkomen? En uw woonoppervlak? Ligt dat ver boven de 80 m2? Waar betaalt u dat van dan?

Het spreek voor zich dat Electrolux desgevraagd in alle toonaarden zal ontkennen dat zij zich met zulke praktijken inlaten. Als je echter zou vragen waar deze apparaten worden geproduceert, moet u niet schrikken als dat in een ver en Aziatisch land blijkt te zijn. Nemen ze het daar zo nauw met de mensenrechten? Wordt elke geproduceerde stofzuiger door een medewerker van Electrolux afzonderlijk gecontroleerd dat er nooit en te nimmer méér onderdelen in terecht komen dan op de werktekening staat aangegeven? Nou dan!

10-10-11