Om nu te zeggen dat ik lui ben gaat me net iets te ver. Ik hou het er liever op dat ik op mijn gemak en rust ben gesteld. Door strak en vooral ruim te plannen, slaag ik er heel redelijk in om mijn wereld geordend en overzichtelijk te houden. Maar de planning rond de feestdagen doet mijn bloeddruk steevast met grote sprongen stijgen. Gelukkig zijn er in zulke gevallen de lijstjes.Ik ben dol op lijstjes. Het is mijn manier om er zeker van te zijn niets te vergeten, want stress en geruzie is met de kerst wel het laatste waar ik op zit te wachten. Ik heb er zelfs een heel vernuftig systeem voor opgezet, want Goede Lijstjes hoef je niet steeds opnieuw te maken.
In een grote map heb ik mijn lijstjes keurig alfabetisch gerangschikt op onderwerp. Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb er wel een lijstje voor. En op elk lijstje staat precies waar ik aan moet denken, wat ik bij de hand moet hebben, en ik welke volgorde ik te werk moet gaan.
Voor de kerst dit jaar heb ik echter een nieuw lijstje moeten maken. Mijn liefste heeft namelijk, in haar onmetelijke wijsheid, besloten een geheel nieuw kerstmenu te creëren. En omdat het behoorlijk afwijkt van het standaard traditionele kerstmenu, ben ik zonder nieuw lijstje reddeloos verloren. Als geëmancipeerde moderne man laat ik mijn wederhelft natuurlijk niet alleen sloven in de keuken. Nee, als moderne man en liefhebbende echtgenoot help ik haar! Niet alleen met afwassen, maar ook bij de boodschappen en de voorbereiding.
Mijn lief nam afgelopen woensdagmiddag vrij voor een bezoek aan de Sligro. Ik denk wel eens dat de vele groothandelspassen die ik tegenwoordig in mijn achterzak meesleep, de voornaamste reden geweest zijn dat mijn wederhelft zo enthousiast was toen ik aankondigde een eigen bedrijf te willen beginnen. Maar goed, een echte keukenprins zal ik nooit worden. Daarvoor ben ik te ernstig motorisch en plan-technisch gehandicapt. Ik snap niets van al dat fancy voedsel, en al helemaal hoe je dat klaar moet maken. Een haas is voor mij een haas. Vol ongeloof hoorde ik echter deze week dat je de poten en de rug van de haas elk op een geheel andere manier moet bereiden om er iets eetbaars van te maken. Wie denkt daar aan? Een koe is toch een koe? Wie bedenkt nu dat je het ene stukje van dat beest gewoon kunt bakken en een ander stuk uren op het fornuis moet laten pruttelen? Vind ik toch echt een extreem grote fout in het oorspronkelijke ontwerp.
Dit kerstdiner gaat me echter volledig boven mijn pet. Bij de Sligro zag ik de een na de andere fancy verpakking in het karretje verdwijnen. Voor de meeste ervan had ik zelfs een woordenboek nodig om te weten wat het überhaupt was, en ik zag de bui al helemaal hangen. Als stoere en sterke man ben ik natuurlijk de klos als het om het zware werk gaat. Da’s ook precies de reden waarom ik in het donker en blauwbekkend haar auto van sneeuw en ijs sta te ontdoen. Ik ben, wat dat betreft, meer van het kaliber Wilbrink. Zijn kerstrecept in de krant van vanmorgen is meer van mijn niveau. Voor een geslaagd kerstdiner heb je, volgens Wilbrink, namelijk niet meer nodig dan 1 kilo gezond verstand en 1 opgeruimde keuken.
Zonder een moment van twijfel laat ik de culinaire verantwoordelijkheid voor het kerstdiner aan mijn vrouw. Ik sta op de achtergrond klaar om bij te springen waar nodig, en ik zal trachten daarbij zo min mogelijk zelf te denken of (denk ik zelf) slimme opmerkingen te maken. Ik wacht gewoon af tot ze me roept, en doe dan precies wat ze me zegt te doen, hoe vreemd het me ook ik de oren mag klinken. En ik ben benieuwd. Ik heb een lijstje gemaakt en elke voorbereiding getroffen die ik maar kon bedenken. Tot morgenavond kan ik dus rustig blijven zitten. Al ben ik wel benieuwd hoe ik met dit weer het foie gras moet gaan maaien..
24-12-10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten